มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 306

“การต่อสู้เหรอ?”

ขณะที่ได้ยินเช่นนั้นทันย่าและอีวอนน์ก็มองหน้ากันก่อนรีบลงไปดูข้างล่าง

เมื่อเพิ่งออกมา พวกเธอก็เห็นชายหนุ่มกล้ามโตจ้องมองเฟนด์อยู่

“นั่นหัวหน้าผู้บังคับบัญชา ไคล์ โจนส์!”

“ชายคนนี้มีความสุขในการต่อสู้กับผู้คน ในตอนที่เขาได้รู้ว่ามีคนที่มีอำนาจมากกว่าเล็กน้อยเข้ามาในตระกูลเดรคเขาก็ต้องการที่จะต่อสู้ ไม่อย่างนั้นเขาจะรบกวน!”

ทันย่ารู้สึกหมดหนทางตอนที่เธอเห็นหัวหน้าผู้บังคับบัญชา

เฟนด์เป็นคนที่ตระกูลเดรคพิจารณาและปฏิบัติตัวเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ได้ชัดเจนขนาดนั้น เขาจะทำร้ายเฟนด์หรือเปล่า? ถ้าเขาทำ มันต้องแย่แน่ ๆ

แน่นอนว่าสิ่งที่เกี่ยวข้องกับคำว่า ‘ถูกใจในเฟนด์’ จะต้องเป็นเรื่องส่วนตัวโดยรู้กันแค่คนในตระกูลแค่นั้น

“เอาล่ะไคล์ ฉันได้ยินมาได้ไอ้โรคจิตนี่มีพลังมาก นายจัดเต็มที่เลย!”

ดวงตาของอีวอนน์โตขึ้นอย่างตื่นตาตื่นใจ

ในการแข่งขันระหว่างผู้ทรงพลังทั้งสองคน การแตะจะเป็นสัญญาณว่าการแข่งขันได้จบลง อย่างไรก็ตาม มีคำพูดเกี่ยวกับหมัดที่มองไม่เห็น และบางคนอาจจะได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ของทั้งคู่

อีวอนน์จะมีความสุขมากที่ได้เห็นเฟนด์พ่ายแพ้

“เธอพูดบ้าอะไรน่ะ?”

ทันย่ากรอกตาใส่อีวอนน์ ก่อนหันมาหาไคล์และพูดว่า “ไคล์ เฟนด์หมดเวลางานแล้ว แถมเขายังเป็นบอกี้การ์ดของตระกูลเดรคอีกด้วย เพราะฉะนั้นขอร้องล่ะ อย่ามาทะเลาะกันตามใจชอบ!”

“คุณทันย่า คุณรู้จักผมดี เมื่อไหร่ก็ตามที่เจอคนแข็งแกร่ง ผมรู้สึกว่ามันต้องมีการแข่งขัน ไม่งั้นก็คงนอนไม่หลับอะนะ ผมได้ยินมาว่าไอ้นี่เอาชนะฮาร์วีย์ได้ เลยอยากจะลองดูว่าใครจะแข็งแกร่งกว่ากัน!”

ขณะที่พูดไคล์ก็จ้องมองเฟนด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ เขาดูตื่นเต้นเล็กน้อย

เขาได้รู้เรื่องเฟนด์ในสองสามวันที่ผ่านมานี้ ไอ้เหลือขอนี่ไม่ต้องการเวลาเลิกงานเลยด้วยซ้ำ และยังสามารถมาที่แมนชั่นของตระกูลเดรคเมื่อไหร่ก็ได้

นี่มันโคตรจะหยามเขาในฐานะหัวหน้าผู้บังคับบัญชาอย่างยิ่ง เขาจำเป็นต้องสั่งสอนไอ้เหลือขอนี่

แน่นอน มันไม่สำคัญว่าจะเป็นเช่นนั้นหรือไม่ เขาก็ยังจะหาเฟนด์เพื่อวัดกันไปเลยว่าใครจะแข็งแกร่งกว่า

อย่างไรซะ เขาพร้อมที่จะกระทืบเฟนด์เพราะความหยามหน้ากันอยู่ดี

ปั๊ก!

เมื่อเฟนด์เห็นว่ามีการโจมตีพุ่งเข้ามา เขาไม่เพียงแต่หนีหรือหลบ แต่เขายังปะทะกับหมัดของไคล์จนทำให้ไคล์ถอยหลังไป

มีเสียงกระทบกันดังอึกทึกเมื่อหมัดทั้งของปะทะกัน สิ่งที่ต่อไปที่ทุกคนได้รู้ คือ ไคล์ถูกสวนกลับทันทีก่อนจะถอยหลังไปเจ็ดแปดก้าว เขายึดขาของตัวเองเอาไว้อย่างมั่นคงเพื่อรักษาสมดุล

“ไม่มีทาง!”