มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2425

สิ่งเดียวในสายตาของพวกเขาคืออักขระที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา เฟนด์ กิลเบิร์ต และแอนดรูว์ไม่มองสิ่งอื่นและไม่สนใจอะไรเลย

เฟนด์ถอนหายใจเล็กน้อย เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองปฏิกิริยาของคนอื่น ๆ เลย

แต่จริง ๆ เฟนด์ก็ไม่จำเป็นต้องมองด้วยซ้ำ เขาสามารถจินตนาการถึงความตกใจบนใบหน้าของทุกคนที่เกิดขึ้นขณะเขาแสดงความสามารถของตัวเองได้อย่างง่ายดาย เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เฟนด์ก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำในใจว่า 'หรือว่าฉันจะช้าเกินไปหรือเปล่า…'

ด้วยความตั้งใจว่าจะไม่เปิดเผยความสามารถที่แท้จริง เฟนด์จึงจงใจชะลอความเร็วในการบ่มเพาะโอสถลง ถ้าเขาทำความเร็วตามปกติ ป่านนี้คงจะสร้างอักขระทางยาได้แปดร้อยอักษรไปแล้ว

แต่เขารู้ดีว่าหากทำเช่นนั้น รองเหรัญญิกก็จะเกิดความสงสัยในตัวเขา แล้วเขาอาจถูกกักขังไว้ราวกับหนูทดลองตัวหนึ่ง

เขาไม่อยากจะอยู่ในวิมานโอสถ เพราะเป้าหมายของเขามีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือการเข้าสู่พันธมิตรนักเล่นแร่แปรธาตุของรัฐตอนกลางและพัฒนาตัวเองอยู่ที่นั่น ด้วยสถานะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ เขาจะสามารถสะสมผลึกวิญญาณได้มากขึ้นเพื่อจะได้นำมันไปซื้อผลึกวิญญาณระดับเก้า

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ในที่สุดเฟนด์ก็วางมือ

อักขระทางยาจำนวนสามร้อยอักษรที่เรืองแสงเป็นสีทองจาง ๆ ลอยอยู่ต่อหน้าเฟนด์ ไม่จำเป็นต้องมีใครพูดอะไรเรื่องนี้อีกเพราะทุกคนเข้าใจได้ถึงสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว เฟนด์ประสบความสำเร็จในลักษณะที่ใสสะอาดและงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ

ในขณะนั้นเฟนด์เงยหน้าขึ้นมองทุกคนตรงหน้าอย่างสงสัย หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง พวกเขาก็เลิกมองเฟนด์ด้วยสีหน้าตกตะลึง แต่บางคนยังคงมองเฟนด์ราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาด

“และอย่าได้บอกนะว่านายเข้ามาที่นี่เพราะนายชื่นชอบและชื่นชมที่แห่งนี้ เพราะนั่นเป็นเหตุผลที่โง่มาก และฉันไม่มีทางเชื่อ…”

รองเหรัญญิกจ้องไปที่เฟนด์ขณะที่เขาพูด ดูเหมือนว่าเขาอยากจะล่วงรู้ถึงความคิดความอ่านของเฟนด์ผ่านสีหน้าและแววตาของอีกฝ่าย

เฟนด์เลิกคิ้วขึ้น ในตอนที่เขาตัดสินใจจะแสดงฝีมือ เฟนด์ก็มีแผนอยู่ในใจแล้ว

"วิมานโอสถเป็นร้านขายยาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองปักษาสีชาด ผมมาที่นี่เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ผมจะต้องเลือกสถานที่ที่ดีที่สุด เพื่อนของผมบังเอิญรู้จักกับคุณซิมมอนส์ ดังนั้นผมจึงได้มีโอกาสเข้ามาอยู่ที่นี่"