มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 966

เฟนด์ไม่เซ้าซี้ถามอะไรต่อไม่ว่าจะมีผลอะไรก็ตาม เหมือนว่าพวกเขาไม่อยากสนทนาด้วยต่อเช่นกัน สุดท้ายแล้วทุกคนก็มีความลับเป็นของตัวเอง

“นี่มันก็จะเที่ยงแล้ว พวกคุณน่าจะหิวมาก ผมให้ในครัวเตรียมอาหารกลางวันให้แล้ว! พักผ่อนตามสบายได้เลย แล้วเราจะให้เอเลนจัดการงานของคุณวันพรุ่งนี้เอง!” หลังจากวางแผนแล้วเฟนด์ก็เตรียมอะไรบางอย่าง ก่อนขอให้พวกเขาออกไป

หลังจากมาไกลแล้ว บรีแอนน่า ซัลลิวาน ก็พูดกับ นาธาเนียล ซัลลิวานว่า “คุณปู่คะ ทำไมเราไม่เคยได้ยินชื่อตระกูลวู๊ดมาก่อนเลย? เหมือนว่าสกายเลอร์ เซเลสติโน จะเก่งมากนะ ที่ฆ่าผู้เชี่ยวชาญสองคนที่เทียบเท่าได้กับราชาสงครามหกหรือเจ็ดดาราได้ เขามีทักษะอย่างเหลือเชื่อ!”

นาธาเนียลยิ้มและตอบกลับ “ใช่ เฟนด์กับเซเลน่าก็ค่อนข้างรวยเหมือนกัน คฤหาสน์ยี่สิบหลัง แต่ดูเหมือนส่วนใหญ่จะมันจะว่างเปล่านะ นี่หมายความว่าพวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น ถึงอย่างนั้น ทำไมถึงได้กล้าไปรุกรานตระกูลชนชั้นสองในเมื่อไม่ได้แข็งแกร่ง? เขาไม่กลัวศัตรูจะรุกรานกลับเลยเหรอขณะที่ฆ่าผู้เชี่ยวชาญของตระกูลชนชั้นสองไป?”

บรีแอนน่าก็พยักหน้าเห็นด้วย “ลองคิดดูสิคะ คุณปู่ มันหมายความว่ายังไงที่ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งขนาดนั้นเต็มใจติดตามเฟนด์และเซเลน่าไปด้วย? ก็หมายความว่าเฟนด์คือคนสำคัญของสกายเลอร์ เซเลสติโนเต็มใจอุทิศตนเพื่อเฟนด์ หรือเฟนด์แข็งแกร่งขนาดนั้นจนผู้เชี่ยวชาญอยากจะติดตามด้วยความเต็มใจ” บรีแอนน่ายิ้มแห้ง ก่อนพูดว่า “แล้วยังมีความเป็นไปได้ที่ทั้งคู่ให้เงินเดือนเขาเยอะ มากซะจนทำให้อีกฝ่ายตกลงเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดให้!”

นาธาเนียลคิดและพยักหน้า “ใช่ ฟังดูมีเหตุผล”

นาธาเนียลยังไม่แน่ใจกับเหตุการณ์นี้ และจะทำยังไงขณะบรีแอนน่าพูดต่อว่า “แต่ถ้าพูดถึงเรื่องค่าตอบแทนที่งดงาม มันก็ไม่สมเหตุสมผลเลยนะที่ผู้เชี่ยวชาญแบบเขาจะไม่ไปร่วมกับตระกูลชนชั้นสูงแทน ว่าไหม? เงินเดือนที่จ่ายต้องเยอะมากแน่ ๆ แล้วมันก็แปลกที่หลานไม่เคยได้ยินชื่อตระกูลวู๊ดมาก่อนเลย!”

นาธาเนียลถอนหายใจ “ยังไงก็เถอะ เราก็ได้เจอคนดี ๆ แล้ว แค่อยู่ทำงานอย่างเต็มที่เพื่อตอบแทนน้ำใจพวกเขาเถอะ”

บรีแอนน่าขมวดคิ้วและเถียงอย่างไม่เต็มใจ “แต่คุณปู่ก็รู้นี่ว่าหนูต้องการอะไร หนูอยากแก้แค้น!”

สำหรับสองคนนี้ มันรู้สึกเหมือนกับว่ารอดตายมาอย่างหวุดหวิด

คาเลบคิดอะไรออกตอนบ่าย เขาจึงขับรถไปหาฮันเตอร์ ลุงของเขา

ฮันเตอร์เพิ่งจะทานอาหารกลางวันเสร็จ และกลับมาที่บ้านตัวเองแล้ว เขานั่งจิบชาอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ขณะฟังเพลงอย่างผ่อนคลาย

“ลุง ขอบคุณพระเจ้า…! ที่ลุงยังอยู่ที่นี่ไม่ได้ไปหาเฟนด์ ผมจะบอกอะไรให้ อย่า อย่าทำอย่างนั้น แม้ว่าเพื่อนราชาสงครามของลุงไป แต่พวกเขาจะล้มเหลวไม่เป็นท่า!”