มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 427

อีวอนน์ก้มหน้าลงมองร่างกายตัวเองและสังเกตว่าเธอสวมชุดนอนลายสปาเก็ตตี้

อีวอนน์สูดลมหายใจเข้า “โอ้ พระเจ้า… เป็นไปไม่ได้ เมื่อคืนฉันกลับถึงบ้านมาได้ยังไง? ใครเป็นคนอาบน้ำแต่งตัวให้ฉันเนี่ย?”

เธอคิดว่าทันย่าไม่ใช่คนที่พาเธอกลับบ้าน และเธอก็ค่อย ๆ รู้สึกหวาดกลัวขึ้น “อย่าบอกนะว่าเป็นเฟนด์”

ทันย่าบังเอิญเปิดประตูเข้ามาพอดี

“โอ๊ะ ตื่นแล้วเหรอ? ฉันคิดว่าเธอยังหลับอยู่ ไม่คิดว่าเธอจะแพ้เฟนด์ วู๊ด ในเรื่องดื่มนะ”

ทันย่าค่อนข้างประหลาดใจเมื่อเห็นอีวอนน์นั่งตัวตรง

“ทันย่า เมื่อคืน...ฉันกลับมาที่นี่ได้ยังไง? เฟนด์ วู๊ดพาฉันมาที่นี่หรือเปล่า? พวกเรานั่งแท็กซี่หรือเปล่า?” อีวอนน์รู้สึกตัวเมื่อเห็นทันย่าเข้ามาในห้อง คำถามของเธอพุ่งออกมาทันทีก่อนที่เธอจะได้จัดการความคิดของเธอ

“มันใกล้มาก เราเลยไม่ได้นั่งแท็กซี่” ทันย่าพูดก่อนจะหัวเราะเบา ๆ “เธอเมามาก ฉันเลยให้เฟนด์อุ้มกลับมา” ทันย่าพูดต่อ

“อะไรนะ เธอกำลังบอกว่าฉันถูกเขาอุ้ม?”

อีวอนน์พูดไม่ออก ความรู้สึกผิดและความละอายครอบงำใจเธอ ที่สำคัญที่สุด เธอยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยอีก เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นทำอะไรเธอไหมตอนที่เธอกำลังเมา

เธอจำอะไรไม่ได้เลย

“พูดไม่ออก? อย่าบอกนะว่ายังมึนอยู่กับแอลกอฮอล์อยู่ เขาจะอุ้มเธอท่าไหนได้อีกถ้าไม่แบกไว้บนหลัง?”

ทันย่าหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าที่สับสนของอีวอนน์

อีวอนน์หน้าแดง “ผู้ชายคนนั้นรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง แต่เขาไม่ต่อให้ฉันเลยเวลาดื่มเหล้า”

“อะแฮ่ม! น้องอีวอนน์ เธอเป็นคนบังคับให้เขาแข่งดื่มเมื่อคืนนี้เอง จำไม่ได้เหรอว่าเมื่อคืนเธออวดดีแค่ไหน?” ทันย่าหัวเราะ

“ยังไงก็เถอะ ฉันจะไปอาบน้ำ ไอ้ตัวประหลาดนั่น! ร่างกายรับแอลกอฮอล์ได้เยอะขนาดนั้นได้ยังไง?”

อีวอนน์ก้าวเข้าไปในห้องน้ำอย่างโกรธจัด

ต่อมา เฟนด์ได้โทรหาทันย่าและบอกเธอว่าเขามีธุระที่ต้องทำ เขาจะไม่ไปบ้านตระกูลเดรกในวันนี้

เขานอนเล่นอยู่ในบ้านจนเกือบเที่ยง เมื่อตัดสินใจว่าควรจะทำตัวให้ไม่เป็นจุดสนใจ จากนั้นเขาก็นั่งแท็กซี่ไปคฤหาสน์แคร์ฟรี