มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 962

“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? น้อยไปเหรอ?”

ริมฝีปากของเฟนด์หยักเป็นรอยยิ้มขมขื่นขณะที่เขาพูดกับหญิงสาวสองคนที่อยู่ตรงหน้า

“ไม่ค่ะ ไม่เลย มันมากเกินไปด้วยซ้ำ ฉันไม่คิดว่าเราจะได้ค่าจ้างมากขนาดนี้!”

ทั้งสองคนรีบโบกมือและตอบกลับอย่างรวดเร็ว

ในตอนนั้นเอง เห็นชายชราคนหนึ่งอยู่ที่ทางเข้า เขาแต่งตัวสกปรกและดูเหมือนขอทาน เขามองเข้ามาภายในร้านขายยาด้วยความลังเลที่ปรากฏอยู่ในสายตาของเขา

เฟนด์มองไปที่ชายชราและรู้สึกว่าเขานั้นกำลังลังเล เฟนด์เขาก้าวออกไปและถามว่า “คุณกำลังมองหาอะไรอยู่หรือเปล่าครับ?”

ชายชราขมวดคิ้ว เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบออกมาในที่สุด “พ่อหนุ่ม ย-ยาจีนมีราคาถูกกว่ายาตะวันตกมากใช่ไหม?”

เฟนด์เข้าใจทุกอย่างทันที ชายชราอยากรับการรักษา แต่เขากังวลว่าเขาอาจจะมีเงินไม่พอจ่ายค่ารักษาพยาบาล

เฟนด์ส่งยิ้มหวานไปให้ “ใช่แล้วครับ การรักษาด้วยยาจีนถูกกว่าการไปโรงพยาบาลใหญ่ตั้งเยอะ แต่มีคนไม่มากนักที่จะกล้ามารักษากับเรา เพียงเพราะมีไม่กี่คนหรอกที่มั่นใจในการรักษาของเรา”

เฟนด์วิเคราะห์ชายชราอย่างละเอียด “แต่คุณดูแข็งแรงดีนะครับ คุณไม่ได้ป่วยใช่ไหม?”

ชายชราหยิบถุงพลาสติกออกมาจากกระเป๋าอย่างอาย ๆ เขาเปิดกระเป๋าช้าๆ เผยให้เห็นปึกกระดาษสองสามโหลอยู่ข้างใน

หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่เฟนด์ แล้วคุกเข่าลง “ฉ-ฉันไม่ได้ป่วยหรอกพ่อหนุ่ม แต่หลานสาวของฉันป่วย เธอทรมานมากจนเดินไม่ได้แล้ว ฉ-ฉันมีเงินอยู่แค่นี้ คุณเอามันไปได้ทั้งหมดเลยแล้วช่วยไปรักษาหลานสาวของฉันหน่อยได้ไหม? ฉันขอร้อง!”

เฟนด์รู้สึกแน่นหน้าอกหลังจากที่เขาได้ยินแบบนั้น “ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? อาการของเธอเป็นยังไงบ้าง?”

“เธออยู่ใต้สะพานซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก เธอมีปัญหาที่เอว เธออาจจะกล้ามเนื้ออักเสบ เราไปเก็บขยะกันเมื่อสองสามวันก่อนและมันก็หนักเกินไป เธอยืนยันที่จะแบกมันทั้งหมดเอาไว้เอง...”

ชายชราครุ่นคิดเกี่ยวกับมัน จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี เราไปโรงพยาบาลประจำไม่ได้!”

เทอร์เรนซ์พยักหน้าพร้อมกับยิ้ม เขาบอกได้เลยว่าเฟนด์คือ โรบินฮูด ในยุคปัจจุบันเลย เขารับรักษาพวกคนรวยที่มาหาเขาและหากพวกคนรวยป่วยเป็นโรคร้ายแรง เขาจะเรียกเก็บค่ารักษาที่สูงเกินจริง แต่ในขณะเดียวกัน เขาจะเรียกเก็บค่ารักษาไม่แพงกับคนยากจน แม้ว่าพวกคนจนจะป่วยด้วยโรคประจำตัวก็ตาม อย่างเช่นที่เขาตัดสินใจช่วยเหลือชายชราฟรีในวันนี้

ไม่นานนัก ชายชราก็พาเฟนด์ เซเลน่า และลาน่า ไปที่สะพานใกล้ ๆ พวกเขาหยุดอยู่ใต้ซุ้มประตู

“อ๊าาา!”

เห็นหญิงสาวคนหนึ่งนอนอยู่ใต้สะพาน เธออยากจะขยับตัว แต่จู่ ๆ ความเจ็บปวดก็ปรากฏขึ้นมาทั่วร่างกายของเธอ เธอทรมานมากจนเส้นเลือดขึ้นและกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

หญิงสาวคนนั้นอายุประมาณ 20 ปี แก้มของเธอเลอะมอมแมม เสื้อผ้าของเธอก็ขาดรุ่งริ่ง แต่เธอหน้าตาดี และใคร ๆ ที่แค่เห็นเธอเพียงครั้งเดียวก็สามารถบอกได้ว่าเธอเป็นคนสวย เธอคงจะสวยมากถ้าเธอแต่งตัวดี ๆ

“โอ้โห เธอสวยจัง!”

ลาน่าอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ตอนที่เห็นหญิงสาวคนนั้น