มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 870

“ใช่ นั่นคงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด!” นักฆ่าอันดับหนึ่งพยักหน้าเห็นด้วย!

อีวานและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกว่านี่มันสมเหตุสมผล

สุดท้ายหากพวกเขาทำให้เทพสงครามโกรธจริง ๆ ก็ไม่มีใครหนีรอดไปได้แม้จะมีวิธีหลบหนี

ในที่สุดอีวานก็พยักหน้า “มันต้องได้ผลแน่ ไว้เราหาวิธีล่อเฟนด์ออกไปเอง แต่พวกคุณต้องสัญญาว่าจะประสบความสำเร็จ! เราไม่ยอมรับความล้มเหลวอะไรทั้งนั้น!”

“ฮ่า ๆ ไม่ต้องกังวลไป เขาไม่ใช่เทพสงครามเสียหน่อย จะกลัวอะไรกัน? คิดว่าฉันคือนักฆ่าที่ไม่มีประโยชน์เหรอ?” ผู้เฒ่านักฆ่าอันดับสองรู้สึกว่าสิ่งที่อีวานพูดนั้นค่อนข้างตลกและหัวเราะออกมาดังๆ

“ถูกต้อง ผู้ชายคนนี้คงจะมีความสามารถในการต่อสู้ที่ค่อนข้างแข็งแกร่งถึงจะอยู่รอดในสนามรบมาได้เป็นเวลาห้าปี อย่างไรก็ก็ตาม เขามีตำแหน่งเป็นหมอใช่ไหม? งั้นเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น พวกคุณคงประเมิณคนคนนี้สูงไปถึงได้จ้างพวกเรามาหลายคนที่นี่!” นักฆ่าหญิงยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เธอรู้สึกว่าอีวานและคนอื่น ๆ ระวังตัวมากเกินไป

“มั่นใจก็ดีแล้ว ผู้ชายคนนี้คงหนีไม่พ้นชะตากรรมตัวเองแน่ที่พวกคุณมาร่วมมือกัน!” เคนพยักหน้าและพูด “ไปดูรอบ ๆ กัน เพื่อดูว่าเราจะล่อมันไปที่ไหนดี จะได้ซุ่มโจมตีได้ง่าย ๆ ที่นั่น! แบบนี้ว่าไง”

ทุกคนมองไปที่รอบ ๆ แล้วผู้เฒ่าก็กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้และมองไปไกล ๆ

เมื่อกลับมาเขาก็มีรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก “ฉันเจอสถานที่ดี ๆ แล้ว มันคงจะยากที่จะหนี!”