มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 438

“ดีเลย เจ้านายมาถึงแล้ว!” พันตรีเพนดรากอนยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้นเมื่อเขาได้ยินดังกล่าว “เราไม่ได้เจอเจ้านายของพวกเรานานมากเลยนะ ฉันคิดถึงเขาจัง!”

ครั้งนึงเขาและเดนนิสต่างก็เคยเป็นลูกน้องของควินน์ เฮย์ส

“เหมือนกัน!” เดนนิสพยักหน้า เขาสบตาเพนดรากอนแล้วเดินออกไปด้วยกัน

“เจ้านาย!” ทั้งคู่ทักทายเมื่ออยู่ต่อหน้าควินน์ เฮย์ส

“ฮ่าฮ่า พวกนายสองคนก็อยู่ที่นี่ด้วย!”

“ดูเหมือนว่าฉันตัดสินใจถูกที่มาในวันนี้นะเนี่ย!” ควินน์มองไปที่ลูกน้องทั้งสองแล้วหัวเราะออกมาดัง ๆ เขาตบบ่าของทั้งคู่ “ดีจริง ๆ ! พวกนายยังดูดีและแข็งแรงอยู่เลย! ดูเหมือนว่าพวกนายยังคงออกกำลังกายอยู่ที่บ้านหลังจากกลับจากสนามรบสินะ?”

“ไม่เคยขาดครับ!” พันตรีเพนดรากอนหัวเราะออกมา

“โอ้ ใช่ครับเจ้านาย ผมอยากจะแนะนำคนนึงให้คุณรู้จัก เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตของผม! ผมเคยเล่าเรื่องของเขาไปแล้ว ตอนที่ผมอยู่ในสังเวียนแล้วเกือบโดนโอนีลฆ่าน่ะ ผมบาดเจ็บเกือบตายแล้ว แต่ผมต้องขอบคุณยาที่เฟนด์ให้ผมไว้เลย มันทำร่างกายของผมฟื้นตัวไวมาก!” จอมพลเดนนิสยิ้มทันที แล้วกวักมือเรียกให้เฟนด์มาที่นี่

“โอ้ นายคือเฟนด์สินะ? ฮ่ะฮ่า ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่านายมีฝีมือด้านการแพทย์ด้วยน่ะ! เยี่ยมไปเลย!”ควินน์มองไปที่เฟนด์แล้วหัวเราะ “ฉันขอบคุณนายมากนะ ถ้าไม่ใช่เพราะนายล่ะก็ ลูกน้องคนนี้ของฉันคงตายไปแล้ว!”

“ด้วยความยินดีครับ อย่างไรก็ตามพวกเราล้วนเป็นทหารของแคทธีเซีย ผมปล่อยให้เขาตายไม่ได้หรอก!” เฟนด์ยิ้ม

“นายน้อยมิลเลอร์นี่ดีจังเลยนะ!”

“ใช่ นายน้อยมิลเลอร์เป็นคนดีมาก ๆ เลย ฉันได้ยินมาว่าที่มีโต๊ะกว่า 60 โต๊ะเลยล่ะ แต่นายน้อยมิลเลอร์น่ะไม่รับเงินแม้แต่สักเพนนีเดียว เขาบอกว่าเพราะมันเป็นครั้งแรกของพวกเขาน่ะ แล้วพวกเขาก็ล้วนเป็นผู้ที่เสียสละเพื่อประเทศชาติ เพราะฉะนั้นทุกอย่างเลยฟรีหมดเลย!” ทหารสองสามนายพูดคุยกันอย่างเบา ๆ หลังจากที่ได้ยินเรื่องก่อนหน้านี้

แซน มิลเลอร์มีความสุขมากเมื่อได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน เห็นได้ชัดว่าเขาตัดสินใจแบบนั้นเพื่อที่จะตีสนิทกับทุกคน และการไม่เก็บเงินในครั้งนี้ ช่างเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดจริงๆ

“โอ้ นี่ ทำไมพวกเราไม่มาถ่ายรูปกันสักหน่อยล่ะ?”