มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 877

“พระเจ้า แหวนนั่นมันคือสมบัติ! ฉันเคยได้ยินมาว่ามีแหวนที่เก็บของไว้ และแหวนพวกนั้นคือสมบัติ! แหวนในมือของผู้ชายคนนี้คือสมบัติอันล้ำค่าแน่นอน!” ผู้เฒ่าอันดับสองอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา ดวงตาเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง

เขารีบพุ่งเข้าหาเฟนด์พร้อมกับดาบหลังจากที่พูด ราวกับกลัวว่าคนอื่น ๆ จะไปแย่งชิงแหวนนั่น

“ฮ่า ๆ มันคือสมบัติ แต่ฉันเกรงว่าแกจะไม่มีชีวิตได้อยู่ใช้มันน่ะสิ!” เฟนด์ยิ้มและเริ่มขยับเขา เขาเร็วจนหายตัวไป

หวืด!

เมื่อเฟนด์ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาก็อยู่ข้าง ๆ ผู้เฒ่าแล้ว และดาบในมือเขาก็ตัดดาบในมือของผู้เฒ่าอย่างรวดเร็ว

“อะไรน่ะ!” ผู้เฒ่าตกตะลึงและอุทานออกมา เฟนด์เร็วเกินไป ดาบในมือเขาก็ไม่ใช่ดาบธรรมดา มันคือสมบัติอันน่าทึ่งที่คมอย่างเหลือเชื่อและมันสามารถตัดเหล็กได้ราวกับเป็นแค่โคลน

วูบ!

หลังจากมีลมพัดผ่านตัวพวกเขา เฟนด์ก็หยุดเคลื่อนไหว พร้อมกับร่างของผู้เฒ่าถูกฟันขาดเป็นสองซีก เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว ผู้เฒ่าคนนั้นตายแล้วเรียบร้อย

“อะไรกันเนี่ย?” ขณะที่เฟนด์ฆ่านักฆ่าอันดับสอง คนที่กระโดดขึ้นจะทุบค้อนใส่เฟนด์ก็คิดว่าเขาจะหลบไม่ได้ แต่เขาไม่รู้ว่าเฟนด์จะรวดเร็วปานสายฟ้าฟาดและเลี่ยงการโจมตีของเขาได้

“เป็นไปได้ยังไง?! ฮาเดสตายแล้ว!” นักฆ่าที่เหลือมีความมั่นใจมาก แต่หลังจากเห็นผู้เฒ่าอันดับสองของนักฆ่าตายแล้ว ใบหน้าของพวกเขาก็ซีดเซียว

“ฮึ่ม!” เฟนด์โบกดาบจนมีคลื่นที่น่ากลัวปรากฏขึ้นมา

เสือหายไปและคลื่นดาบที่น่าสะพรึงกลัวก็หักแขนชายวัยกลางคนคนหนึ่งทันที

“อ๊า!” ชายวัยกลางคนทนความเจ็บปวดไม่ไหว เขาตะโกนเสียงดังออกมา ใบหน้าซีดเซียวราวกับกระดาษ เส้นเลือดบนหน้าผากแตก

“เวรเอ๊ย มันน่ากลัวขนาดนี้ได้ไง! ฆ่าคนด้วยแค่ลมจากดาบเนี่ยนะ!” คราวนี้นักฆ่าพวกนี้รู้สึกโดนขู่อีกครั้ง แต่ขู่ถึงตาย