มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 572

เซนทนต่อท่าทีของควิลแทบจะไม่ไหว “เอามันไปไว้ข้างบนถ้าอยากจะทำอะไร อย่ามารบกวนฉัน ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อจัดการผู้ชายคนนี้!”

ควิลหัวเราะกับสิ่งที่จอมพลยอร์คพูด “ฮ่า ๆ! เอาล่ะ ฉันจะปล่อยมันให้คุณแล้วกันนะในเมื่อมันเป็นแค่ผู้บังคับบัญชา ส่วนเราก็จะขึ้นไปชั้นบนเพื่อสนุกกัน แน่นอนว่าการจัดการแค่ผู้บังคับบัญชาคงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคุณ!”

ควิลและคนอื่น ๆ เดินขึ้นไปที่ชั้น 4 โดยดึงตัวซีน่าและฟีโอน่าไปด้วย

“ปล่อยฉัน!” ซีน่ากรีดร้องดิ้น

ไอ้บอดี้การ์ดชั่วพวกนี้จับต้นขาของเธอด้วยขณะที่ลากตัวไป

“เฟนด์ ช่วยด้วย! ถ้าไม่ใช่เพราะนาย เราคงไม่ถูกลักพาตัว!” ฟีโอน่าร้องลั่น “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ลูกสาวฉันคงไม่เอานายไว้แน่!”

“ปล่อยนะไอ้พวกเวร! ไปให้พ้น!" ฟีโอน่าหวาดกลัว เธอดิ้นอย่างหนักขณะถูกลากไป ใบหน้าซีดเซียวด้วยความกลัว ผมเพ้ายุ่งเหยิง

“ไม่ต้องห่วง ผมจะรีบไป!” เฟนด์สบายใจเล็กน้อยที่มีบอดี้การ์ดอยู่หน้าทางเข้าแค่สองคนเท่านั้น ขณะที่คนอื่น ๆ กำลังเดินขึ้นบันไดกันไป

เซนคือจอมพล และถ้าซีน่าและฟีโอน่าเห็นว่าเขาสามารถจัดการคนระดับจอมพลได้อย่างง่ายดาย พวกเธอคงจะสงสัยว่าเขาเป็นราชาแห่งสงคราม

มันน่าเบื่อที่จะอธิบายให้พวกเธอฟัง

ในทางตรงกันข้าม ถ้าพวกเธอไม่ต้องเห็นและไม่ต้องอธิบายอะไรเลยมันก็ง่ายกว่า

เซนมองเฟนด์นิ่ง ๆ ขณะที่พูดว่า “หนุ่มน้อย แกจะมาโทษฉันไม่ได้นะ ฉันแค่อยากฆ่าแกเพื่อล้างแค้นให้นายท่านของฉัน!”

“ฮ่า ๆ! นายท่านแกคือแม็กนัส ซัทเธอร์เหรอ? อยากจะล้างแค้นให้เศษขยะแบบนั้นเนี่ยนะ?” เฟนด์หัวเราะคิกคัก เขายกหมัดขึ้นปรับท่าทาง “ในเมื่อแม่ยายฉันแล้วก็ซีน่าตกอยู่ในอันตราย สิ่งเดียวที่ฉันจะทำคือกัดจัดแกและช่วยชีวิตพวกเธอ”

‘โอ้ นี่เขาจะสู้เหรอ?’ เซนคิดขณะที่เฟนด์ต่อยกลับมา เห็นได้ชัดว่าเขาผงะ

“โคตรเร็ว!” เซนเริ่มรู้สึกกลัวที่เฟนด์สะกัดกั้นหมัดของเขาด้วยตัวเองได้

เขาปล่อยหมัดมาช้ากว่าเซน แต่หมัดของเฟนด์กลับเร็วกว่ามาก

เปรี้ยง!

เสียงดังขึ้นมาและเซนก็ปลิวไปข้างหลัง ตัวของเขากระแทกกำแพงผ่านไปสองสามเมตร

ผนังกำแพงพวกนี้แข็งแรงมาก ความแข็งแกร่งของคนปกติไม่สามารถทำลายกำแพงได้แน่ ๆ