มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2202

ศิษย์ทั้งสามของสำนักวายชนม์มองพวกเขาสองคนราวกับว่าพวกเขาเป็นลูกแกะที่รอโดนขย้ำ สีหน้าของพวกเขามีความสุขอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะชายมีหนวดเคราที่มองเฟนด์และแฟรงก์ราวกับพวกเขาคือมื้ออาหารอันโอชะ ตอนนั้นเองที่แฟรงก์ตระหนักได้ว่าเขาเป็นคนสร้างปัญหา

ชายมีหนวดเคราไม่ได้โจมตีพวกเขาในทันที แต่จ้องมองไปที่แฟรงก์อย่างเย้ยหยัน “นี่ เจ้าหนู ทำไมไม่อวดเก่งต่อไปอีกละ? ความไม่ยอมคนของนายเมื่อครู่หายไปไหนแล้ว? ใครกันที่บอกว่าเราจะไม่กล้าฆ่าพวกนายเพราะมันได้ไม่คุ้มเสีย?”

แฟรงก์กลืนน้ำลายและสั่นสะท้านไปทั้งตัว ชายมีหนวดเคราคำรามด้วยเสียงหัวเราะ เมื่อเขาเห็นว่าแฟรงก์มีพฤติกรรมเช่นไร สายตาของเขาไม่เคยละจากแฟรงก์เลยแม้แต่วินาทีเดียว “ยิ่งพูดฉันก็ยิ่งอยากฆ่านายมากขึ้นไปอีก! อีกไม่นาน นายจะได้พบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก!”

แฟรงก์ตัวสั่นเมื่อนึกถึงภาพที่ชายมีหนวดเคราทรมานเขาจนตาย เขาเกือบจะอิจฉาเฟนด์ผู้ซึ่งเขาแน่ใจว่าจะได้ตายอย่างรวดเร็ว ด้วยความตื่นตระหนก จู่ ๆ แฟรงก์ก็ชี้ไปที่หน้ากากบนใบหน้าของเฟนด์แล้วพูดว่า "ก่อนที่พวกนายจะมาเขาไม่ได้สวมหน้ากาก พอเห็นว่าพวกนายมาเขาก็สวมมันไว้! นายน่าจะรู้ว่าเขาเป็นใคร เขาน่าจะมีความแค้นกับนาย ถ้านายอยากจะทรมานใครสักคน ก็ไปทรมานเขาสิ!"

ชายมีหนวดมีเคราและศิษย์สำนักวายชนม์สองคนที่อยู่ข้างหลังเขาผงะไปชั่วขณะ และทั้งสามคนมองไปที่เฟนด์ผู้ซึ่งสวมหน้ากากเป็นตาเดียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน