มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2091

เขากำไม้เท้าแน่นขึ้นและเริ่มถ่ายเทพลังที่แท้จริงของตัวเองลงไป อักษรรูนเพื่อนจากด้านหนึ่งไปยังอีกด้าน เริ่มเปล่งประกายสดใส จากนั้นเขาก็ได้ผนึกมือด้วยมือขวา

เสียงคำรามที่ไม่ได้มาจากมนุษย์ดังออกมาจากปากของเขาในขณะที่เขาปล่อยลูกบอลที่มีแสงสีทอง คล้ายกับแสงหิ่งห้อยออกมา ก่อนที่มันจะควบแน่นอยู่ด้านหลังของเขา ในชั่วพริบตาแสงสีทองดังกล่าวก็ก่อตัวเป็นรูปลักษณ์ของกอริลลาที่มีเขี้ยวแหลมคม ดวงตาที่ส่องสว่างเหมือนหลอดไฟส่งให้ทุกคนรู้สึกวิงเวียน กอริลลาที่สร้างขึ้นจากแสงสีทองจ้องมองเฟนด์อย่างฉุนเฉียวราวกับอยากจะกลืนกินเขาไปทั้งตัว

ในท้ายที่สุด โรบินถูกบังคับให้ใช้ทักษะที่ทรงพลังที่สุดของเขา “ทักษะนี้สามารถใช้ได้หลังจากที่ฉันได้ฝึกฝนทักษะไม้เท้าภูโลกาจนถึงระดับสมบูรณ์แบบแล้วเท่านั้น มีคนตายจากทักษะนี้มาหลายคนแล้ว และในไม่ช้า นายก็จะกลายเป็นหนึ่งในนั้นด้วย!”

ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างโหดเหี้ยมในขณะที่พุ่งเข้าหาเฟนด์ กอริลล่าซึ่งก่อร่างขึ้นจากแสงที่อยู่ข้างหลังเขาก็คำรามออกมาในขณะที่มันพุ่งเข้าหาเฟนด์เช่นกัน ในระหว่างทางกอริลล่าตัวนั้นค่อย ๆ รวมเข้ากับไม้เท้าในมือของโรบิน และไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือระดับที่ทรงพลังที่สุดของเขา

ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อเห็นสิ่งนี้ พลังดังกล่าวเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะปราบปรามทุกคนที่อยู่ตรงนั้น พวกเขาเริ่มสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาหากพวกเขาอยู่ในสถานะเดียวกับเฟนด์ หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว พวกเขาส่ายหัวอยู่ในใจ พวกเขามั่นใจว่าเฟนด์จะแพ้และจบลงด้วยการบาดเจ็บสาหัส

ซึ่งหมายความว่าเจดและคนอื่น ๆ ก็จะต้องจบลงด้วยความตายเช่นกัน เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ใบหน้าของเจดก็ซีดราวกับคนตาย และเขาก็คว้าข้อศอกของดไวท์โดยไม่รู้ตัว ใบหน้าของดไวท์ไม่ต่างอะไรกับเจดและทั้งคู่กำลังภาวนาให้เฟนด์ปลอดภัย อย่างน้อยด้วยวิธีนี้พวกเขาถึงจะสามารถคิดแผนอื่นได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน