มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 988

เช้าวันต่อมา ตระกูลแชฟฟ์แมนออกไปที่ถนนใกล้บ้านเฟนด์กับครอบครัวของเขาแต่เช้า พวกเขารีบหาที่นั่งในร้านขายของว่าง มองไปที่วิลล่าที่อยู่ตรงหน้า พลางทานอาหารไปด้วย

พีซรอคอยอย่างมีความหวัง เขามองไปที่ทางเข้าวิลล่าอย่างไม่ลดละ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขารู้ว่ามันสงบได้เพียงไม่นานเท่านั้น เพราะมันคือความสงบ ก่อนพายุจะมาถึงยังไงล่ะ

หลังจากนาฬิกาถึงเวลาสิบโมง คนจากตระกูลวิลสันมาถึงหน้าวิลล่าพร้อมนักสู้กว่า 200 คนจากเมืองจิน

“พวกมาแล้ว พวกเขามาแล้ว เร็ว! ไปบอกนายท่าน!”

บอดี้การ์ดทั้งสองคนสังเกตเห็นลูกน้องหลายคนจากไกล ๆ ก่อนจะรีบตะโกน แล้ววิ่งออกไปทันที

เฟนด์ให้ทุกคนซ่อนอยู่ในบ้าน เขาพาลาน่า, สกายเลอร์, วอลเตอร์, เพนดรากอน, เดนนิส และผู้ชายอีกสองสามโหลไปตรงที่ว่างตรงหน้าทางเข้าของวิลล่า รอให้ศัตรูมาถึง

“ฮ่ะ ไม่คิดเลยนะว่านายจะมารอพวกเราถึงที่!”

นายท่านแวกเนอร์ถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเช่นนั้น

“แกคือไอ้สารเลวที่ทำแบบนั้นกับหลานชายของฉันใช่ไหม? รนหาที่ตายรึไง?”

มีชายชราคนหนึ่งผมขาวทั้งหัว เขาใช้มือตบไปที่หัวของสิงโตหินตรงทางเข้า มันสูงครึ่งนึงของผู้ชายเป็นอย่างต่ำ

ปัง!

เกิดรอยแตกขึ้นมา ก่อนที่สิงโตหินที่น่ากลัวตัวนั้นจะแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

"อะไรกัน!"

วอลเตอร์อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา เมื่อเขาเห็นเช่นนั้น ชายชราจะตบแค่เบา ๆ เท่านั้น แต่ฝ่ามือของเขากลับทรงพลังมาก ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นนักสู้ที่น่ายำเกรงมาก

“นายยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกัน วอลเตอร์?”

เคนโมโหจัดทันทีที่เห็นวอลเตอร์ปรากฏตัวขึ้น “ทำไมนายถึงยืนอยู่ข้างมันล่ะ? นายจะบอกว่านายอยากสร้างศัครูให้ตระกูลแวกเนอร์อย่างงั้นเหรอ?”