มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2041

เขาหยิบโอสถสองเม็ดออกมาจากมัสตาร์ด ซี๊ด โอสถสองเม็ดลอยอยู่เหนือฝ่ามือของเขา เม็ดหนึ่งมีสีแดงอ่อน ๆ และเขารู้สึกได้ถึงพละกำลังที่เพิ่มขึ้นหลังจากได้ดมกลิ่นของมัน ในขณะที่โอสถอีกเม็ดเปล่งแสงสีดำออกมา เพียงแค่วางยานี้ไว้ใต้ปลายจมูก เขาก็รู้สึกสดชื่นและฟื้นคืนพลัง

โอสถทั้งสองชนิดนี้คือโอสถซานหยวนและโอสถทะลวงวิญญาณ หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เฟนด์ก็ใส่โอสถทั้งสองนี้เข้าไปในปาก ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงพลังงานที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

ที่ด้านนอกประตูเรียงเนตร โนเอลนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ เขาส่ายหน้าและฮัมเพลงเบา ๆ เจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่ในหอเจตสิกจะผัดเปลี่ยนเวรกันทุก ๆ ห้าวัน วันนี้โนเอลกลับมาทำหน้าที่อีกครั้ง ปกติแล้ว ยิ่งศิษย์มีแรงจูงใจมากเท่าใด เขาก็จะใช้เวลาในการฝึกฝนมากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าสภาพแวดล้อมของเขาจะไม่เอื้ออำนวยให้เขาทำเช่นนั้นก็ตาม

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าโนเอลไม่มีแรงจูงใจ เขาแค่อยากจะเพลิดเพลินไปกับเวลาว่างและไม่มีความปรารถนาที่จะบ่มเพาะตัวเอง เขาสั่นศีรษะอย่างแรงและตกอยู่ในภวังค์ขณะได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากประตูเรียงเนตร

ทันใดนั้น เขาก็หยุดสั่น วางเท้าลง และนั่งยืดตัวตรง “เขาควรจะออกมาแล้วหรือเปล่า? นี่มันวันที่เท่าไหร่แล้ว?" โนเอลเสียเวลาไปนับวันที่เฟนด์อยู่ข้างใน เขาลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูเรียงเนตรอย่างรวดเร็ว ที่นั่นเขาเห็นชายคนหนึ่งมีใบหน้าซีดเซียว มีเคราที่คางดูท่าทางราวกับถูกทำร้ายมา เขาก้าวออกมาจากประตูอย่างช้า ๆ

ดูเหมือนว่าแค่การเดินออกจากประตูก็ยังต้องใช้ความพยายามทั้งหมดของชายผู้นี้ และในตอนแรกโนเอลก็จำเขาไม่ได้ เขารีบคว้าร่างของอีกฝ่ายไว้เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นกำลังจะล้มลง “ศิษย์น้องเฟนด์ เกิดอะไรขึ้น? นี่นายเผลอไปทำร้ายจิตวิญญาณของตัวเองเข้าหรือเปล่า? ทำไมครั้งนี้ดูเหมือนจะแย่กว่าครั้งที่แล้วอีกล่ะ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน