มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1955

มอร์ตันยังคงเข้าข้างเซฟตลอดมา เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ มุมปากของเขาก็เริ่มขยับขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายคนนี้กำลังพยายามขุดหลุมฝังศพของตัวเอง เขาต้องมีปัญหาทางสมองแน่ ๆ ถ้าเขาเชื่อจริง ๆ ว่าตัวเขาเองสามารถจุดไฟห้าดวงได้และจะรับโอสถซานหยวน ช่างน่าขันนัก!”

“ใช่ ตอนเด็ก ๆ เขาคงได้รับการกระทบกระเทือนทางสมอง เขาหาวิธีที่ง่ายกว่านี้ในการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองไม่ได้เหรอ? เขาคิดว่าจะเป็นผู้ชนะอันดับหนึ่งได้หรือไง? ถุย! โง่จริง ๆ!” ฝูงชนส่งเสียงกึกก้อง

จนถึงตอนนี้เฟนด์เพิกเฉยต่อคำพูดของพวกเขาและยังคงสงบนิ่งดัง ในขณะที่ทั้งแอมโบรสและผู้อาวุโสลีจ้องมองมาที่เขาด้วยสีหน้าแปลก ๆ แม้ว่าผู้อาวุโสลีจะดำรงตำแหน่งสูงสุด แต่เขาก็เป็นคนที่พูดน้อยที่สุดเช่นกัน เขาเลือกที่จะสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าเขาเป็นคนนอกในเรื่องนี้ เฟนด์พบว่าพฤติกรรมของเขาดูแปลก แต่เขามีเรื่องสำคัญมากกว่าการจะทำความเข้าใจว่ามีอะไรอยู่ในใจของผู้อาวุโสลี เขาควรรีบลงมือเมื่อได้รับไฟเขียวให้ทำการทดสอบ

เป็นอีกครั้งที่เขาพบว่าตัวเองยืนอยู่หน้าออบซิเดียน เขาหายใจเข้าลึก ๆ ไม่แน่ใจว่าจะสามารถจุดแสงที่ห้าได้หรือไม่ เขาไม่รู้ขอบเขตของพลังของตัวเอง แต่อย่างไรก็ตาม เขาแน่ใจว่าหากเขาสามารถเปิดไฟได้สี่ดวงเขาก็จะพ้นจากปัญหา และเพียงเท่านั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เขามีโอกาสได้เอาคืนเซฟ

ทักษะยุทธของเฟนด์ไม่ใช่ทักษะธรรมดา เพราะอย่างน้อยพวกมันก็มีสถานะอยู่ในระดับนภาซึ่งเหนือกว่าทักษะที่เขามีในปัจจุบัน ทักษะยุทธขั้นต้นระดับโลหิตหรือทักษะยุทธขั้นสูงระดับอำพันนั้นไม่มีอะไรเทียบได้กับทักษะในระดับนภาของเขา น่าเสียดายที่ในฐานะมือใหม่เขารวบรวมดาบวิญญาณได้เพียงเล่มเดียวเท่านั้น เขาหลับตา ทำจิตใจให้มั่นคง และปลดปล่อยผนึกที่มือซึ่งทำให้เกิดแสงสีดำพุ่งออกมาจากกลางฝ่ามือในทันที

เมื่อใครก็ตามใช้ญาณทิพย์ของพวกเขาตรวจสอบแสงสีดำดังกล่าว พวกเขาก็จะพบกับความไม่ธรรมดาของมัน พวกเขาแทบไม่อาจรับรู้ได้ถึงความผันผวนของพลังงานของมันเลย เซฟซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ได้แต่เฝ้ามองภาพเบื้องหน้าอย่างเงียบ ๆ สายตาของเขาจ้องมองไปที่แสงสีดำนี้และเย้ยหยัน แม้ว่าเขาจะยินยอมให้เฟนด์ทำการทดสอบ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับผลลัพธ์ เขาคงพบกับทางตัน ถ้าเฟนด์สามารถจุดไฟดวงที่ห้าขึ้นมาได้จริง ๆ แต่ความกังวลของเขาก็หายไปหลังจากเห็นแสงสีดำที่ออกมาจากมือของเฟนด์

จากประสบการณ์ทั้งหมดของเขาในการเป็นผู้ดูแลของตำหนักสองกษัตริย์ เขาได้เห็นทักษะยุทธมาทุกประเภท และทักษะของเฟนด์ก็ไม่ได้ทำให้ใครต่อใครเกิดความกลัวขึ้นในใจ ยิ่งทักษะยุทธทรงพลังมากเท่าไหร่ ความผันผวนของพลังงานก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น เขาไม่เคยเห็นทักษะยุทธที่มีความผันผวนของพลังงานอ่อนแอเท่าทักษะที่อยู่ตรงหน้าเขามาก่อน

เฟนด์ยกมือขวาขึ้น หรี่ตา และผลักดาบวิญญาณไปข้างหน้าด้วยแรงทั้งหมดของเขา ทันใดนั้นดาบวิญญาณก็โจมตี หินออบซิเดียนราวกับขนนกที่ลอยอยู่ในสายลม วิธีการแสดงทักษะยุทธของเขาแตกต่างจากคนอื่นอยากเห็นได้ชัด วิธีที่เขาโจมตีหินออบซิเดียนนั้นเหมือนกับใช้ขนนกจี้มัน ราวกับว่าออบซิเดียนเป็นของเปราะบางที่ต้องระวัง ฝูงชนรู้สึกว่าความสงสัยของพวกเขาได้รับการยืนยันแล้ว มีบางอย่างที่ไม่ถูกต้องในใจของเฟนด์ แม้แต่แอมโบรสก็ยังส่ายหน้าด้วยความสมเพชด้วยความรู้สึกสงสาร

จากนั้นฝูงชนก็โห่ร้องด้วยเสียงหัวเราะ "นี่มันอะไรกัน? นายเรียกสิ่งนี้ว่าทักษะยุทธงั้นเหรอ? กำลังเล่นมายากลอะไรอยู่หรือเปล่า? ถ้าจุดไฟได้สักดวงฉันก็แปลกใจแล้ว”