มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 20

“เย้ เย้! เราไปทานอาหารกันได้แล้ว!”

ไคลีสวมชุดเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ที่สวยงามในขณะที่เธอเล่นอย่างสนุกสนานในลานบ้าน

“คุณผู้หญิงฉันจะไม่ร่วมงานกับพวกคุณ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องเข้าทำ ดังนั้นฉันจะขอไปตอนนี้”

เจนนี่ยิ้มให้เซเลน่า

“เดทกับแฟนอีกครั้ง? โอ้คุณ เร็วเข้า!” เซเลน่าพูดด้วยรอยยิ้มที่มีความเมตตา

โจแอลอาบน้ำเสร็จแล้วในขณะนั้น เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ที่เฟนด์ ซื้อให้เธอ เธอดูอ่อนกว่าวัยในช่วงสั้น ๆ แม้ว่าเธอจะอายุสี่สิบ แต่เธอก็ดูอ่อนเยาว์และสง่างามมากขึ้น

โจแอนดูสวยงามอย่างง่ายดายและเธอก็มีความสง่างามตามธรรมชาติเช่นกัน แม้ว่าโดยปกติแล้วเธอจะแต่งกายด้วยเครื่องแบบที่สะดวกในการทำงาน แต่เธอก็ยังคงแสดงถึงความสง่างามส่วนตัวที่เป็นของเธอเท่านั้นและไม่มีใครอื่น

ด้วยเหตุนี้เองที่พ่อของเฟนด์จึงตกหลุมรักเธอในตอนนั้น

น่าเสียดาย…

“แม่ คุณดูสวยมากในชุดนี้!”

เซเลน่ายิ้มขณะมองโจแอน

“โอ้ หยุดประจบฉัน ฉันแก่แล้ว!”

โจแอนหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เธอพูด

ฟีโอน่าที่นั่งอยู่ด้านข้างไม่สามารถกลั้นตัวเองจากการพึมพำขณะที่เธอเห็นฉากนั้นได้ “ฉันเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอหรือหล่อน?” เธอพึมพำ “ให้ตายซิ…”

ในทางกลับกันแอนดรูว์กำลังสูบบุหรี่ เขาขมวดคิ้วขณะที่ดูเหมือนว่าเขากำลังหลงอยู่ในความคิด

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ใช้ศอกสะกิดฟีโอน่าข้าง ๆ แล้วพูดว่า “เฟนด์บอกว่าเขารักษาขาของฉันได้ คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหม”

ฟีโอน่าพูดทันที “คุณเชื่อเรื่องไร้สาระที่เขาพูดออกมาจริงเหรอ? คุณไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยเหรอ? เขาเป็นเพียงทหาร เขาจะสามารถรักษาขาของคุณได้หรือไม่? ฉันคิดว่ามีโอกาสมากกว่าที่เขาจะหักขาของคุณ!”

แอนดรูว์พูดไม่ออก

อึดอัดเขาพบว่าตัวเองไม่สามารถโต้แย้งได้

ฟีโอน่ามองไปที่ทิศทางของห้องน้ำและพูดอย่างไม่อดทน

“เด็กสารเลวนั่นอาบน้ำนานขนาดนั้นได้ยังไง? ฉันหิวแล้ว!”

แอนดรูว์ดูเวลาและพูดว่า “พึ่งผ่านไปแค่ห้านาที คุณอาบน้ำมาครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้...”

แม้ว่าลานแห่งนี้จะดูเก่าและไม่เรียบร้อย แต่ก็อยู่ในจุดยุทธศาสตร์

หลังจากที่เฟนด์อาบน้ำเสร็จแล้วพวกเขาคนก็เริ่มคุยกันว่าจะกินที่ไหนในขณะที่พวกเขาเดินเล่น

“อืม ไม่ใช่อันนี้ มันถูกเกินไป มันไม่พอ!"

“อันนี้แย่ยิ่งกว่า บุฟเฟ่ต์สาธารณะ? ไม่เอา!”

ในขณะที่เธอเดินเล่นฟีโอน่าตั้งใจมองไปที่เฟนด์ด้วยสายตาเหยียดหยามในขณะที่เธอบอกเขาว่า “เฟนด์คุณแนะให้เราแนะนำร้านอาหารให้ ฉันอยากกินในร้านอาหารที่ดีกว่านี้ คุณมีเงินเพียงพอหรือไม่? อย่าต้องให้ประกันตัวเราหลังจากทานอาหารเสร็จ!”

“ไม่ต้องกังวล วันนี้เป็นครั้งแรกของฉันที่ดูแลทุกคนด้วยอาหารดังนั้นเราทุกคนควรมีความสุข แม่ยายที่รักของฉันแค่เลือกตามที่คุณต้องการและกินให้เต็มที่!”

จากนั้นเฟนด์ ก็หันไปหาไคลี่ ที่อยู่ในอ้อมแขนของเซเลน่า จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปและพูดว่า “ไคลีมาให้พ่ออุ้มหน่อย!”

ไคลี ที่ลุกลี้ลุกลนมองไปที่เซเลน่าด้วยดวงตาที่คมกริบคู่โตของเธอดูเหมือนจะขอความเห็นชอบจากเธอ

“ไคลีเขาเป็นพ่อของหนู เรียกว่าคุณพ่อเร็วเข้า มา ๆ ให้เขาอุ้มหน่อย”

เซเลน่ารู้สึกว่าอารมณ์ของเธอปั่นป่วน เธอเสียใจที่เด็กไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีพ่อ ในวันที่ลูกของเธอเกิดเธอเริ่มต้นการรอคอยที่ยาวนาน

เธอรู้สึกหวาดกลัวภายใน เธอกลัวเฟนด์ตายในสนามรบ

“พะ...พ่อ!”

ไคลี เอื้อมมือออกไปและเรียกพ่อของเธอด้วยเสียงเล็กๆ ของเธอ

ในฐานะนักรบสูงสุด หัวใจของเฟนด์เต้นระรัวในวินาทีที่เขาได้ยินเสียงอันไร้เดียงสาของเธอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเรียกเขาว่า "พ่อ"