มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 416

“ฉัน... ยังดื่มได้อีก!”

อีวอนน์เรอออกมา แก้มของเธอเป็นสีชมพู คำพูดเธอเริ่มยานลง

แต่ละคนดื่มเบียร์ไป 12 แก้ว นั่นเท่ากับเบียร์ประมาณ 30 ขวดต่อคน! ความกลัวและความวิตกทำให้ผู้คนเงียบลง พวกนั้นกำลังพูดไม่ออกในสถานการณ์นี้

“อ อีวอนน์ เธอ... เธอดูเมาแล้วนะ! หยุดดื่มเถอะ ดูเฟนด์สิ เขายังดูมีสติอยู่เลย ล้มเลิกซะเถอะ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา!”

เห็นได้ชัดว่าทันย่าและอีวอนน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่ความดื้อรั้นได้ทำให้เธอมีแรงผลักดัน เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้เห็นเฟนด์ล้มลงไปต่อหน้า

“ฉันยังไม่เมา! ยังต่อได้อีก! เฟนด์น่ะสิที่ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” อีวอนน์หัวเราะอย่างเมา ๆ “ตอนนี้เขาทำเป็นเก๊กอยู่น่ะสิ!”

อีวอนน์พึมพำขณะแตะมือกับหัว เธอดูเหมือนจะล้มลงไปได้ทุกเมื่อ

“ขอโทษนะหนุ่ม ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องนาย!”

มีเสียงดังขึ้นไม่ไกลจากโต๊ะของเฟนด์ขัดขึ้นมา

เพี๊ยะ!

มีเสียงตบดังขึ้นก้องอยู่ในอากาศ “ไอ้เ-ี้ย! รู้ไหมว่าเสื้อผ้าฉันมันราคาเท่าไหร่? คิดว่าขอโทษแล้วทุกอย่างจะหายเหรอ?”

อันธพาลคนที่สวมต่างหูคนหนึ่งยืนขึ้น เขาเหวี่ยงแขนออกไปตบหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ชายผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งสวมชุดทำงานที่มีโลโก้บริษัทประทับอยู่ “เป็นแค่คนส่งของ กล้ามาแตะต้องตัวฉันได้ยังไง!” เสียงของอันธพาลร้องดัง

“นายไปตบคนอื่นเขาได้ยังไง? เขาไม่ได้ตั้งใจจะโดนสักคน แถมพื้นก็ยังลื่น! เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำร้าย แค่ผลักเบา ๆ เท่านั้นเอง!”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวเรียบร้อยเข้ามาดึงตัวชายที่ถูกตบออกไป อันธพาลคนนั้นจ้องหน้าเธอ “นายจะตบใครตามใจไม่ได้นะแม้ว่าคนนั้นจะทำเสื้อผ้าเลอะก็ตามเถอะ เดี๋ยวเราจ่ายค่าเสื้อผ้าให้เอง!”

อันธพาลเยาะเย้ย “จ่ายเหรอ? จะจ่ายได้ยังไง? จ่ายด้วยร่างกาย?”

ชายที่สวมต่างหูยิ้มอย่างชั่วร้ายขณะมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า