มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 279

“เฮ้ ได้เลย ครั้งนี้คุณจะได้ 6 แสน เป็นยอดรวมที่ดีเลยนะ!”

นายน้อยฮาร์วีย์กล่าวพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

ซีน่านั่งลงบนพื้น “ตอนแรกฉันเดทกับเบ็นเพราะฉันคิดว่าเขาคือคนตระกูลเทย์เลอร์ แม้ว่าเขาจะถูกไล่ออกมาก็ตามเถอะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตระกูลเขาจะไม่มีเงินเลย” เธอกล่าว “จากนั้นฉันก็คบเขามานานและค้นพบว่าตระกูลบ้านั่นไม่ค่อยมีเงินเท่าไร มันทำให้ฉันโกรธ มันเป็นการสูญเสียสำหรับฉันมาก!”

เธอหยุดสักพักก่อนจะพูดต่อ “ถ้าฉันไม่เคยเล่นเกมออนไลน์กับเขาและถ้าเขาไม่ใช่เกมเมอร์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ฉันคงทิ้งเขาไปนานแล้ว ฉันไม่คิดเลยว่าการที่พี่เขยคนนั้นกลับมาจะทำให้ฉันมีโอกาสได้เงิน!”

นายน้อยฮาร์วีย์เดินมาตรงหน้าเธอ เขากดเธอลงกับพื้นและจูบที่ริมฝีปากอย่างดุเดือด จากนั้นเขาก็ผละออกมาแล้วนั่งลงบนพื้นด้วยไม่พอใจ

“แล้วเขาได้เอาเปรียบคุณรึเปล่าที่รัก?”

"ไม่มีทาง สารรูปแบบนั้นปล่อยให้จับมือก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์แล้ว!”

เธอกล่าวก่อนจับมือของนายน้อยฮาร์วีย์ไว้และเอนหัวพิงไหล่เขา “ฉันชอบคุณ ไอ้ชั่วคนนั้นไม่ได้อะไรไปเลย เขาแค่พาโอกาสมาให้ฉันได้เงิน เขาพาฉันไปกินข้าวเย็นกับตระกูลเทย์เลอร์ ถ้าฉันได้กลิ่นดี ๆ ของเทย์เลอร์คนอื่น ๆ ฉันก็จะสามารถได้เงินจากคนพวกนั้นเช่นกัน”

“ฮ่า คุณนี่เป็นคนหน้าเงินจริง ๆ!”

นายน้อยฮาร์วีย์ระเบิดเสียงหัวเราะ ซีน่าเป็นคนที่บูชาเงินทองอย่างแท้จริง เขารู้เรื่องนี้ดี

แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ยังอยากแต่งงานกับเขา นั่นไม่ใช่อะไรนอกจากฝันอันแสนสดใส ถ้าผู้หญิงคนนี้หน้าตาไม่ดีหรือรูปร่างไม่ได้ดีขนาดนั้น หรือถ้าเขาไม่ได้มีความสุขกับคืนที่อยู่ด้วยกัน เขาก็คงไม่ยุ่งกับเธอ

เขาคือนายน้อยฮาร์วีย์ แม้ว่าจะเป็นนายน้อยของสังคมใต้ดิน แต่ก็ยังคงเป็นสังคมที่ทรงพลัง พวกเขาเป็นพวกที่ต้องแข็งแรงจนเพิกเฉยไม่ได้อย่างแน่นอน แล้วเงินก็มีไม่ขาดมือ

ถ้าต้องแต่งงานขึ้นมานั่นคือเหตุผลที่เขาจะไม่มีวันแต่งงานกับคนอย่างซีน่า

“ใช่ ฉันรักเงิน แต่ฉันรักคุณมากกว่า!”

ซีน่าพยายามเรียกร้องความสนใจจากเขา

ผู้ชายที่อยู่รอบ ๆ ยิ้มอย่างเสียดายขณะดูข้อแลกเปลี่ยนนี้ ผู้หญิงคนนี้รักเงินมากกว่าชีวิตตัวเอง ตราบใดที่คุณมีเงินให้เธอแค่ไม่กี่แสนก็คงนอนกับเธอได้แล้ว

“พวกเขากลับมาแล้ว พวกเขากลับมาแล้ว! พระเจ้าในที่สุดพวกเขาก็กลับมาหลังจากหายไปนาน!”

ชายที่เฝ้าทางเข้าเมืองอยู่มองดูรถมอเตอร์ไซค์สองคันที่กำลังขี่เข้าเมืองมา

“ฮ่า ตราบใดที่พวกเขากลับมาแล้วก็ให้อภัยได้ล่ะนะ เอาล่ะรอแบ่งเงินได้เลย!”

นายน้อยฮาร์วีย์ลุกขึ้นยืนและพูด ดวงตาของเขาหรี่ขึ้น

“ทำไมฉันไม่เห็นกระเป๋า? เงินสามล้านเยอะขนาดนั้นต้องใส่กระเป๋ามานะ”

ซีน่าขมวดคิ้วระหว่างคิดถึงเรื่องนี้