มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1996

แนชตบไหล่เฟนด์และพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดเล็กน้อยว่า “ลูกควรพักผ่อนให้มากกว่านี้และทำอะไรให้ช้าลงสักหน่อย ยังมีเวลาเหลืออีกสองสัปดาห์ ลูกจะล้มไม่เป็นท่า ถ้าเข้มงวดกับตัวเองมากเกินไป”

เฟนด์พยักหน้าและรู้ว่าพ่อของเขาพูดเช่นนี้เพียงเพราะเป็นห่วง “อย่ากังวลไปเลยพ่อ ผมรู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ จริงอยู่ที่เวสลีย์เป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามแต่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่รับมือได้ยากอะไร เขาก็เป็นแค่แรงจูงใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการบ่มเพาะตัวเองอย่างหนักของผม แต่แรงจูงใจที่สำคัญที่สุดของผม คือการที่ผมอาจถูกส่งไปยังแนวหน้าเมื่อสงครามปะทุขึ้น หากผมพัฒนาระดับการบ่มเพาะได้ ผมคงนอนหลับได้อย่างสบายใจ อีกอย่างผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ผมไม่อาจสลัดความคิดที่ว่าตำหนักสองกษัตริย์กำลังมีแผนร้ายอะไรที่จะใช้กับศิษย์ภายนอกที่เข้ามาใหม่อย่างเราไม่ได้เลย”

เฟนด์มีเหตุผลที่ดีพอที่จะรู้สึกแบบนั้น หนึ่งคือนัยยะของโนเอล และสองคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับการแลกเปลี่ยนคะแนนสะสม ยิ่งไปกว่านั้นเฟนด์ก็ตระหนักดีว่าตำแหน่งของเขาไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรใน ตำหนักได้ และเขาควรให้ความสำคัญกับการหาวิธีป้องกันตัวเองด้วยเพิ่มระดับการบ่มเพาะเพื่อที่เขาจะได้คู่ควรกับตำหนักแห่งนี้

แนชพยักหน้า เขารู้อย่างชัดเจนว่าสิ่งต่าง ๆ แตกต่างจากตอนที่อยู่ในทวีปแคทธีเซียอย่างสิ้นเชิง ในตอนที่อยู่ที่นั่นเขาอาจจะสามารถสนับสนุนเฟนด์ได้ แต่ตอนนี้เฟนด์มีความสามารถเหนือกว่าเขา เขาจึงทำได้เพียงปล่อยให้เฟนด์เลือกเดินในทางของเขาเอง “เวสลีย์คนนั้นอยู่ในขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดซึ่งอยู่ในระดับที่เหนือกว่าลูกหนึ่งระดับ พ่อได้ศึกษาเกี่ยวกับความแตกต่างของระดับการบ่มเพาะพลังยุทธแล้ว และสิ่งหนึ่งที่พ่อมั่นใจก็คือแม้ว่าขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดจะสูงกว่าลูกเพียงระดับเดียว แต่ศักยภาพและปริมาณพลังที่แท้จริงนั้นกลับมากกว่าของลูกถึงสองเท่า!”

แนชกังวลมากขึ้นและส่ายหน้าเบา ๆ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวลที่มีต่อเฟนด์ “พ่อรู้ว่าลูกมีผลึกรวมวิญญาณที่ดูดซับชิ้นส่วนวิญญาณของผู้อาวุโสไว้จำนวนมหาศาล และไม่ขาดแคลนทักษะยุทธหรือทักษะอะไรทั้งนั้น แต่ช่องว่างระหว่างเวสลีย์กับลูกก็ยังกว้างราวมหาสมุทร อย่าได้ประมาทเขาเด็ดขาด ตั้งแต่ที่พ่อรู้ว่านักสู้ที่แข็งแกร่งซึ่งอยู่ในขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน พ่อก็เป็นห่วงลูกมาก”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน