มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 92

"คุณทันย่า คุณต้องการให้เขามาเป็นบอดี้การ์ดคุณจริง ๆ หรือ? เขาช่างเป็นคนที่หยิ่งยโส!"

มีชายคนหนึ่งใบหน้าของเขานั้นแสดงสีหน้าที่ถมึงทึง เขาพยายามจะเข้าไปทุบตีเฟนด์

นั่นคือสิ่งที่เขาคิดจะทํา น่าเสียดายที่ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ชิดกับเฟนด์ก็โดนเตะออกไปก่อน

"เขาเป็นบอดี้การ์ดที่ฉันจ้างมาเมื่อวาน เฟนด์ วู๊ด!"

ทันย่าเอ่ยแนะนําเฟนด์ด้วยรอยยิ้มหวาน ๆ “เงินเดือนเขามากถึงยี่สิบล้านเหรียญต่อเดือนจริง ๆ ถ้าพวกคุณไม่พอใจก็เชิญแข่งกับเขาตามสบายเลย!”

ขณะนั้นทันย่าหันมายิ้มกับเฟนด์ "เฟนด์ ถ้าคุณคิดว่าเป็นแค่เพียงกระสอบทราย คุณคงไม่รังเกียจถ้าจะถูกท้าทายใช่ไหม?”

"แน่นอน!"

เฟนด์ตอบอย่างใจเย็น

“แม่งเอ๊ย ไหนขอดูฝีมือของแกหน่อย วันนี้ฉันขอท้าแก!”

ฮาร์วีย์ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ทั้งชีวิตเขาไม่เคยถูกใครเรียกว่ากระสอบทราย และไม่เคยมีใครดูถูกเขาแบบนี้มาก่อน

“ผู้การฮาร์วีย์ มันเป็นเรื่องจริงที่เขาได้เงินยี่สิบล้านเหรียญ มา ๆ ให้มันแสดงให้เราดูว่า ไอ้สวะแบบมันคุ้มค่ากับยี่สิบล้านเหรียญจริงไหม!”

บอดี้การ์ดเหล่านั้นหายจากอาการช็อคทันที หลังจากที่พวกเขาได้ยินรายได้ของเฟนด์ พวกเขาพูดผ่านฟันที่ขบกัดแน่นด้วยความเกลียดชังที่กำลังครอบงำพวกเขาอยู่

“ดี อย่าหาว่าฉันรังแกแก ฉันถนัดเรื่องขว้างมีดโดยเฉพาะ!”

หลังจากพิจารณาโดยละเอียดแล้ว ฮาร์วีย์ก็ควักมีดออกมาหลายเล่ม และหัวเราะเยาะเฟนด์

“ใช่ ผู้การฮาร์วีย์ มันเป็นอาวุธที่รวดเร็วและทรงพลัง ผมเชื่อว่าถ้าคุณขว้างมีดของคุณ มันออกมาสำเร็จอย่างแน่นอน!"

บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูดขึ้นทันที

เขารู้ว่าผู้การฮาร์วีย์ ขว้างมีดได้เร็วและแม่นยำแค่ไหน เขามั่นใจว่าเฟนด์ไม่มีแม้แต่โอกาสเข้าใกล้ฮาร์วีย์ด้วยซ้ำ