มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 740

“มันกล้าดียังไงมาหลอกลูกชายของฉัน?!” เฟเบียนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะเข้ามาแทรก เขาเป็นบอดี้การ์ดของตระกูลเดรค อย่างไรก็ตาม เขากล้าดียังไงมาทำยโสโอหังหลังจากโดนไล่ออกจากตระกูลเดรค!”

โลแกนหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาพูด “ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เขาไม่สนใจคำขอร้องของนายน้อยเดรคที่ขอแทนนายน้อยเลยด้วย นายน้อยเดรคของให้เฟนด์ไว้หน้าเขา และเอาแค่ห้าพันล้านไปจากนายน้อยของเรา แต่ไอ้บ้านั่นปฏิเสธ!”

“ฮ่าฮ่า! มีคนขวางโลกอย่างงี้ด้วยเหรอเนี่ย ฮะ?” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับเฟเบียนยืนขึ้นมา “เขาคือใคร? บอดี้การ์ดคนที่อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ ที่มากไปกว่านั้น เขาไม่กลัวตระกูลเดรคเล่นงานหรือไงที่ไปทำให้นายน้อยเดรคโกรธแบบนั้น?”

ด้วยรอยยิ้มแสนขมขื่นบนใบหน้าของเขา เฟเบียนตอบกลับไปว่า “โอ้ หลานคงไม่รู้สินะ หลานของลุง ผู้ชายคนนี้ชื่อเฟนด์ วู๊ด ลูกเขยคนที่แต่งกับตระกูลเทย์เลอร์ เขาเพิ่งจะปลดเกณฑ์ทหารมาเหมือนหลาน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยศอะไรเลยในห้าปีที่ผ่านมา เขาบอกว่าเขามีป้ายประจำตัวแต่เขาทำหายไปแล้วระหว่างทางกลับบ้าน ก็เลยไม่มีอะไรพิสูจณ์ได้ แต่มีข่าวลือว่าเขาเป็นถึงหัวหน้าผู้บังคับบัญชาเลยล่ะ!”

โลแกนพูดแทรกขึ้นมา “ใครจะรู้ ว่าเขาเป็นหัวหน้าผู้บังคับบัญชาจริงหรือเปล่า ทุก ๆ คนคิดว่าเขาโกหก ถึงเขาจะยืนยันว่าเขาเป็นก็ตาม เนื่องจากเขาค่อนข้างมีความสามารถ อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนี้เก่งเรื่องยามาก ๆ เขาเคยช่วยเทพีแห่งสงคราม ลาน่า มาก่อนด้วย แถมเทพีแห่งสงครามยังตอบแทนเขาอีกด้วย สาเหตุที่เขาเป็นบ้าขนาดนี้ อาจเป็นเพราะเขายังคิดว่าเทพีแห่งสงครามยังเป็นหนี้ชีวิตของเขาอยู่ก็ได้ และไม่มีใครกล้ายั่วโมโหเขาก็เพราะแบบนั้น!”

เฟเบียนใช้มือจับสันจมูก “งานยากแล้ว เราฆ่าชายคนนี้ไม่ได้ เมื่อเขาทำความดีให้กับเทพีแห่งสงครามขนาดนี้ ถ้าเธอมาหาเรา ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาล่ะ?”

ชายหนุ่มยิ้มอย่างเย็นชา “แต่เราสามารถจ่ายให้เขาห้าพันล้านจริง ๆ ใช่ไหม? มันจะไม่ทำให้เราดูขี้ขลาดในสายตาของเขาเหรอ?” ชายหนุ่มครุ่นคิดก่อนจะมาพร้อมกับข้อเสนอ “ผมมีแผนแล้ว คุณลุง ผมจะตามลุงไปที่นั่น แล้วเราก็จ่ายให้เขาอีกห้าร้อยล้าน ถ้าเขายังยืนกรานจะเอาห้าพันล้านเหรียญ ผมจะทำให้มันรู้ว่าใครใหญ่ แล้วทำลายมันซะ เขาต้องเข้าใจว่ายังมีคนมากมายที่เก่งกว่าเขาอยู่มาก!”

ดวงตาของเฟเบียนเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินข้อเสนอนั่น นั่นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ เขาอยากให้หลานของเขาทำอะไรสักอย่าง แต่เขากลัวว่าหลานชายของเขา ซึ่งเป็นจอมพลที่มีเกียรติในตอนนี้ จะทำให้เขาผิดหวัง

คำพูดของหลานชายของเขา ไพเราะราวกับเพียงเพลง เมื่อหลานชายของเขาพูดว่าจะตามไปด้วย โดยที่เขาไม่ต้องร้องขอเลยสักนิด