มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2094

ใบหน้าของเดเร็กซีดลงเมื่อเห็นกริชกลับคืนมาอยู่ในมือของเฟนด์ เขาถอยหลังหนึ่งก้าวและดาบในมือสั่นไหว ความสั่นไหวดังกล่าวไม่ใช่เกิดจากพลังงานที่แท้จริงที่ถ่ายเทเข้าไปในดาบนั้น แต่จากความหวาดกลัว น้องชายสองคนของเขาซึ่งมีพละกำลังน้อยกว่าเขายิ่งหวาดกลัวไปกันใหญ่ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขาและปฏิบัติต่อเขาไม่ต่างจากเกราะกำบัง

ความอวดดีก่อนหน้านี้ของพวกเขาถูกแทนที่ด้วยความหวั่นวิตกและความหวาดระแวง พวกเขามองไปที่เฟนด์ราวกับชายหนุ่มเป็นปีศาจที่หลุดมาจากนรกขุมที่ลึกที่สุดและสามารถฉีกหัวของพวกเขาได้ในพริบตา

เดเร็กกลืนน้ำลาย ดาบในมือของเขาสั่นอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม จนทำให้ส่วนปลายเกิดเสียงจากการสั่นขึ้นเบา ๆ “ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ จริงอยู่ที่เราไม่ได้แข็งแกร่งเท่านาย แต่นายจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเราแน่หากเราสามคนร่วมมือกัน!”

ริมฝีปากของเฟนด์โค้งขึ้น ด้วยการสะบัดข้อมือของเขา กริชสีดำก็ลอยขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง แสงสีดำของมันเปลี่ยนเป็นหมอกสีเทาอ่อนที่หมุนวนซึ่งคล้ายกับก๊าซพิษที่ปล่อยออกมาจากหนองน้ำ เขาจ้องมองเดเร็กอย่างเย็นชาและพูดว่า “สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือการที่ถูกคนอื่นข่มขู่ เพราะงั้นนายถึงทำให้ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่านายซะ”

จากนั้นเขาก็หันไปหาเจดและดไวท์แล้วพูดว่า “ฉันจะจัดการกับเดเร็กเอง และฝากน้องชายสองคนของเขาไว้กับพวกคุณสองคนด้วย” กริชสีดำที่ลอยอยู่ในอากาศปล่อยแสงสีดำออกมาอีกครั้ง แสงสีดำนั้นราวกับสัตว์อสูรที่อ้าปากพร้อมจะกลืนกินทุกสิ่งที่ขวางหน้า ไม่ต่างอะไรจากโทษประหารสำหรับสามพี่น้อง

บางทีอาจเป็นเพราะเขาถูกกระตุ้นอย่างหนัก หรืออาจเป็นเพราะคำพูดดูแคลนของเฟนด์ แต่เดเร็กก็ดึงความกล้าเฮือกสุดท้ายของเขาออกมาและกัดฟันตะโกนออกมาว่า “ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันจะถลกหนังนายออกมาให้ได้!”

ด้วยการร่ายผนึกผ่านทางมือขวาของเดเร็ก อักษรรูนก็ไหลผ่านระหว่างนิ้วของเขาออกมา ดาบยาวของเขาเริ่มส่งเสียงดังกริ๊ก ราวกับโครงกระดูกที่จู่ ๆ ก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและพยายามเคลื่อนไหวอย่างยากลำบาก

เขาส่งเสียงคำรามแหบต่ำในคอ และกะโหลกขนาดหัวแม่มือก็ปรากฏบนดาบยาวที่เขาถือ กะโหลกเหล่านี้ปล่อยแสงสีขาวสว่างจ้าออกมา และปากที่ใหญ่โตของพวกมันส่งเสียงคำรามกึกก้องที่ทำให้ทุกคนขนลุกเกรียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน