มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2083

เฟนด์หันหลังกลับและเดินไปหาอัลเบี้ยนโดยไม่ลังเลใด ๆ เขาเหยียดมือออกและวางบนข้อมือของอัลเบี้ยน

เฟนด์ไม่รู้อะไรมากนัก แต่เขาสามารถตัดสินอาการบาดเจ็บของ อัลเบี้ยนผ่านเส้นลมปราณของเขาได้ อัลเบี้ยนฟื้นตัวแล้วสี่ถึงห้าส่วน แต่เขาต้องใช้เวลาสองสามเดือนหากต้องการรักษาอาการบาดเจ็บให้หายสนิท

เฟนด์ไม่อยากเสียเวลาสองสามเดือนในสถานที่นี้ เฟนด์เหลือบมองผ่านเจดและจ้องตรงไปที่ดไวท์ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเจด “บาดแผลของศิษย์พี่อัลเบี้ยนของคุณคงที่แล้ว และแล้วเขาฟื้นตัวได้ถึงสี่ถึงห้าส่วน อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากเวลาแล้ว เขาต้องการสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบด้วย หากเขาปรารถนาที่จะหายจากอาการบาดเจ็บได้ราวเจ็ดถึงแปดส่วน ต่อให้เราจะอยู่ที่นี่ต่อไปอีกหนึ่งหรือสองเดือนก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง และศิษย์พี่ของคุณจะฟื้นตัวได้เพียงห้าถึงหกส่วนเท่านั้น สิ่งที่เราควรทำในตอนนี้คือคิดหาวิธีออกไปจากที่นี่และรักษาศิษย์พี่ของคุณหลังจากนั้น”

ดไวท์ถอนหายใจเบาๆ และเมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่เฟนด์พูดนั้นสมเหตุสมผล ศิษย์พี่อัลเบี้ยนต้องการความช่วยเหลือจากโอสถและสมุนไพรวิญญาณอื่น ๆ เพื่อให้มีอัตราการฟื้นฟูเจ็ดถึงแปดส่วน อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้ใช้โอสถและสมุนไพรวิญญาณทั้งหมดที่มีแก่อัลเบี้ยนแล้ว หากอยู่ต่อไปก็ไม่มีอะไรที่พวกเขาจะทำได้อีก รั้งแต่จะขัดขวางการฟื้นตัวของศิษย์พี่อัลเบี้ยนไปก็เท่านั้น

ดไวท์เหยียดขาและยืนขึ้นจากพื้นเมื่อเขาตัดสินใจได้ เขาปัดฝุ่นออกจากตัวและหยิบใบไม้ที่หักออกจากแขนก่อนจะพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง "นายพูดถูก รออยู่ที่นี่ต่อไปก็รั้งแต่จะเสียเวลาเปล่า เรามาคิดหาวิธีออกจากที่นี่กันเถอะ”

สีหน้าของเจดชะงักงันเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แต่ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็มีเพียงซ่อนความโกรธเอาไว้ เขาไม่สามารถขัดขืนดไวท์ได้โดยตรง

หลังจากตัดสินใจได้ว่าจะทำอะไรต่อไป พวกเขาก็ไม่รั้งรออะไรอีก เพื่อความปลอดภัยของทุกคน ดไวท์นำไปตรวจดูเส้นทางล่วงหน้าให้คนอื่น ๆ ในขณะที่คนอื่น ๆ เดินตามหลังเขา มีลำธารไหลอยู่ข้างทางเดินหินดังกล่าว พวกเขาเพียงแค่เดินไปตามทิศทางของกระแสน้ำที่ไหลไป โดยที่ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนหรือควรไปทางไหน พวกเขาทำได้เพียงเดินต่อไปเท่านั้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน