มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 412

“โอ้ ตายแล้ว! ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันนานเลยนะเนี่ย! เป็นเกียรติมากที่คุณมาที่ร้านแผงลอยของฉัน!”

เจ้าของร้านหัวล้านเดินเข้ามาหาทันย่าและอีวอนน์ด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นพวกเธอจากที่ไกล ๆ เจ้าของร้านดูใจดีเป็นพิเศษ!

“มานี่สิ ตรงมุมห้องว่าง มันเป็นที่โปรดของคุณ!”

เจ้าของร้านหัวเราะคิกคักขณะที่เขาลูบหัว

แต่สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นการปรากฏตัวของเฟนด์ “เฮ้ คุณทันย่า ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของคุณเหรอ? เขาดูดีและมีจิตใจที่เป็นลูกผู้ชายมาก” เขาถาม “โอ้ ดูรูปร่างที่แข็งแกร่งของเขาสิ! ดูเหมือนชายหนุ่มคนนี้เคยเป็นทหารมาก่อนใช่ไหม?” เขาพูดต่อ

คุณทันย่าค่อนข้างรวยตามความทรงจำที่บันทึกไว้ในสมองของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้สนิทกับสาวสวยสองคนนี้แต่พวกเธอก็เคยมาทานอาหารเย็นพร้อมกับบอดี้การ์ดเจ็ดถึงแปดคนอยู่ข้าง ๆ บอดี้การ์ดเหล่านั้นจะรอพวกเธออยู่ที่ริมถนนด้านนอก

ยิ่งกว่านั้นสาวสวยสองคนนี้มาที่ร้านของเขาหลายครั้งแล้วแต่พวกเธอไม่เคยพาใครมาที่นี่เลย

นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าของร้านเห็นทั้งสองคนพาชายคนหนึ่งมา และบังเอิญว่าเฟนด์ยืนอยู่ข้าง ๆ ทันย่าระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นน้อยมาก ดังนั้นเจ้าของร้านจึงคิดว่าเฟนด์อาจจะเป็นแฟนของทันย่า!

นอกจากนี้ทุกครั้งที่ทันย่าและอีวอนน์มาทานอาหาร พวกเธอจะมีน้ำใจต่อเจ้าของร้านมาก! ขณะที่ค่าอาหารราคาเพียงสองถึงสามร้อยเหรียญแต่ทั้งสองจะวางเงินพิเศษเพิ่มขึ้นอีกสองสามร้อยเหรียญไว้บนโต๊ะก่อนที่พวกเธอจะออกไป! แน่นอนว่าเจ้าของร้านคงอยากให้ลูกค้าที่ใจดีแบบนี้มาบ่อย ๆ!

“คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรเนี่ย? เขาไม่ได้เป็นแฟนของฉัน!”

แก้มของทันย่าเปลี่ยนเป็นสีชมพูทันทีและเธอก็จ้องเขม็งไปที่เจ้าของร้าน “เอากุ้งและหอยขมตัวโต ๆ สองสามกิโลกรัมให้พวกเราหน่อยค่ะ!” เธอสั่งอาหาร

“ได้เลย! ฉันจะเอาเบียร์เย็น ๆ มาให้พวกคุณด้วย!”

เจ้าของร้านเดินออกจากโต๊ะด้วยรอยยิ้มสดใสที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา

“อืมม ดูเหมือนว่าคุณสองคนจะดื่มได้จริง ๆ เจ้าของร้านรู้ด้วยว่าเขาต้องเอาเบียร์ให้คุณกี่ขวด!”

อีวอนน์ยืนกรานคำพูดของเธออยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “แต่ไม่มีอะไรที่ทันย่าต้องกลัวเพราะเธอมีบอดี้การ์ดอยู่ข้าง ๆ เสมอ!”

“ที่จริงแล้วฉันไม่ชอบที่จะต้องพากลุ่มบอดี้การ์ดไปด้วยทุกครั้งที่ฉันออกไปข้างนอก แต่พ่อของฉันบอกว่าเพื่อความปลอดภัยของตัวฉันเอง การพาบอดี้การ์ดไปด้วยนั้นเป็นสิ่งจำเป็นแม้ว่าจะพาไปเพียงไม่กี่คนก็ตาม” ทันย่ายิ้มแหย ๆ พูดออกมา

เธอหันไปทางเฟนด์แล้วยิ้ม “ตอนนี้ต้องขอบคุณความแข็งแกร่งของเฟนด์ ฮ่า ๆ ฉันถึงพาบอดี้การ์ดมาด้วยแค่คนเดียวได้เมื่อฉันออกไปข้างนอก อีกอย่างเขาก็ไม่ได้แต่งตัวเหมือนบอดี้การ์ดด้วย ต้องขอบคุณเขาที่ในที่สุดเราก็สามารถอยู่อย่างเงียบ ๆ และใช้ชีวิตธรรมดา ๆ ในสังคมนี้ได้!”

“ว้าว ผมไม่คิดเลยว่าคุณทันย่าจะอยากมีชีวิตที่ธรรมดา ๆ!”

เฟนด์ตกใจนิดหน่อย

“บางครั้งมันก็สนุกและดีนะที่ได้ใช้ชีวิตธรรมดา ๆ เชื่อฉันสิ บางครั้งคุณจะรู้สึกรำคาญเมื่อมีคนกลุ่มหนึ่งเดินตามหลังคุณอยู่!”