มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 410

ไม่นานเคนก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างไม่อยากเชื่อ “เป็นไปไม่ได้หรอก ทำไมหมอนั่นถึงได้ทำตัวจนขนาดนั้นล่ะถ้าเขามีเงินพันล้านจริง ๆ?”

“ฉันก็ไม่รู้ คนบางคนชอบทำตัวติดดินบ่อย ๆ หรือบางทีเขาอาจแค่ไม่อยากใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยเกินไป!”

หลังจากที่แดนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาก็อธิบายออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “นายน้อยคลาร์ก ฟังฉันนะเซเลน่า เทย์เลอร์นั้นสวยก็จริง แต่คุณหาผู้หญิงคนอื่นไม่ได้เหรอด้วยเงินที่คุณมี? คุณไม่ควรทำให้เฟนด์โกรธไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม! เข้าใจไหม?”

“หุบปาก! หยุดบ่นฉันเหมือนนายเป็นแม่ของฉันซะที!”

เคนตะโกนอย่างโกรธจัดรู้สึกไม่พอใจมาก

เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าเฟนด์จะทำตัวติดดินขนาดนี้ ทั้งที่เขามีเงินมากขนาดนั้นและยังเป็นนักสู้ที่มีฝีมือ จริงสิ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นผู้บัญชาการหรือมียศอะไรสักอย่างในกองทัพนี่

นอกจากนี้ถ้าหมอนั่นเป็นผู้บัญชาการขึ้นมาจริง ๆ ล่ะ? แต่ยังไงเขาก็ต้องตายอยู่ดีถ้าเขามายั่วโมโหคนอย่างเคน คลาร์ก

ตอนนี้เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องกังวล เขาเชื่อว่าเรื่องของเฟนด์จะคลี่คลายเมื่อวันเกิดของนายใหญ่เทย์เลอร์มาถึง

เขาจะต้องถูกไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์ แต่ถ้าไม่มีทางที่จะไล่เขาออกไปได้จริง ๆ ก็ยังมียาพิษในกระเป๋าของซีน่าที่จะฆ่าเฟนด์ได้ในไม่ช้าก็เร็ว

แดนถอนหายใจอย่างแรงเมื่อเห็นความโกรธของเคนเพิ่มขึ้น เขาได้พูดในสิ่งที่เขาอยากจะบอกในฐานะลูกน้องไปแล้ว ถ้านายน้อยคลาร์กยังไม่ยอมฟังเขาก็ช่วยอะไรไม่ได้

สุดท้ายแดนก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดกับเคนว่า

“แล้วคุณจะไปอธิบายเรื่องนี้กับคุณป้ายังไง? ลูกพี่ลูกน้องของคุณมาพักผ่อนและมาเที่ยวหาคุณ!”

จู่ ๆ เคนก็ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “เราจะทำยังไงกันดี? เราบอกได้แต่ความจริงเท่านั้นเพราะเขาสั่งไว้ ป้าและลุงของฉันคงทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับมันเมื่อพวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไงซะฟลินน์ก็เป็นคนทำให้คุณทันย่าโกรธ ยังไงก็ตามคนตระกูลเดรคเป็นคนทำเรื่องนี้ไม่ใช่ฉัน พวกเขาจะมาตำหนิฉันไม่ได้”

แดนพยักหน้า “คุณพูดถูกนายน้อย แต่ฉันแนะนำให้คุณรอสักสองสามวันก่อนที่จะบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันกังวลว่าพวกเขาจะรับมันไม่ได้ทันทีเมื่อเห็นลูกชายของพวกเขาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ มาดูกันว่าแขนของนายน้อยเบนจะเป็นยังไงก่อนดีกว่า จะมีการรักษาไหนพอที่จะทำให้เขาดีขึ้นหรือเปล่า”

เคนพยักหน้า “ก็จริง เราไม่ควรเชื่อทุกอย่างที่เฟนด์พูด เขาจะไปรู้อะไร? อาจมีหมอที่มีความสามารถบางคนรักษามันได้จริง ๆ ก็ได้”

“ก็ได้ครับ แต่ให้ผมโทรหาภรรยาและบอกเรื่องนี้กับเธอก่อน!”

เฟนด์พยักหน้าหลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“โอเค งั้นเราจะเข้าไปจัดการเรื่องของเราก่อน พวกเราจะพักสักพัก อาบน้ำ แล้วตอนเย็นเราค่อยออกไปกัน!”

ทันย่าพยักหน้าอย่างมีความสุข เธอเข้าไปในบ้านพักของเธอพร้อมกับอีวอนน์

เฟนด์โทรหาเซเลน่าและบอกเธอเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็กลับมาที่บ้านพักของตัวเองเพื่อพักผ่อน

เมื่อท้องฟ้ามืดลงทันย่าและอีวอนน์ก็ลงมาโดยแต่งกายด้วยกางเกงขายาวผ้าเดนิมและเสื้อยืดที่ใส่สบาย ๆ พวกเธอยังสวมแว่นกันแดดอีกด้วย พวกเธอลงมาถึงก่อนเฟนด์

“เอาจริงดิ? คุณสวมแว่นกันแดดกันตอนกลางคืนด้วยเหรอ?”