มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 416

สรุปบท บทที่ 416: มหาเทพ แห่ง สงคราม

ตอน บทที่ 416 จาก มหาเทพ แห่ง สงคราม – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 416 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายสัจนิยม มหาเทพ แห่ง สงคราม ที่เขียนโดย โมเนโต้ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

“ฉัน... ยังดื่มได้อีก!”

อีวอนน์เรอออกมา แก้มของเธอเป็นสีชมพู คำพูดเธอเริ่มยานลง

แต่ละคนดื่มเบียร์ไป 12 แก้ว นั่นเท่ากับเบียร์ประมาณ 30 ขวดต่อคน! ความกลัวและความวิตกทำให้ผู้คนเงียบลง พวกนั้นกำลังพูดไม่ออกในสถานการณ์นี้

“อ อีวอนน์ เธอ... เธอดูเมาแล้วนะ! หยุดดื่มเถอะ ดูเฟนด์สิ เขายังดูมีสติอยู่เลย ล้มเลิกซะเถอะ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา!”

เห็นได้ชัดว่าทันย่าและอีวอนน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่ความดื้อรั้นได้ทำให้เธอมีแรงผลักดัน เธอไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าได้เห็นเฟนด์ล้มลงไปต่อหน้า

“ฉันยังไม่เมา! ยังต่อได้อีก! เฟนด์น่ะสิที่ทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม?” อีวอนน์หัวเราะอย่างเมา ๆ “ตอนนี้เขาทำเป็นเก๊กอยู่น่ะสิ!”

อีวอนน์พึมพำขณะแตะมือกับหัว เธอดูเหมือนจะล้มลงไปได้ทุกเมื่อ

“ขอโทษนะหนุ่ม ๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องนาย!”

มีเสียงดังขึ้นไม่ไกลจากโต๊ะของเฟนด์ขัดขึ้นมา

เพี๊ยะ!

มีเสียงตบดังขึ้นก้องอยู่ในอากาศ “ไอ้เ-ี้ย! รู้ไหมว่าเสื้อผ้าฉันมันราคาเท่าไหร่? คิดว่าขอโทษแล้วทุกอย่างจะหายเหรอ?”

อันธพาลคนที่สวมต่างหูคนหนึ่งยืนขึ้น เขาเหวี่ยงแขนออกไปตบหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ชายผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่งสวมชุดทำงานที่มีโลโก้บริษัทประทับอยู่ “เป็นแค่คนส่งของ กล้ามาแตะต้องตัวฉันได้ยังไง!” เสียงของอันธพาลร้องดัง

“นายไปตบคนอื่นเขาได้ยังไง? เขาไม่ได้ตั้งใจจะโดนสักคน แถมพื้นก็ยังลื่น! เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำร้าย แค่ผลักเบา ๆ เท่านั้นเอง!”

ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวเรียบร้อยเข้ามาดึงตัวชายที่ถูกตบออกไป อันธพาลคนนั้นจ้องหน้าเธอ “นายจะตบใครตามใจไม่ได้นะแม้ว่าคนนั้นจะทำเสื้อผ้าเลอะก็ตามเถอะ เดี๋ยวเราจ่ายค่าเสื้อผ้าให้เอง!”

อันธพาลเยาะเย้ย “จ่ายเหรอ? จะจ่ายได้ยังไง? จ่ายด้วยร่างกาย?”

ชายที่สวมต่างหูยิ้มอย่างชั่วร้ายขณะมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า

อันธพาลลูกน้องคนอื่น ๆ ยืดหน้าอกกร่าง สายตากวาดมองรอให้มีคนกล้าเข้ามา

“แก...”

คนส่งของตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่เขารู้ว่าไม่สามารถไปยุ่งกับอีกฝ่ายได้ จึงทำได้เพียงกลืนความหงุดหงิดลงไปขณะที่พูด “หนึ่งพันเหรียญใช่ไหม? ฉันจะจ่ายให้”

เฟนด์ที่กำลังดื่มอยู่อีกฟากหนึ่งของร้านจำเสียงนั้นได้ในทันที นั่นเป็นเพื่อนของเขาไม่ใช่เหรอ? ใบหน้าเฟนด์นิ่งและกำหมัดแน่นขึ้นในทันที

เขาสนิทกับชายคนนี้มากที่สุดในตอนที่ยังทำงานเป็นคนส่งของ พวกเขามักจะออกไปเที่ยวดื่มด้วยกัน

มันทำให้เฟนด์รู้ว่าหลังจากผ่านไป 5 ปี เพื่อนที่ดีของเขาคนนี้ยังคงทำงานเป็นคนส่งของ

ดูเหมือนว่าสองคนนี้เพิ่งเลิกงานและกำลังจะทานอาหารเย็นกัน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหาเทพ แห่ง สงคราม