มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2189

วิธีที่เฮลธ์ทำฟังดูคล้ายไม่มีอะไรน่าสงสัยในสิ่งที่เขาพูด คนฉลาดอย่างเขาไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามอะไรมากมายก็สามารถสังเกตได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติกับข้อตกลงเหล่านั้นเห็นได้ชัดว่าเฮลธ์ห่วงใยศิษย์น้องร่วมสำนักของเขาเท่านั้นไม่ได้ห่วงใยคนที่ถูกเรียกว่า 'ศิษย์น้อง' อย่างเฟนด์เลยแม้แต่น้อย

“นี่ ทำไมนายมองหมาป่าสามหัวแบบนั้นล่ะ? นายไม่พอใจในกฎพื้นฐานอย่างนั้นเหรอ? อย่าบอกนะว่านายคิดว่าทุกอย่างเป็นของนาย!” แฟรงก์เอ่ยอย่างยั่วยุเมื่อเห็นเฟนด์เงียบ

เฟนด์ขมวดคิ้วและหันใบหน้าที่มืดมนไปทางแฟรงก์ซึ่งกำลังขมวดคิ้วและมองเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม เฟนด์เยาะเย้ยเและคิดว่าอีกฝ่ายคงคิดว่าเขาเป็นพวกขี้ขลาด เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเฮลธ์ตัดบทว่า "ไร้สาระ ในเมื่อศิษย์น้องเฟนด์ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียวแล้วคุณจะพูดออกมาทำไม และอีกอย่าง ตัดสินจากความประทับใจแรก ผมมองออกเลยว่าเขาเป็นคนประเภทมองอะไรเป็นมุมกว้าง ผมมั่นใจว่าเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อเรา ผมพูดถูกไหม ศิษย์น้องเฟนด์?”

'มองอะไรเป็นมุมกว้าง? นั่นหมายความว่าถ้าฉันเห็นต่างไปจากความคิดเห็นของพวกเขาก็เท่ากับว่าฉันเป็นพวกเห็นแก่ตัวอย่างนั้นน่ะสิ? ว้าว เฮลธ์คนนี้เป็นพวกจอมบงการนี่เอง’ เฟนด์คิด จากนั้นเขาก็หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ผมไม่ใช่พวกมองอะไรในมุมกว้างแบบนั้นหรอก แต่เมื่อมองจากมุมกว้างแล้วมันก็ดูสมเหตุสมผลดี เพราะงั้นผมจึงไม่รังเกียจที่จะเข้าร่วมด้วย ถึงกระนั้นผมก็นึกสงสัยนะว่าทำไมคุณถึงคิดว่าผมไม่พอใจกับกฎพื้นฐานนั้นล่ะ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่พูดหรือแสดงความไม่พอใจอะไรออกมาบนหน้าเลย”

แน่นอนว่าประโยคสุดท้ายตั้งใจส่วนกลับไปยังแฟรงก์ เขาหรี่ตาและยื่นคอออกมาเหมือนไก่พร้อมที่จะต่อสู้ “นายคิดว่าฉันไม่เห็นหน้านายเหรอ? มาถามฉันกลับแบบนี้เพื่ออะไร? โง่หรือเปล่า? นายควรจะขอบคุณที่เรายินดีให้เด็กขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดอย่างนายเข้าร่วมกับเรามากกว่า! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะมองไปที่หมาป่าแบบนั้น”

"แบบไหน?" เส้นบนหน้าผากของเฟนด์ลึกขึ้นเรื่อย ๆ เขาตัดสินใจแล้วว่าจะสอนบทเรียนให้แฟรงก์หากอีกฝ่ายไม่ยอมหยุด

“ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแววตาของนายบอกว่านายอยากครอบครองหมาป่าสามหัวไว้เพียงคนเดียว ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าผู้อาวุโสในตำหนักสองกษัตริย์กำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมพวกเขาถึงปล่อยให้เด็กขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดอย่างน้อยเข้ามาที่นี่ ในเมื่อที่ว่างถูกจำกัดไว้ที่ยี่สิบคนเท่านั้น? หรืออาจจะเป็นเพราะว่าตำหนักสองกษัตริย์ตกต่ำจนพวกเขาขาดศิษย์ขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิดที่แข็งแกร่ง เพราะงั้นพวกเขาจึงต้องใช้เด็กอย่างนายมาทำให้ที่ว่างนั้นเต็ม?”

แฟรงก์อ้าปากหัวเราะด้วยความดูถูกเหยียดหยามหลังจากพูดจนจบประโยค และนั่นทำให้ฟางเส้นสุดท้ายของเฟนด์ขาดสะบั้น เขาก้าวไปข้างหน้าและหยิบกริชสีดำอมเทาออกมาจากเรือวิญญาณมัสตาร์ด ซี๊ด

เฮลธ์ขมวดคิ้วและมองแฟรงก์อย่างไม่ชอบใจนัก เขารีบเดินไปหาชายหนุ่มและคว้าอะไรของเขาเอาไว้ "พอได้หรือยัง? ศิษย์น้องเฟนด์ไม่พูดอะไรเลย หุบปากได้แล้ว เข้าใจไหม? และคุณไม่ควรตัดสินคนอื่นจากระดับการบ่มเพาะของพวกเขา คุณควรรู้ว่าอัจฉริยะสามารถท้าทายผู้ที่มีระดับพลังยุทธสูงกว่าพวกเขาได้”