มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 728

เขาคิดว่าเฟนด์จะกลัวตายเมื่อพูดแบบนั้น สุดท้ายแล้ว เขาก็เป็นแค่บอดี้การ์ดที่ได้เงิน 20 ล้านต่อเดือน มันคงเป็นงานเดียวในอาณาเขตกลางที่จ่ายสูงขนาดนั้น ใครจะรู้ว่าผู้คนจะส่งเสียงโห่ตามมาทีหลัง?

เขาจะไม่ไว้หน้าไอ้นี่เลยถ้าพ่อและคนอื่น ๆ ไม่สงสัยว่าเฟนด์กำลังปิดบังตัวตนที่แท้จริงอยู่

สุดท้ายแล้วเฟนด์ก็ได้เงินเดือนมากมาย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สนใจอะไรตระกูลเขาเลย เฟนด์อยากมาเมื่อไหร่ก็มา และอยากไปตอนไหนก็ไป ที่สำคัญ พ่อและน้องสาวเขายินดีกับสิ่งนี้

นอกจากนี้ ในงานเลี้ยงวันเกิดอายุครบ 70 ปีของนายท่านเทย์เลอร์ ไอ้เฟนด์ได้อ้างว่าเขาทำเหรียญหาย ราชาแห่งสงครามจะใช้อุบายแบบนี้เพื่อซ่อนตัวตนเอาไว้หรือเปล่า?

ทุกคนคิดว่าเขาเป็นจอมพล แต่ถึงตอนนั้นมันอาจจะไม่จริงก็ได้

“เฮ้ ผมไม่กลัวหรอกนะ คิดเหรอว่าผมอยากเป็นบอดี้การ์ดให้ตระกูลคุณ? ถ้าตระกูลคุณไม่ช่วยผมไว้ และถ้าคุณไม่ได้ช่วยภรรยาผมหางาน ผมคงไม่มาเป็นบอดี้การ์ดให้ตระกูลคุณหรอก!”

เฟนด์หัวเราะคิกคัก “นอกจากนี้ คุณทันย่าก็เป็นคนให้งานนี้กับผมด้วย” เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ “คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจ!”

"แก…"

ทิโมธีโกรธจนจะลุกเป็นไป ไอ้บ้านี่มันกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนของเขาจริง ๆ เฟนด์ไม่สนเรื่องที่ทำให้เขาขายขี้หน้าเลย

ลีโอรั้งทิโมธีเอาไว้เมื่อเห็นว่าเขาเดือด “นี่ ทำไมต้องทำอะไรเยอะบอดี้การ์ดในเมื่อคุณเป็นนายน้อยตระกูลเดรค?” เขาเตือน “คุณเป็นใคร? มันเป็นใคร? มาเทียบกันได้ยังไง!”

ทิโมธีปัดแขนเสื้อและยืดตัวให้ตรง "เอาล่ะ…"

“โอ้ใช่ นี่ ไอ้บ้า บอกว่าบิลเลียดเล่นง่ายใช่ไหม? ทำไมไม่มาเล่นกับฉันดูล่ะ? รอบละสิบล้านว่าไง? ในเมื่อกระตือรือร้นมากขนาดนั้น กล้าเล่นกับฉันหรือเปล่าล่ะ? ปกติเราจะเล่นกันรอบละสิบล้านเหรียญ ฉันไม่สนใจในการเดิมพันที่น้อยกว่านั้น!”

ลีโอแสดงออกอย่างเยาะเย้ยขณะที่พูดกับเฟนด์ว่า “ฉันว่าลืม ๆ ไปเถอะ คนธรรมดาอย่างนายจะมาเล่นเกมแมน ๆ อย่างนี้”

“ฮะ ทำไมจะไม่เล่น? แต่ผมไม่สนใจเดิมพันรอบละสิบล้านเหรียญ ถ้าจะเล่นก็เล่นใหญ่ ๆ ไปเลย รอบละพันล้าน สิบรอบ กล้าไหมล่ะ?”

ถึงอย่างนั้น เฟนด์ก็ไม่สนใจคำแนะนำของพวกเธอเลย “ว่าไง?” เขาพูดกับลีโอ “กล้าพอที่จะเล่นถึงหนึ่งพันล้านไหม?”

ลีโอตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้ม “จริงจังเหรอไอ้กระจอก? แน่นอน ฮ่า แต่ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าแกมีเงินสดมากขนาดนั้นเลย”

“ไม่ต้องห่วงผม ห่วงตัวเองเถอะ ถ้าสุดท้ายแล้วผมไม่มีปัญญาจ่าย ผมจะตัดมือของผมเอง ว่าไง?”

เฟนด์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชา

แม้ว่าเขาจะไม่เคยเล่นมาก่อน แต่ก็ได้สังเกตมานานแล้ว เขารู้สึกว่ามันไม่ยากขนาดนั้น ที่เขาไม่รู้ก็แค่กฏของเกมเท่านั้น

“แน่นอน แต่นายยังไม่รู้กฏ แล้วถ้าอย่างนี้ล่ะ? นายน้อยเดรคและฉันจะเล่นให้ดูฟรี ๆ นายแค่ยืนดูเราเล่น เราจะอธิบายให้ฟัง ว่ายังไง?”