มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2360

เฟนด์คำนับผู้อาวุโสด้วยความเคารพ เขาพูดอย่างจริงใจว่า "ผู้อาวุโส คุณช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าทำไมสถานที่แห่งนี้ถึงถูกทิ้งเอาไว้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นในภาพที่ผมเห็น"

ผู้อาวุโสไม่ได้หันกลับมามองเฟนด์ และไม่ได้ตอบคำถามของเฟนด์โดยตรง เขาพูดอย่างเสียงดังฟังชัดว่า "เดี๋ยวอีกหน่อยเธอก็รู้เอง"

ริมฝีปากของเฟนด์กระตุก ในขณะนั้นเขาอยากจะถามคำถามทั้งหมดในใจออกไปอย่างมากแต่เขาก็กังวลว่าผู้อาวุโสจะรู้สึกแปลกหากเขาถามทุกอย่างออกไปเช่นนั้น

หากผู้อาวุโสสงสัยในตัวเขา มันอาจทำให้เขาต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้คือระงับความอยากรู้อยากเห็นของเขาไว้ชั่วคราว

ผู้อาวุโสไม่รู้ว่าเฟนด์กำลังคิดอะไรอยู่ เขาเพียงแต่พูดต่อไปว่า "หีบปะการังแดงในมือของเธอจำเป็นต้องใช้กุญแจในการเปิดมันออก กุญแจนั่นอยู่ที่หุบเขารกชัฎ หากเธอต้องการเปิดกล่อง เธอก็ต้องไปที่นั่น ฉันจะส่งเธอไปเอง"

เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสนยิ่งกว่าเก่า หีบปะการังแดงคืออะไร? หุบเขารกชัฎ อยู่ที่ไหนมันจะยังมีกุญแจอยู่หรือ?

คำถามเหล่านั้นผุดขึ้นในใจของเฟนด์ก่อนที่เขาจะจำอะไรบางอย่างได้ในทันใด เขานึกถึงสิ่งที่พวกอาวุโสกล่าวไว้แต่ตอนที่เขายังอยู่บนหุบเหวแห่งสุญญะ ว่าอาวุโสบอกว่าของมีค่าที่สุดที่เขาได้รับถูกผนึกไว้ในกล่อง

ในขณะนี้ยังไม่สามารถเปิดกล่องออกได้ เนื่องจากมันต้องใช้กุญแจ หีบปะการังแดงถือเป็นกล่องที่มีค่ามากที่สุดในแหวนยุทธวงนั้นใช่หรือเปล่า?

ขณะที่เขากำลังจะถามว่าความคิดของเขาถูกต้องหรือไม่ ผู้อาวุโสก็พูดต่อว่า "ไม่ว่าเธอจะได้แหวนมาหรือเปล่า เธอก็ยังต้องไป อย่าได้วอกแวกไปกับสิ่งอื่น ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเธอ ถึงรู้มากไปก็ไม่มีประโยชน์เมื่อเธอเปิดหีบปะการังแดงออกได้เมื่อไหร่ เธอก็จะได้รู้ทุกอย่างเอง!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน