มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 807

เฟนด์หยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “เมื่อถึงตอนนั้น ถ้าไอรีนไม่สามารถจัดการทรัพย์สินและบริษัทของตระกูลวัตสันได้ คุณต้องพร้อมที่จะรับช่วงต่อ ผมบอกคุณไว้ล่วงหน้าเพื่อที่คุณจะได้เตรียมใจไว้ให้พร้อมด้วย”

ดวงตาของเมลินดามองไปรอบ ๆ ห้องเมื่อเธอได้ยินคำพูดของเฟนด์ จากนั้นเธอก็ตอบว่า “ขอบคุณค่ะ ที่คุณเตือนฉัน มันไม่ง่ายเลยสำหรับฉันที่จะรับช่วงต่อโดยลำพัง ฉันก็ไม่ชอบสิ่งที่พวกเขาทำเหมือนกัน หลังจากที่ฉันได้ดูแลธุรกิจของตระกูลวัตสันแล้ว ฉันคิดว่าจะขายทรัพย์สินบางส่วน และกลับไปที่แคทธีเซียแล้วเริ่มลงทุนทำธุรกิจบางอย่าง”

“อืมมม...” เมลินดาหยุดไปสักพักแล้วพูดต่อว่า “คุณปู่อยากกลับไปที่แคทธีเซียมานานแล้ว ฉันเชื่อว่าคุณปู่จะช่วยฉันจัดการธุรกิจหลังจากที่ท่านหายดีแล้ว ในที่สุดคุณปู่ก็จะมีได้มีความสุขและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในแคทธีเซียบ้านเกิดของเรา”

“อืม!”

ดวงตาของเฟนด์เป็นประกายทันทีเมื่อได้ยินแผนของเมลินดา “ผมชอบแผนของคุณ มันยอดเยี่ยมมาก! เอาล่ะ ผมจะไปเปิดประตูแล้วนะ!”

ในเวลาต่อมา เฟนด์ก็เอื้อมมือออกมาและเปิดประตูห้อง

ทันทีที่ประตูเปิดออก ลอว์เรนซ์ เจย์เดน และคนอื่น ๆ ก็รีบเข้ามา

“เป็นยังไงบ้าง? นายหาเจอหรือยังว่ามันเป็นพิษชนิดไหน? มียาแก้พิษหรือเปล่า?”

ลอว์เรนซ์มีสีหน้ากังวล น้ำเสียงของเขาประหม่า

เมลินดาซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เฟนด์เยาะเย้ยอย่างเย็นชาอยู่ในใจ ถ้าลอว์เรนซ์ไม่ได้วางแผนที่จะฆ่าคุณปู่ เธอคงจะคิดว่าลอว์เรนซ์เป็นลูกกตัญญูที่ห่วงใยพ่อของตัวเองมาก

ตอนนี้ความกังวลที่อีกฝ่ายแสดงออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาสนใจอยากจะรู้ว่าเฟนด์รักษานายใหญ่วัตสันได้หรือเปล่า จิตใจของเขาไม่ค่อยสบายใจนัก เขาต่อสู้อย่างหนักกับความกังวลที่เพิ่มขึ้นซึ่งเกือบจะทำให้เขาข่มใจไว้ไม่อยู่ เขากลัวว่าเฟนด์จะรักษานายใหญ่วัตสันได้จริง ๆ

“อืม...ผมค่อนข้างมั่นใจ!” เฟนด์ตอบพร้อมกับยิ้มนิด ๆ

“จริงเหรอ?”

สีหน้าของลอว์เรนซ์หมองลงกับคำพูดของเฟนด์ หัวใจของเขาก็ตกอยู่ในภาวะวิตกกังวลอย่างสมบูรณ์

แต่เฟนด์ก็พูอต่อว่า “แต่ผมยังไม่ค่อยแน่ใจนัก ผมได้ลองเพียงครั้งเดียว ผมได้ให้ใบสั่งยาจีนไว้กับเมลินดาแล้ว นายใหญ่วัตสันต้องอาบน้ำยาจีนวันละครึ่งชั่วโมง หลังจากผ่านไปหนึ่งหรือสองเดือน คุณถึงจะเห็นผลของมัน!”

“ได้สิ! เดี๋ยวฉันไปส่ง!”

ลอว์เรนซ์เดินพาเฟนด์และคนอื่น ๆ ไปที่ประตูอย่างรวดเร็วและมองพวกเขาจากไป

รถของเฟนด์และคนอื่น ๆ ขับออกไปอย่างรวดเร็ว แพทย์แผนตะวันตกพวกนั้นก็กลับไปด้วยเหมือนกัน

“พ่อครับ พ่อคิดว่าหมอนั่นจะรักษาโรคของคุณปู่ได้ไหม?”

เจย์เดยเหงื่อออกเพราะความกลัวและความกังวล “แล้วถ้าเขารักษาคุณปู่ได้สำเร็จจริง ๆ ล่ะ?”

“นี่เป็นยาพิษที่พ่อค้นพบเอง มันมีเอกลักษณ์และแปลกประหลาด หมอส่วนใหญ่คงไม่เคยได้ยินชื่อมันมาก่อน พ่อไม่เชื่อว่าเด็กนั่นจะหายาแก้พิษได้จริง ๆ!”

ลอว์เรนซ์ยิ้มอย่างเย็นชา “พรุ่งนี้จะเป็นวันซื้อขายแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านั้น เราค่อยคุยเรื่องนี้กันหลังจากผ่านพรุ่งนี้ไป!”