มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 97

ฟีโอนาวิตกกังวลมาก เธอรู้สึกตื่นตระหนก

"เราจะทําอย่างไรดีล่ะ เขาเป็นคนทำ มันไม่เกี่ยวกับครอบครัวเราหรอก!"

"นอกจากนี้ฉันไม่เคยยอมรับว่าเขาเป็นลูกเขยของเรา!"

ฟีโอน่าแสดงจุดยืนของเธอทันที

"ใช่ เขาก็ไม่ได้เป็นพี่เขยของผม!"

เบ็นไม่ลังเลที่จะหันให้เฟนด์ คําว่า "พี่เขย" ที่เขาพูดออกมาอย่างอบอุ่นเมื่อวานนี้ถูกลืมไป

ในทางกลับกัน งานวันแรกของเซเลน่ากําลังไปได้สวย

เธอไม่คิดว่าตระกูลเดรควางแผนจะลงทุนโครงการใหญ่ ๆ ทางตอนใต้ของเมือง พวกเขาซื้อที่ดินผืนใหญ่ และพัฒนาให้เป็นย่านที่อยู่อาศัยระดับหรู

ในฐานะผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ ซึ่งเป็นผู้ดําเนินการจัดซื้อวัสดุก่อสร้างแค่เพียงผู้เดียว

เซเลน่าปลื้มมาก

ตระกูลเดรคถึงกับให้หัวหน้าฝ่ายจัดซื้อมาแบ่งเบาภาระบางส่วนของเธอ

หัวหน้าคนนี้ชื่อ ซอนย่า นีล เป็นญาติห่าง ๆ ของคนในตระกูลเดรค

"ซอนย่า ต่อจากนี้เรามาร่วมมือกันเถอะ!"

เซเลน่ายิ้ม ขณะที่เธอพูดเช่นนั้นกับซอนย่าที่อยู่ด้านหน้า เธอกําลังนั่งอยู่ในห้องทํางานของเธอ

"คุณเซเลน่า คุณเป็นคนสุภาพมาก คุณเป็นผู้จัดการ ฉันเป็นหัวหน้า ฉันควรฟังคุณและทําตามที่คุณบอก!"

ซอนย่ายิ้ม แต่คําพูดของเธอบอกเป็นนัยๆ

หลังจากนั้นเธอก็ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แล้วก็เสริมว่า "อีกอย่างคุณเซเลน่า ฉันจำได้ว่าครอบครัวของคุณก็ทําธุรกิจเกี่ยวกับวัสดุก่อสร้างด้วยเหมือนกัน คุณจะทําให้ฉวยโอกาสนี้ทำให้ครอบครัวของตัวเองได้ประโยชน์จากโครงการใหญ่ขนาดนี้หรือเปล่า? คุณมาจากตระกูลเทย์เลอร์ใช่ไหม? เราจะต้องเป็นมืออาชีพ อย่าได้ร่วมมือกับตระกูลเทย์เลอร์เพียงเพราะคุณเป็นส่วนหนึ่งของตระกูล”

มุมปากของเซเลน่ากระตุกเล็กน้อย ๆ แล้วเธอก็ฝืนหัวเราะ "ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณไม่ต้องกังวลหรอกคุณซอนย่า คุณแค่ทําหน้าที่ของคุณก็พอ ฉันรู้ว่าจะต้องรับมือกับการจัดซื้อครั้งนี้ยังไง ฉันจะไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ฉันและครอบครัวเทย์เลอร์หรอกค่ะ!".. ..

"อ้อ อย่างนั้นก็ดี!"

ซอนย่ายิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วพูดว่า "ถึงอย่างไรโครงการนี้ก็ใหญ่เกินไป กําไรจากวัสดุก่อสร้างก็สร้างได้ไม่ยาก ถ้ามีกําไรมากกว่านี้ นักพัฒนาอาจจะทําเงินได้เป็นพันล้าน!"

"ฉันรู้เรื่องในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ ขออนุญาตตรวจสอบสภาพก่อนนะคะ!"

ในที่สุดเซเลน่าก็โบกมือ "เอาล่ะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด หัวหน้าซอนย่าคุณดำเนินการแก้ไขต่อไป!"

"ตกลง!"

ซอนย่ากําลังจะลาออก แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซอนย่าก็หยุดพูดกับเซเลน่า "อีกอย่างคุณเซเลน่า วันนี้เป็นวันแรกที่คุณไปทํางาน คุณกลายเป็นผู้จัดการประจําแผนกเรา คุณเห็นไหมว่าเพื่อนร่วมงานในแผนกนี้เหนื่อยมาก บางทีคุณเซเลน่าน่าจะพาเราออกไปฉลองกัน? ฉลองตำแหน่งของคุณในฐานะผู้จัดการ และเพื่อให้ทุกคนผ่อนคลาย คุณคิดอย่างไร?"

"ใช่ ทุกคนควรออกไปข้างนอก เพื่อผ่อนคลายและพูดให้มากขึ้น!"

เซลีน่าพยักหน้า "คุณจัดการเถอะ ยังไงคุณก็คุ้นเคยกับพวกเขา"

"ตกลง ฉันจะจัดการเอง!"

ซอนย่าหันมายิ้มอย่างปลื้มปริ่มที่มุมปาก

ซอนย่าหัวเราะเยือกเย็นว่า "ถึงอย่างไรโครงการนี้ก็ใหญ่เกินไป กําไรจากวัสดุก่อสร้างก็ไม่ยาก ถ้ามีกําไรมากกว่านี้ นักพัฒนาอาจจะทําเงินได้หลายแสนล้าน!"

"ผมทราบครับ อีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ ขออนุญาตตรวจสอบสภาพก่อนนะครับ!"

ในที่สุดเซเลน่าก็โบกมือ "เอาล่ะ ถ้าไม่มีอะไรผิด ผู้คุมซอนย่าคงพยายามต่อไป!"

"โอเค!"

ซอนย่ากําลังจะลาออก แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซอนย่าก็หยุดพูดกับเซเลน่า "อีกอย่างคุณเซเลน่า วันนี้เป็นวันแรกที่คุณไปทํางาน คุณกลายเป็นผู้จัดการประจําแผนกเรา เห็นไหมคะว่าเพื่อนร่วมงานในแผนกนี้เหนื่อยกันทั้งคู่ บางทีคุณเซเลน่าน่าจะพาเราออกไปฉลองกัน? ฉลองบทบาทของคุณในฐานะผู้จัดการ และเพื่อให้ทุกคนผ่อนคลาย คุณคิดอย่างไร?"

"ใช่ ทุกคนควรออกไปข้างนอก ผ่อนคลายและพูดให้มากขึ้น!"

เซลีน่าพยักหน้า "คุณจัดการเถอะ ยังไงคุณก็ต้องคุ้นเคยกับพวกเขา"

"ตกลง ฉันจะจัดการเอง!"

ซอนย่าหันมายิ้มอย่างปลื้มปริ่มที่มุมปาก