มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 45

ฟีโอน่าเอาเงินอีก 50,000 เหรียญให้พร้อมรอยยิ้ม

"ขอบคุณค่ะแม่!" ซีน่า ขอบคุณ ฟีโอน่า อย่างดีใจ

เฟนด์ไม่สนใจพวกเขา เขาเข้าหาไปแอนดรูว์ “พ่อ ผมรักษาขาของคุณได้!”

“นายทำได้จริงเหรอ”

แน่นอนว่าแอนดรูว์อยากให้ขาของเขาฟื้นตัว เมื่อเฟนด์พูดถึงมันดวงตาที่ขุ่นมัวของเขาก็สว่างขึ้น

“แกพูดเกินจริงหรือเปล่า? แม้แต่หัวหน้าโรงพยาบาลกระดูกที่รักษาขาของพ่อ เขายังบอกว่าไม่มีอะไรรักษาได้ แล้วแกจะรักษาได้อย่างไร”

เบ็นเดินเข้ามาและพูดว่า “ฉันจำได้ว่านายเคยเป็นเด็กส่งของก่อนที่จะรับใช้ในกองทัพ หลังจากเป็นทหารมาห้าปีตอนนี้คุณรู้วิธีรักษาคนแล้วหรือ? เป็นไปได้ไหมที่คุณเข้าร่วมทีมแพทย์เพื่อรักษาผู้บาดเจ็บ”

“ไม่น่าแปลกใจที่เขาทำให้มันดีขึ้นมาได้หลังจากใช้เวลาห้าปีในสมรภูมิ เขาไม่ได้เป็นกองหน้าเลยเขาแค่รักษาผู้บาดเจ็บ!”

ซีน่า ยืนกอดอกต่อหน้าหน้าเขา เธอและพูดอย่างประชดประชันว่า “ฉันก็คิดว่าเขาเป็นฮีโร่ แต่เขาก็เป็นแค่ตัวสำรอง ฮ่า ฮ่า!”

เฟนด์ ไม่ได้ให้ความสนใจทั้งคู่ และพูดกับแอนดรูว์ว่า “พ่อไม่ต้องกังวล คุณเป็นพ่อของเซเลน่าและนั่นก็ทำให้คุณเป็นพ่อของผมเช่นกัน ผมจะไม่ทำร้ายคุณ!”

หลังจากได้ยินคำพูดที่จริงจังเช่นนั้น แอนดรูว์รู้สึกประทับใจเฟนด์มากขึ้น เขาอยากจะลองรักษาดู

“มันอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง แกทำให้พวกเราอยู่ในนรกมาแล้วห้าปี แกลองนึกภาพจำนวนวันและคืนเหล่านั้นสิตลอดห้าปี!”

ฟีโอน่าเตือน เฟนด์ ด้วยน้ำเสียงประชดประชันว่า “ถ้าแกมีความรู้ทางการแพทย์ไม่มากพอ มันจะจบลงด้วยการทำลายขาของพ่อ ทุกอย่างมันจะจบลงสำหรับเขาจริง ๆ!”

“เอ่อ…”

แอนดรูว์เริ่มรู้สึกลังเล ถ้าทักษะของเฟนด์ มีไม่มากพอและทำให้ขาของเขาแย่ลงมันก็จบลงสำหรับเขา