มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1975

เมื่อเฟนด์เปิดประตูเพื่อเข้าไปในหอเขาก็ไม่รู้ว่าจิตใจของเขาตื่นตระหนกไปเองหรือว่าเขารู้สึกเช่นนี้ได้จริง ๆ กันแน่ เขารู้สึกถึงคลื่นลมที่พัดเข้าหาร่างของเขาและถ้ารวมพาร่างกายของเขาก่อนพุ่งตรงเข้าสู่จิตวิญญาณ นั่นทำให้เขาตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

หอนี้มีการตกแต่งที่เรียบง่ายอย่างที่สุด และมีประตูเล็ก ๆ หลายบานที่ด้านหลังโถงซึ่งสูงเท่ากับความสูงของผู้ชายคนหนึ่ง ประตูเหล่านี้มีเอกลักษณ์และเครื่องหมายต่าง ๆ สลักไว้มากมาย และเพียงแค่เหลือบมองเครื่องหมายเหล่านี้ เฟนด์ก็รู้สึกว่าตาของเขาเจ็บมากจนไม่สามารถมองมันได้

ที่หน้าประตูเหล่านี้มีโต๊ะวางอยู่ และมีศิษย์คนหนึ่งกำลังงีบหลับอยู่หลังโต๊ะด้วย เฟนด์รู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นศิษย์ภายนอก เมื่อดูจากการแต่งตัวของเขา แต่เฟนด์จำเขาไม่ได้ นอกจากนี้เขายังรู้ว่าการมอบหมายงานดังกล่าวนี้จะไม่ถูกมอบให้กับศิษย์ภายนอกที่เพิ่งได้รับคัดเลือก ชายคนนี้ต้องเป็นศิษย์ภายนอกซึ่งเป็นศิษย์พี่ของเขา ชายคนดังกล่าวใช้มือช้อนใบหน้าตัวเองเอาไว้ ท่าทางเขาดูง่วงงุนจนหนังตาตก

เมื่อเทียบกับพื้นที่ฝึกฝนอื่น ๆ ที่หอเจตสิกมีคนแวะเวียนมานี่ไม่มากนัก เพราะมีไม่กี่คนที่ฝึกฝนทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธของธาตุวิญญาณ

โนเอล คาร์ลค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นเพราะเขาอาจได้ยินเสียงฝีเท้าหรือรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนเดินเข้ามาในห้องโถง เขามีสีหน้าเย็นชา เกียจคร้าน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เฟนด์รู้สึกไม่พอใจอะไร

เขาเงยหน้าขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัด “สวัสดี ศิษย์พี่โนเอล”

ก่อนเข้ามาที่นี่ เขาได้ถามบรู๊คว่าใครเป็นรับหน้าที่ที่หอเจตสิก โนเอลมีสถานะเดียวกันกับเฟนด์แต่เขาเข้าร่วมตำหนักนี้มาเป็นเวลาสองปีแล้ว

เวลาสองปีเป็นเวลาที่มากพอในการที่ศิษย์ภายนอกมากมายจะกลายเป็นศิษย์ภายใน แต่พรสวรรค์ของโนเอลนั้นมีจำกัด โนเอลดูเหมือนจะอ่อนล้าเป็นอย่างมาก เขาเลิกคิ้ว ขมวดมันจนเกือบเป็นปมขณะที่เขาพินิจมองเฟนด์

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน