มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1949

ใบหน้าของมอร์ตันแดงก่ำและเขาหายใจหนัก เขาชี้ไปที่เจอรัลด์และพูดว่า “แม้ว่าฉันจะไม่ได้จุดแสงดวงที่ห้า แต่ฉันก็ยังแข็งแกร่งกว่านาย แสงที่สี่ของฉันอยู่ได้นานกว่าของนายหนึ่งวินาที!”

เจอรัลด์ไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่เขาพูด “ก็แค่วินาทีเดียวเท่านั้น อย่ามาทำเหมือนกับว่านายจะสามารถกำจัดฉันออกไปได้ในหมัดเดียวสิ ถึงนายจะแข็งแกร่งกว่าฉันนิดหน่อย แต่มันเทียบอะไรไม่ได้กับสังเวียนการต่อสู้ของจริง ถ้าเราเผชิญหน้ากันจริง ๆ นายก็คงไม่ชนะหรอก”

เจอรัลด์มีความมั่นใจสูงสุดในประสบการณ์การต่อสู้ของเขา ตั้งแต่ยังเด็ก เขาได้ติดตามผู้อาวุโสของเขาไปฝึกฝนและประลองฝีมือกับคนอื่น ๆ มากมาย เขาชนะบ้างและแพ้บ้าง ประสบการณ์ทั้งหมดนี้ทำให้เขาเป็นเขาอย่างในทุกวันนี้

วัยเด็กของมอร์ตันแตกต่างจากเจอรัลด์อย่างสิ้นเชิง แม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์ในการฝึกฝนอยู่บ้าง แต่ก็เมื่อเปรียบเทียบกับของเจอรัลด์ประสบการณ์ของเขาก็ดูจืดชืดไปเลย เขารู้ข้อเท็จจริงนั้นดีที่สุด “อย่าพยายามบิดเบือนความจริงที่ว่าฉันยังแข็งแกร่งกว่านายสิ ฉันมีสิทธิ์ที่จะเหยียบย่ำนายอยู่นะ!”

เจอรัลด์ชำเลืองมองเขา “ในเมื่อเราทั้งคู่ผ่านการประเมิน ทำไมเราถึงไม่ไปหาคำตอบด้วยกันล่ะว่าใครแข็งแกร่งกว่ากันในสนามประลอง?”

แอมโบรสขมวดคิ้ว เขาไม่อยากที่จะฟังการทะเลาะวิวาทของพวกเขาอีกต่อไป เขายกมือขึ้นเพื่อหยุดพวกเขา “ฉันไม่สนใจหรอกว่านายสองคนมีอะไรกัน แต่อย่าทำให้คนอื่นเสียเวลา ใครยังไม่ได้เข้ามาทำการทดสอบโปรดก้าวขึ้นมา!”

การทดสอบดำเนินไปหลายชั่วโมงแล้ว เหลือเพียงสิบคนเท่านั้นซึ่งรวมถึงเฟนด์ที่ยังไม่ได้ทำการทดสอบด้วย เขาไม่ได้ขี้อายหรืออะไร แต่แค่ต้องการดูว่านักสู้แห่งทวีปเฮสเทียมีทักษะอะไรแปลกใหม่บ้าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน