มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2326

ซาเมียนไม่กล้าพูดจนจบประโยค แต่ไหนแต่ไรชายสวมหน้ากากเป็นคนโมโหร้ายเสมอ หากเขาพูดจนจบ ชายสวมหน้ากากอาจจะมองว่าเขากังขาในทักษะของตัวเองได้

ชายสวมหน้ากากยิ้มอย่างเย็นชา มองไปยังบริเวณที่อสรพิษแปดหางแน่นิ่งอยู่ มือของเขาสั่นเล็กน้อย “นี่คือสัตว์อสูรตัวสุดท้ายและเป็นการทดสอบครั้งสุดท้ายที่ฉันจะต้องผ่านไปให้ได้ ที่สัตว์อสูรแกร่งขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร”

เมื่อนึกถึงการต่อสู้อันหฤโหดที่เขาเพิ่งเผชิญมา ชายสวมหน้ากากก็ถึงกับกลืนน้ำลาย หากไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมากและได้บรรลุถึงระดับผลึกวสันต์มาก่อน เขาอาจจะไม่สามารถกำจัดอสรพิษแปดหางตัวนั้นได้

ซาเมียนขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้นเบา ๆ ว่า "ธรรมชาติของโลกสีโลหิตนี้แปลกมาก มันอนุญาตให้พวกเราทุกคนเข้ามา แต่ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ กลับมีม่านพลังกั้นไม่ยอมให้เราเข้าไปช่วยคุณได้เลย"

ชายสวมหน้ากากยิ้มอย่างเย็นชา เขามองซาเมียนอย่างเย้ยหยันก่อนจะพูดว่า "นายคิดว่าตาเฒ่าที่เป็นคนสร้างที่นี่จะโง่เหมือนนายหรือไง ในเมื่อเขาปล่อยให้ทุกคนเข้ามาได้ แล้วทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าพวกเราจะช่วยกันสู้?

“ถ้าเรารุมโจมตีมัน อสรพิษแปดหางคงถูกกำจัดได้อย่างง่ายดาย แล้วจะมีการทดสอบครั้งสุดท้ายไปเพื่ออะไร การมีอยู่ของอสรพิษแปดหางก็เพื่อที่จะพิสูจน์ว่าฉันมีคุณสมบัติพอที่จะผ่านด่านไปได้"

หลังจากพูดอย่างนั้น ชายสวมหน้ากากก็หรี่ตาลงในขณะที่เขากล่าวเสริมด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความถากถาง "ต่อให้คนที่เหลือจะยอมเสี่ยงชีวิตมาจนถึงจุดนี้ พวกเขาก็จะผ่านด่านไปไม่ได้อยู่ดี!"

ซาเมียนรีบพยักหน้า “ถึงคุณจะบาดเจ็บขนาดนี้ แต่อีกสองคนก็ไม่มีหวังแล้ว พวกเขาไม่ได้อยู่ระดับเดียวกันกับคุณด้วยซ้ำ และถ้าคุณไม่ต้องทำลายระดับพลังของตัวเองลง พวกเขาทั้งสองร่วมมือกันก็ทำอะไรคุณไม่ได้”

ชายสวมหน้ากากยิ้มให้กับสิ่งที่ได้ยิน คำเยินยอของซาเมียนค่อนข้างเข้าท่า

เขาพยักหน้าด้วยความยินดีกับคำชมของซาเมียน “อยู่ที่นี่ยังไงฉันก็เสียเปรียบ แต่ถ้าเป็นข้างนอกนั่น ต่อให้พวกเขาสองคนเล่นงานฉันพร้อมกัน ฉันก็จะทำให้พวกเขาอยากตายมากกว่ามีชีวิตอยู่!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน