มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 760

“เขา...เขามันบ้ามาก! เขาหมายความว่าไง 'ลงมือ' ? พ่อ ฟังที่เขาพูดสิ การกระทำของเขาไม่เคารพต่อตระกูลเดรคเลย!” ทิโมธีสูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่บอดี้การ์ดพูดสิ่งที่เฟนด์พูด บอกตรง ๆ เลยว่าเขากลัว เซเลน่าคงไม่ได้บอกเฟนด์ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในออฟฟิศใช่ไหม?

เขานึกขึ้นมาได้ว่าเขายังไม่ได้เอาเปรียบเซเลน่าเลย ไม่สำคัญหรอกว่าเซเลน่าจะเขินหรือว่าเธอมีความตั้งใจจะจัดการกับตระกูลเดรกจริง ๆ เธอคงไม่บอกเฟนด์เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

แต่ทิโมธีไม่คิดว่าเฟนด์จะมาตามหาเขา และนั่นมันจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่

เพราะเหตุนั้น เขาจึงต้องกระตุ้นความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับเฟนด์

“เขาทำเกินไป นี่มันเป็นการข่มขูตระกูลเดรคของเรา!” หนึ่งในยอดฝีมือของตระกูลเดรคไม่พอใจ ความสามารถในการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งกว่าสเปคเตอร์เฟซมาก เขาไม่เกรงกลัวจอมพลและสามารถต่อสู้กับราชาแห่งสงครามได้

ยอดฝีมือคนนี้เป็นคนแรกที่ลุกขึ้นมาต่อต้านคำขู่ของเฟนด์

“ใช่ สิ่งที่ผู้เฒ่ากอร์ดอนพูดมีเหตุผล หมอนั่นชอบทำตัวแบบนี้เสมอ เราควรจะทำให้เขารู้ว่าเขาอยู่ในฐานะไหน!” ทิโมธีรู้สึกโล่งใจที่มีคนอื่นมาแสดงจุดยืนในเรื่องนี้ด้วย และก็เป็นคนที่มีอำนาจในการออกความเห็นด้วย

“พี่กล้าดียังไงถึงเห็นด้วยกับพวกยอดฝีมือ? ที่เฟนด์กล้าพูดแบบนั้นเพราะเขามีพลังมากพอที่จะทำมันได้!” ทันย่ามองไปที่พี่ชายของเธอก่อนจะมองไปที่เจมส์ “พ่อคะ พวกเราควรจะทำยังไงดี? ดูเหมือนว่าเฟนด์จะไม่พอใจที่พี่ทิโมธีไล่ภรรยาของเขาออก เขาคงไม่มาที่นี่หหรอกถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้”

ในที่สุดเจมส์และคนอื่น ๆ ก็เดินมาถึงประตูหน้าคฤหาสน์ เฟนด์และเซเลน่ายืนอยู่ข้างนอกอย่างเงียบ ๆ

เมื่อทุกคนมารวมตัวกัน ทันย่าก็เป็นคนแรกที่ก้าวออกมาและพูดคำขอโทษ “เฟนด์ ฉันได้ยินมาว่าพี่ชายของฉันไล่คุณเซเลน่าออกเพราะความโมโห ฉันขอโทษจริง ๆ สำหรับเรื่องนั้น” ทันย่าพูดอย่างจริงจัง “พี่ชายของฉันมักจะชอบพูดเรื่องไร้สาระทุกครั้งที่เขาเมา แต่เขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ดังนั้นได้โปรดอย่าคิดจริงจังเรื่งที่เขาพูดไปเลย”

“ใช่แล้ว ทิโมธีแค่โมโห ดังนั้นสิ่งที่เขาพูดไปมันก็เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของเขาเท่านั้น กลับไปพักผ่อนและกลับมาทำงานพรุ่งนี้นะ” เจมส์พอใจกับคำพูดของลูกสาวของเขา เฟนด์อาจพิจารณาการกระทำของเขาอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินคำพูดที่จริงใจของทันย่า เพราะยังไงซะ จะไปเอาอะไรมากกับคนเมา จริงไหม?

“กลับกันเถอะ ที่รัก ปล่อยมันไปเถอะ”