มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 520

“โอ้พระเจ้า... ม แม้แต่ราชาแห่งสงครามสกายเลอร์ เซเลสติโนก็อยู่ที่นี่ด้วย!” ผู้ช่วยผู้บังคับบัญชาคนหนึ่งสูดหายใจเข้าอย่างแรง รู้สึกตกใจเมื่ออได้ยินเสียงประกาศ

“ใช่แล้ว ราชาแห่งสงครามเซเลสติโนไม่ได้มางานทหารผ่านศึกของราชาแห่งสงครามแม็กนัส ซัธเทอร์แลนด์ ฉันเลยไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่!”

ทหารธรรมดาที่อยู่ข้าง ๆ ถึงกับขยี้ตาก่อนมองไปที่ชายวัยกลางคนที่เดินเข้ามา ไม่ผิดแน่ นี่คือสกายเลอร์ เซเลสติโนจริง ๆ

นี่คือราชาแห่งสงครามแปดดารา ตำแหน่งและสถานะของเขาสูงกว่าราชาแห่งสงครามคนอื่นมาก นอกจากนั้น ยังประสบความสำเร็จมากในเวลานี้ แม้แต่ควินก็ยังต้องเรียกสกายเลอร์ว่า ‘ลูกพี่’

ชื่อเสียงของสกายเลอร์ในสายตาผู้คนสามารถสรุปได้ในตัวมันเอง

“อย่างที่คิดไว้ เทพีแห่งสงครามก็มาด้วย สกายเลอร์เซเลสติโนไม่ชอบที่คนเยอะ ๆ และชอบอยู่ห่างไกล แต่เขาต้องมาเจอกับเทพีแห่งสงคราม! เขาชอบเทพีแห่งสงครามลาน่า เซคส์มากที่สุด!” จอมพลคนหนึ่งยิ้มอย่างเย็นชา “เพราะฉะนั้น ฉันเลยคาดว่าเทพีแห่งสงครามมาร่วมงานด้วย และแน่นอนว่าเขาอยู่ที่นี่!” ทุกคนต่างพยักหน้า พวกเขาไม่รู้เลยว่าจะมีคนสำคัญมากมายมาที่นี่ งานเลี้ยงเล็ก ๆ ของตระกูลเทย์เลอร์

“คุณปู่ คนที่นี่สูงส่งกันทั้งนั้นเลย!” อีวานตกใจมากจนไม่รู้ว่าจะไปคุยกับใครก่อน ทุกอย่างก็เพื่อสร้างสัมพันธ์กับพวกเขาอย่างเร็ว

เขาไม่คุ้นเคยกับพันตรีและจอมพลพวกนี้ เลยไม่รู้ว่าจะคุยกับใคร

นั่นก็เพื่อราชาแห่งสงครามแปดดาราเช่นกัน อีวานอยากสนิทกับพวกเขา แต่เขากลัวว่าจะไม่มีเรื่องให้คุยกับคนพวกนี้ เขามันพวกประสาทหลอน ก็เลยไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า

มีคนสำคัญมาที่ตระกูลเทย์เลอร์มาก และพวกเขาได้ทำลายความเข้าใจของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

เฟนด์เบือนหน้าหนีทันที “ไม่มีอะไร!”

เขาเปลี่ยนหัวข้อพูดคุยทันทีขณะที่พูดว่า “ที่รัก คุณเกลียดผมไหมที่ซื้อคฤหาสน์ให้คุณ? ความจริงคือ ผมเดิมพันกับอีวาน เทย์เลอร์เพื่อเอาชนะเขา ทำให้เขามาเช็ดรองเท้า ผม...”

เซเลน่ากลอกตาใส่เขาอย่างขี้เล่น “ฉันจะไม่เกลียดคุณได้ยังไง? คุณกล้าซื้อไปได้ยังไงในเมื่อมันแพงขนาดนั้น? ราคาคฤหาสน์หลังนี้หลังเดียวนี่ซื้อบ้านแบบเดียวกันได้สามหลังเลยนะ ใช่ไหม? ถ้าเป็นฉัน ฉันจะยอมแพ้อีวานแล้วก็ยอมเช็ดรองเท้าเขาซะ!”

“ไม่แน่นอน” เฟนด์แก้ตัว “ผมปล่อยไปไม่ได้หรอก อีวานเคยรังแกคุณกับไคลี่ ผมไม่ยอม ผมบอกแล้วไงว่าราคาป้ายเก้าสิบล้านนั่นมันคุ้มค่ามากที่ทำให้เขาอับอายได้!”