มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2263

เช่นเดียวกับที่ศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์พูด เขาควรลบคำว่า 'อาจจะ' ออกไป เพราะเฟนด์สามารถผ่านความท้าทายนี้ไปได้สำเร็จ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสามารถผ่านด่านทดสอบดังกล่าวได้เร็วกว่าคนอื่น ๆ มาก! การหายตัวไปของนักรบแห่งสุญญะคนที่สี่เช่นนี้ย่อมหมายความว่าเฟนด์ได้ฆ่าผีดิบจำนวนหนึ่งร้อยยี่สิบตัวไปแล้ว! ช่างเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้! แม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักวายชนม์ก็ยังไม่อาจผ่านการทดสอบดังกล่าวได้ เนื่องจากนักรบแห่งสุญญะคนที่สี่ยังไม่หายไปไหน

“พระเจ้าช่วย! สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหมอนั่นเพิ่งอยู่ในขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดเท่านั้น คนที่อยู่ในขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดแข็งแกร่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? มีพวกเราหลายคนที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิดที่พ่ายแพ้ไม่เป็นท่า! ยิ่งไปกว่านั้น เราถูกบีบให้จนมุมและโต้กลับไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!” ริมฝีปากของเขาสั่นเล็กน้อยในขณะที่พูด เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทุกอย่างเป็นความจริง นี่เป็นสิ่งที่สั่นสะเทือนเลื่อนลั่นสำหรับพวกเขา!

ไม่มีใครเคยคิดฝันมาก่อนเลยว่าคนแรกที่สามารถผ่านด่านได้คือศิษย์ธรรมดา ๆ จากตำหนักสองกษัตริย์ แม้ว่าเฟนด์จะทำให้เกิดความวุ่นวายก่อนหน้านี้ แต่มันก็กระจายอยู่ในรัศมีแคบ ๆ เท่านั้น ความสนใจในตัวเฟนด์มีเพียงเล็กน้อย แต่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าเขาจะมีพละกำลังและพรสวรรค์เช่นนี้ แม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักวายชนม์ก็ยังไม่อาจเทียบกับเขาได้! มันจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น สาระสำคัญของการต่อสู้กันระหว่างสำนักวายชนม์และสำนักสหัสบรรณก็ดูเหมือนจะไม่ควรค่าให้ความสนใจเท่าไหร่นัก!

ในโลกสีโลหิตที่เฟนด์อยู่ เขามีดาบสีดำอยู่ในมือและดูราวกับต้นสนที่ไม่มีวันโค่นล้มซึ่งตั้งตระหง่านอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยเลือดใบนี้ ฝูงผีดิบร่วงหล่นแน่นิ่งอยู่รอบกายเขา โลหิตสีดำของพวกมันรวมกันเป็นแม่น้ำสายเล็ก ๆ และไหลเวียนอยู่รอบ ๆ เฟนด์พร้อมกับเสียงกระเพื่อม ยังคงมีโลหิตสีดำคั่งค้างอยู่บนดาบของเขา โลหิตแต่ละหยดไหลลงจากคมดาบของเขา

เฟนด์หายใจออกยาวและผ่อนคลายลงได้เมื่อผีดิบตัวสุดท้ายแน่นิ่งไป เมื่อเทียบกับสถานการณ์ในโลกอื่น สภาพแวดล้อมของเขาดูสะอาดกว่ามาก เนื่องจากผีดิบส่วนใหญ่เสียชีวิตจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว! วิธีการฆ่าของเฟนด์ไม่ได้มีเพื่อทำลายการป้องกันของผีดิบ เขาใช้ทักษะทลายห้วงสุญญะเพื่อทำลายวิญญาณของพวกมัน เขาแค่ต้องสร้างบาดแผลเล็ก ๆ และผีดิบก็จะต้องตายอย่างแน่นอน ผีดิบที่แต่เดิมขู่เขาด้วยกรงเล็บและเขี้ยว ค่อย ๆ ร่วงหล่นลงสู่พื้นทีละตัว ผีดิบไม่อาจห้ามเขาได้อีกต่อไปแล้ว และเฟนด์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเขามองไกลออกไปด้วยดวงตาที่ลุกโชน

ห่างจากจุดที่เขาอยู่ประมาณหนึ่งร้อยเมตร ชายในชุดเกราะยืนตรงอยู่ที่นั่นพร้อมดาบในมือ ทั้งสองมองกันและกันจากระยะไกล นักรบแห่งสุญญะยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน และแม้แต่สีหน้าท่าทางของเขาก็ยังเป็นเช่นเดิม เฟนด์วางดาบสีดำและค่อย ๆ เดินผ่านซากศพของผีดิบบนพื้น เขาเดินเข้าไปหานักรบแห่งสุญญะอย่างช้า ๆ เสียงของชายชราประกาศไว้อย่างชัดเจนก่อนหน้านี้ว่าพวกเขาจะชนะการทดสอบได้หลังจากฆ่าผีดิบสำเร็จหนึ่งร้อยยี่สิบตัว หากเป็นเช่นนั้นนักรบแห่งสุญญะคนสุดท้ายที่เขาเห็นก็ไม่เป็นอันตรายต่อเขา

เขาไม่ได้บินขึ้นไปกลางอากาศหรือพุ่งตัวไปข้างหน้า เขาค่อย ๆ เข้าใกล้นักรบแห่งสุญญะทีละก้าว เขาใช้เวลาประมาณสิบนาทีก่อนที่จะมาถึงด้านหน้าของนักรบแห่งสุญญะซึ่งยังคงยืนแน่นิ่งอยู่อย่างเดิม นักรบแห่งสุญญะคนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับนักรบคนอื่น ๆ ที่เขาพบเจอมาก่อนหน้า ทุกคนที่ก้าวเข้าสู่หุบเหวแห่งสุญญะจะต้องเผชิญหน้ากับนักรบแห่งสุญญะที่มีรูปร่างหน้าตาแตกต่างกัน แต่ทว่านักรบแห่งสุญญะจะมีใบหน้าที่ดูเหมือนเดิม

เฟนด์ถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัวในตอนที่เขาได้ยินเสียงแกร็กราวกับว่ากลไกถูกเปิดใช้งาน เขากลัวว่าจะเกิดบางสิ่งที่ไม่อาจควบคุมได้ ในขณะนี้แขนของนักรบแห่งสุญญะเริ่มขยับแล้ว!