มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 351

“ไม่มีทาง นายน้อยวิลสันเป็นผู้ใหญ่พอและเป็นคนรักษาคำพูดเสมอไม่ใช่เหรอ?”

เฟนด์พูดยิ้ม ๆ โดยไม่สนใจความอัปยศของอีกฝ่าย

“ถูกต้อง เว้นแต่นายจะยอมรับว่านายไม่ใช่ลูกผู้ชายแต่เป็นขันทีหรือเป็นผู้หญิง เราจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ แน่!”

ทันย่าพูดแทรกขึ้นอย่างมั่นใจขณะที่ยกแขนกอดอก เมื่อเธอได้ยินคำพูดท้าทายของพวกเขา

“นายน้อยวิลสันคุณเดิมพันกับเฟนด์เพียงเพราะคุณคิดว่าเขายังใหม่ในเรื่องนี้จึงคิดว่าเขาไม่ค่อยรู้เรื่องหิน ตอนนี้คุณไม่รู้สึกอับอายเหรอที่แพ้ให้กับเด็กใหม่? อีกอย่างคุณยังปฏิเสธที่จะยอมรับหนี้ของตัวเองในตอนนี้ที่คุณได้เสียไป มันคงจะไม่ดีนะถ้ามีข่าวออกไป จริงไหม?”

“ทำไมคุณถึงเป็นคนขี้แพ้ที่น่าอนาถขนาดนี้?”

คราวนี้เป็นอีวอนน์ที่ก้าวไปข้างหน้าและเยาะเย้ยวิลสัน

พวกบอดี้การ์ดไม่กล้าส่งเสียงดังอีกต่อไป ตระกูลเดรคเป็นหนึ่งในตระกูลชนชั้นสูงที่มีชื่อเสียงที่สุด พวกเขาไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะคุกคามหรือกลั่นแกล้งทันย่า เดรคได้ เพราะมันเหมือนกับเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงซึ่งอาจทำให้พวกเขาตายได้

“ใครบอกว่าฉันเป็นคนขี้แพ้ที่น่าอนาถ?”

นายน้อยวิลสันกัดฟันแน่น “ฉันยอมรับความพ่ายแพ้!” เขาประกาศ

ผู้คนต่างพากันตกใจ พวกเขาไม่คิดว่านายน้อยวิลสันจะยอมแพ้ง่าย ๆ อย่างนี้

อย่างไรก็ตามมันคงเป็นธรรมดาที่เรื่องจะจบแบบนี้ เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่คนธรรมดาแต่เป็นถึงคนในตระกูลเดรค เขาไม่สามารถที่จะยืนหยัดต่อสู้กับมันได้

ในทางกลับกันบอดี้การ์ดของเขาก็ลุกขึ้นอย่างกล้าหาญและเผชิญหน้ากับนายน้อยวิลสัน พวกเขาไม่กลัวว่านายน้อยจะไม่พอใจงั้นเหรอ?

ไม่มีใครคิดว่านายน้อยวิลสันจะยิ้ม “ถึงอย่างนั้นฉันก็มีอาการปวดเข่าเนื่องจากโรคไขข้ออักเสบเมื่อสองวันก่อน” เขาพูด “ให้บอดี้การ์ดของฉันทำแทนได้ไหม?”

“ไม่”

เฟนด์ตอบโดยที่ไม่ต้องคิดให้เสียเวลา “อย่าบอกนะว่าถ้านายจะต้องแต่งงานนายก็จะส่งบอดี้การ์ดมาแต่งงานแทน?” เฟนด์ยิ้ม ๆ ขณะที่เขาพูดหยอกล้อ