มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 730

“พูดอะไรนะไอ้บ้านี่? เหอะ พอเป็นเรื่องบิลเลียดแล้วฉันจะอ่อนข้อให้ใครทำไม?”

ลีโอรู้สึกกระวนกระวายใจทันทีกับสายตาที่จ้องมองมา

“แกพูดบ้าอะไรวะ? ฉันบอกแกเหรอว่าเขาอ่อนข้อให้?”

ทิโมธีก็พูดด้วยน้ำเสียงโกรธ ๆ “ฉันเป็นผู้เล่นที่เก่ง!”

เฟนด์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ไร้เยื่อใยว่า “เป็นเพราะเขาอ่อนข้อให้อย่างที่คุณบอกไม่ได้ มุมของเขาผิดไปเล็กน้อยอย่างตั้งใจตอนที่แทงลูก แล้วทำเป็นเกือบจะแทงลูกพลาด เขาเล่นแบบอ่อนข้อไปหนึ่งหรือสองครั้งในเกมเพื่อให้คุณชนะ นอกจากนี้ คุณก็พูดเองนะ คุณเป็นผู้เล่นที่เก่งมาก!”

เฟนด์หยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ สบาย ๆ “นอกจากนี้แล้ว ผมว่าคุณคงคิดว่าทำไมเขาถึงยอมอ่อนข้อให้คุณ นายน้อยเดรค คุณยังจะเล่นกับเขาอยู่ไหมล่ะถ้าเขาไม่เคยอ่อนข้อให้ แล้วคุณก็แพ้ทั้งหมดสิบรอบ? แน่นอนว่าเขาต้องยอมให้คุณชนะสักสองสามรอบเพื่อให้ได้ลิ้มรสความสุขของการชนะ! แต่เห็นได้ชัดเลยว่า โดยรวมแล้วคุณแพ้มากกว่าชนะ สมมติว่าคุณเสียมากกว่าหนึ่งพันล้านเหรียญวันนี้ เขาอาจจะยอมให้คุณชนะแค่ 20 ล้านเหรียญในวันต่อไป ฮ่า ๆ!”

สีหน้าของทิโมธีนิ่งลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เป็นเพราะเขาคิดได้ว่าสิ่งที่เฟนด์พูดเป็นความจริง นอกจากนี้ เฟนด์ยังไม่เคยเห็นพวกเขาเล่นบิลเลียดด้วยกันมาก่อน

แต่อย่างไรก็ตาม แม้หลังจากที่เขาคิดมาแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เห็นว่าลีโอจะอ่อนข้อให้เขาอย่างไร

“แกพูดบ้าอะไร! ฉันก็แค่โชคร้ายที่แพ้มากขึ้น แค่นั้นเอง บางทีฉันก็เสียสมาธิจริง ๆ!”

โดยปกติแล้ว ทิโมธีไม่อยากยอมรับว่าเขาเล่นแย่กว่าลีโอ เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองมีทักษะในการเล่นเกือบพอ ๆ กับลีโอ ถ้าลีโอยอมเขาบ่อย ๆ นั่นไม่ได้หมายความว่าเพื่อนของเขาเก่งกว่าเหรอ?

เขายอมเชื่อลีโอและคนอื่น ๆ มากกว่ายอมเสียหน้า นอกจากนี้เฟนด์ยังไม่มีหลักฐานอีกด้วย เขาก็แค่อวดรู้ เฟนด์อาจจะพยายามทำให้พวกเขาแตกแยก ก็เลยพูดออกมาแบบนั้น

“ใช่ เป็นธรรมดาที่จะชนะบ้างแพ้บ้างในเกมบิลเลียด ไอ้กระจอก เราเป็นเพื่อนที่ดีกับนายน้อยทิโมธี เราจะทำอย่างนั้นกับเขาได้ยังไง?”