มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 837

“พ่อคะ หนูมันไร้ประโยชน์ หนูไม่สามารถพูดปกป้องแม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อทุกคนโจมตีเธอ! หนูมันน่าผิดหวัง! หนูขอโทษจริง ๆ ที่หนูไม่ได้เป็นไปตามความคาดหวังของพ่อ!” เบกล่าว ขณะที่เธอร้องไห้

“แม่มอบกำไลอันโปรดและล้ำค่าให้หนูด้วยความตั้งใจที่จะมอบมันเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณย่า เพื่อให้เธอกรุณาและทำให้เธอมีความสุข แม่ทำแบบนี้ก็ด้วยความหวังว่าหนูจะก้าวหน้าในบริษัทได้! แต่ยูราทำกำไลนั้นพัง! เขาทำมันอย่างจงใจ หนูรู้ว่าเขาทำ! ทุกคนก็เห็นด้วยตาของพวกเขาเองว่าทำแบบนั้น!”

“แต่พ่อคะ คุณย่ากลับเมินเฉยต่อคำดูถูกและกล่าวหาคุณแม่ว่าทำเกินกว่าเหตุ เธอพูดว่ามันไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่ากำไลหยก พ่อคะ เป็นไปได้ไหมว่าในสายตาของคุณย่า ไม่มีใครที่จะสามารถเทียบได้กับยูราเลยหรือเปล่า?”

เบรู้สึกเสียใจอย่างจริงจังในวันนี้

ตามปกติแล้ว เธอจะเพียงทนมันเอาไว้เมื่อคนอื่น ๆ เยาะเย้ยเธอหรือแม่ของเธอ

แต่อย่างไรก็ดี คราวนี้มีการแสดงความไม่เป็นธรรมอย่างโจ่งแจ้งเกิดขึ้น

โดยไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว เธอจึงวิ่งกลับมาบ้าน

“พ่อไม่รู้หรอกเหรอว่าโรสเกลียดพ่อ หนู และแม่ของหนูมากแค่ไหน? ทุก ๆ วัน เธอจะพยายามที่จะหาเหตุผลทุกรูปแบบเพื่อจะขับไล่พวกเราออกไปจากตระกูล! ก็ได้! หนูจะไม่มีวันกลับไปที่ตระกูลเยลแมนอีกตั้งแต่นี้ต่อไป!”

เบกล่าว เธอฝังหัวไว้บนเตียงพ่อของเธอและยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อไป

ฉันจะไม่ไปเหยียบในสถานที่น่าหวาดกลัวนั้นด้วยซ้ำ! ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมอาของฉันถึงปฏิเสธที่จะอยู่ที่นั่น ทั้ง ๆ ที่เป็นบุคคลที่โดดเด่นและมีความสามารถเช่นนั้น! จริง ๆ นะ ไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้

“เธอพูดอย่างงั้นได้ยังไงกัน? เธอต้องคิดถึงแม่ของเธอด้วยสิ ฉันมั่นใจว่าป้าใหญ่ของเธอจะคอยแต่พูดเย้ยหยันเธอทุกรูปแบบต่อไปแน่ อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ควรไปนะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

เบคิดอยู่สักพักก่อนที่เธอจะพยักหน้าเล็กน้อย

สุดท้ายเธอก็เห็นด้วยกับคำพูดของเจอรัลด์

การประชุมสิ้นสุดลงตอนบ่ายสองโมงตรง

เจอรัลด์ไม่ได้ไปด้วยกันกับเบในการประชุมฉุกเฉินนี้ แต่แทนที่เขากลับอยู่ที่บ้านเพื่อช่วยทำกายภาพแขนขาให้ลุงห้าของเขาเพื่อให้พวกมันยังใช้ต่อไปได้

ในที่สุดเบก็กลับบ้านมาพร้อมกับแคทเธอรีนจากการประชุมนั้น

เจอรัลด์สามารถได้ยินแคทเธอรีนสบถด่าเสียงดังทันทีที่พวกเธอกลับมา