มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2051

“การเดินทางเที่ยวนี้ผมหวังเอาไว้ว่าตัวเองจะได้รับอย่างน้อยสองร้อยคะแนน ไม่อย่างนั้นก็จะถือว่าเสียเที่ยว”

จู่ ๆ แนชก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว นี่เป็นครั้งแรกที่เฟนด์มาที่นี่ จึงไม่แปลกใจหากจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น “บางทีลูกควรพาคนท้องที่มาที่นี่ด้วย ลูกไม่ควรมาที่นี่เพียงลำพังเลย” เขาพูดอย่างไม่พอใจ

เฟนด์เก็บแผนที่และพูดว่า "เอาไว้คราวหน้าคงจะทำแบบนั้น ไม่ว่ายังไง พวกเราอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวันและกำจัดสัตว์อสูรให้ได้มากที่สุดดีกว่า หากถึงจุดที่ยากเกินจะรับมือไหวเราก็ถอยกลับมาอยู่แถวนี้เหมือนเดิม”

เฟนด์เป็นพวกตัดสินใจอะไรอย่างแน่วแน่ ดังนั้น แนชจึงเลิกพยายามเกลี้ยกล่อมเขา

เวลาผ่านไปสี่วัน ห่างจากถ้ำที่พวกเขาพักอยู่หนึ่งไมล์ เฟนด์กำลังจ้องมองซากศพของสิงโตขาวเนตรโลหิตอย่างครุ่นคิด และเช่นเคย แนชยืนกำลังอยู่ข้าง ๆ เขา

สิงโตขาวเนตรโลหิตไม่ได้แข็งแกร่งอะไร มันอยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดเท่านั้น แต่บริเวณที่จะพบพวกมันได้นั้นห่างไกลยิ่งกว่าตำแหน่งของหมาป่าน้ำแข็งที่เฟนด์ฆ่าไปก่อนหน้าเสียอีก มันไกลเสียจนพวกเขาเกือบจะออกจากเขตป่าดงอสูรเสียด้วยซ้ำ

เฟนด์ขมวดคิ้วและเอ่ยปากขึ้น “นี่เป็นสัตว์อสูรขั้นแรกของระดับแรกกำเนิดตัวที่ห้าที่ผมฆ่าได้แล้ว” ใบหน้าของเขาค่อย ๆ ดูหวาดกลัวยิ่งขึ้น เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามาในป่าดงอสูร เขาจึงบอกไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติหรือผิดปกติอะไรหรือไม่ เขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ในบริเวณต่าง ๆ เป็นเช่นไร หรือไม่รู้ว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันซึ่งทำให้สัตว์อสูรขั้นแรกในระดับแรกกำเนิดเริ่มออกไปเตร็ดเตร่ออกมานอกอาณาเขตเดิมมากขึ้นหรือเปล่า

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เพื่อความปลอดภัยเขาได้แต่ออกสำรวจในบริเวณที่ไม่ไกลไปจากอยู่ใกล้ถ้ำโดยหวังว่าจะสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับติดตัวได้เพิ่มอีกซักสองสามตัว แต่เขากลับเจอสัตว์อสูรระดับแรกกำเนิดถึงสี่ตัว โดยมีสองตัวในขั้นกลางและอีกสองตัวในขั้นแรก โชคดีที่พวกมันออกหากินตามลำพัง แน่นอนว่าหากพวกมันอยู่กันเป็นฝูงก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเฟนด์คงไม่แคล้วจะต้องวิ่งหนีป่าราบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน