มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 684

แอนดรูว์ไม่พอใจมากที่ตระกูลโกลด์ปฏิบัติต่อเฟนด์แบบนั้น

แน่นอน เขาก็เคยดูถูกเฟนด์เมื่อก่อน และมันทำให้เขาหวนคิดถึงความขมขื่นที่เขาเคยมีต่อเฟนด์ แต่ตอนนี้ เฟนด์ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า เขามีคุณค่า แข็งแรง และยอดเยี่ยมมากแค่ไหน

มันทำให้เขาตกใจมากที่ตระกูลโกลด์พูดจาแย่ ๆ กับเฟนด์ เขาทนดูไม่ไหว เขาเลยตัดสินใจที่จะยืนหยัดข้างเฟนด์

เซซิเลียแสยะยิ้มอย่างโอ้อวด เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น “ฮ่าฮ่า! หมอปาฏิหาริย์งั้นเหรอ? ช่างน่าขันเสียจริง ทหารจะมาเรียกตัวเองว่าหมอได้ยังไง? ขี้โม้จริง ๆ !”

“ผมก็ว่างั้น นี่นายคิดว่าตัวเองเป็นเทพเจ้าแห่งสงคราม อีธาน ฮายส์ รึไง? คนอย่างอีธาน ฮายส์เท่านั้นแหละที่จะบอกว่าตัวเองเป็นหมอปาฏิหาริย์ได้ เขาเป็นหมอปาฏิหาริย์ที่เป็นที่รู้จักกันอย่างดี!”

นายน้อยตระกูลโกลด์ยังพูดด้วยรอยยิ้มอีกว่า “นายก็แค่โชคดีที่รักษาขาของพ่อตา และโรคอ้วนของชารอนหาย เท่านั้นแหละ และที่มากไปกว่านั้นนะ มันหมายความว่าทักษะทางการแพทย์ของนายก็ไม่ได้แย่ แต่หนทางแห่งการเป็นหมอปาฏิหาริย์ของนายยังอีกยาวไกลจริง ๆ !”

เฟนด์ระเบิดหัวเราะออกมา เป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน และความขบขัน เขาทำจิตใจให้สงบ ก่อนจะตอบกลับไปว่า “พูดตรง ๆ เลยนะ ทักษะทางการแพทย์ของอีธาน ฮายส์เนี่ย ค่อนข้างดีเลย เขาก็เป็นลูกศิษย์ของผมคนนึง มีหลายครั้งเลยล่ะ ที่เขามาขอคำแนะนำจากผม!”

“พรวด!” น้ำซุปแทบจะไหลออกมาจากปากของนายน้อยโกลด์ เขาหัวเราะราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่ตลกสุด ๆ “นายที่น่าทึ่งจริง ๆ เด็กน้อย! เก่งจริง ๆ เลย ถ้านายกล้าพูดว่านายเป็นคนขี้โม้หมายเลขสอง คงไม่มีใครกล้าเป็นหมายเลขหนึ่งแล้วล่ะ!”