มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 438

“ดีเลย เจ้านายมาถึงแล้ว!” พันตรีเพนดรากอนยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขาได้ยินดังกล่าว “เราไม่ได้เจอเจ้านายของพวกเรานานมากเลยนะ ฉันคิดถึงเขาจัง!”

ครั้งนึงเขาและเดนนิสต่างก็เคยเป็นลูกน้องของควินน์ เฮย์ส

“เหมือนกัน!” เดนนิสพยักหน้า เขาสบตาเพนดรากอนแล้วเดินออกไปด้วยกัน

“เจ้านาย!” ทั้งคู่ทักทายเมื่ออยู่ต่อหน้าควินน์ เฮย์ส

“ฮ่าฮ่า พวกนายสองคนก็อยู่ที่นี่ด้วย!”

“ดูเหมือนว่าฉันตัดสินใจถูกที่มาในวันนี้นะเนี่ย!” ควินน์มองไปที่ลูกน้องทั้งสองแล้วหัวเราะออกมาดัง ๆ เขาตบบ่าของทั้งคู่ “ดีจริง ๆ ! พวกนายยังดูดีและแข็งแรงอยู่เลย! ดูเหมือนว่าพวกนายยังคงออกกำลังกายอยู่ที่บ้านหลังจากกลับจากสนามรบสินะ?”

“ไม่เคยขาดครับ!” พันตรีเพนดรากอนหัวเราะออกมา

“โอ้ ใช่ครับเจ้านาย ผมอยากจะแนะนำคนนึงให้คุณรู้จัก เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตของผม! ผมเคยเล่าเรื่องของเขาไปแล้ว ตอนที่ผมอยู่ในสังเวียนแล้วเกือบโดนโอนีลฆ่าน่ะ ผมบาดเจ็บเกือบตายแล้ว แต่ผมต้องขอบคุณยาที่เฟนด์ให้ผมไว้เลย มันทำร่างกายของผมฟื้นตัวไวมาก!” จอมพลเดนนิสยิ้มทันที แล้วกวักมือเรียกให้เฟนด์มาที่นี่

“โอ้ นายคือเฟนด์สินะ? ฮ่ะฮ่า ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่านายมีฝีมือด้านการแพทย์ด้วยน่ะ! เยี่ยมไปเลย!”ควินน์มองไปที่เฟนด์แล้วหัวเราะ “ฉันขอบคุณนายมากนะ ถ้าไม่ใช่เพราะนายล่ะก็ ลูกน้องคนนี้ของฉันคงตายไปแล้ว!”

“ด้วยความยินดีครับ อย่างไรก็ตามพวกเราล้วนเป็นทหารของแคทธีเซีย ผมปล่อยให้เขาตายไม่ได้หรอก!” เฟนด์ยิ้ม