มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 459

ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นรถสปอร์ตวิ่งมา

“ใช่คนที่นัดมาสู้กับเราหรือเปล่า?” ชายหัวล้านลูบหัวของเขา “หมอนั่นรวยมาก!”

“มันจะเป็นเขาได้ยังไง? ถ้าเขารวยทำไมเขาถึงพาสาวสวยสองคนนั้นออกมากินข้าวที่ร้านข้างถนน?” ลูกพี่เทมเพสพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

ไม่นานรถก็จอดไม่ไกลจากพวกเขา ชายคนหนึ่งลงจากรถแล้วเดินมาทางนี้

เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ ลูกพี่เทมเพสก็พูดอย่างประหลาดใจว่า “ไอ้สารเลวนั่นจริง ๆ!”

เขาโบกมือหลังจากที่เขาพูดและทั้งสิบสองคนก็เดินเข้าไปล้อมเฟนด์ไว้ทันที

“ไอ้หนุ่ม ไหนแกบอกว่าสองทุ่ม นี่มันสองทุ่มครึ่งแล้ว แกกล้าดียังไงให้เรารอ!”

“นั่นสิ เรานึกว่าแกจะเป็นคนขี้ขลาดและไม่กล้ามาที่นี่!”

สมาชิกหลายคนของพรรคอินทรีพูดกับเฟนด์ทันที

“ฮ่าฮ่า ฉันบอกให้แกพาคนมามากที่สุดเท่าที่จะมากได้ไม่ใช่เหรอ? งั้นนี่คือกำลังของแกเหรอ? กล้าดียังไงถึงมาสู้กันด้วยกำลังน้อยนิดแค่นี้ ฮ่าฮ่า พวกแกนี่ฆ่าตัวตายชัด ๆ!” เฟนด์หัวเราะ อีกฝ่ายนำคนมาเพียงสิบสองคนเท่านั้น เห็นได้ชัดว่ามันเกินความคาดหมายของเขา

“สิบสองคนยังไม่พอเหรอ?” ลูกพี่เทมเพสตกตะลึง “แกนี่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัวจริง ๆ!”

“มันลำบากมากที่ฉันต้องมาที่นี่เพื่อคนแค่สิบสองคน! แต่มันก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้จัดการพวกแกได้โดยเร็วแล้วกลับบ้านและพาลูกสาวของฉันไปซื้อของ!” เมื่อเฟนด์จำสิ่งที่เขาสัญญากับลูกสาวได้ รอยยิ้มอันแสนหวานก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ฉันกลัวว่าแกคงจะไม่ได้มีโอกาสนั่นหรอก!” ชายชราคนหนึ่งเดินมา “ฉันเป็นหนึ่งในปรมาจารย์ของพรรคอินทรี ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะฉันน่ะเคยต่อสู้กับคนร้อยคนด้วยตัวคนเดียว แล้วเราจำเป็นต้องใช้คนจำนวนมากเพื่อฆ่าแกงั้นเหรอ?” หลังจากที่ชายชราพูดจบเขาก็ยื่นมือข้างหนึ่งเข้าไปในกรงเล็บอินทรี เขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและข่วนไปที่คอของเฟนด์