มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1004

‘มีบางอย่างผิดปกติกับแผ่าเหล็กนั้นอย่างแน่นอน…’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง

“เอาน่า เจอรัลด์ ไปกันเถอะ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” มิสตี้ถาม โดยสงสัยว่าทำไมเขาถึงยังยืนอยู่กับที่อยู่

“…อ่า อืม ทำไมพวกคุณไม่ไปกันก่อนล่ะ? ผมอยากจะดูรอบ ๆ ด้วยตัวเองน่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะมองไปยังทิศทางที่ชายชราจากไปต่อไป

“อืม…ก็ได้! แต่ฉันจะโทรหาคุณอีกครั้งเมื่อใกล้เวลาเที่ยงเพื่อที่พวกเราจะได้ทานอาหารด้วยกันแล้วกัน!” มิสตี้ที่สังเกตเห็นในตอนนี้เองว่าเพื่อน ๆ ของเธอได้เมินเฉยกับเจอรัลด์มาโดยตลอด กล่าวขึ้นมา

หลังจากตกลงกับแผนการแล้ว เจอรัลด์ก็ตามชายชราคนนั้นไปทันที

ทันทีที่เขาไปแล้ว ผู้หญิงจากกลุ่มของมิสตี้ก็เริ่มนินทาลับหลังเขาในทันที

“ฮึ่ม! ทำไมเธอถึงต้องรู้จักกับคนแบบนี้ด้วยล่ะ มิสตี้? เขาน่าขายหน้ามากที่จะอยู่ใกล้ ๆ ด้วย!”

“ใช่ไหมล่ะ? ช่างเป็นคนไม่เอาไหนอะไรอย่างนี้! มันยากที่จะสนุกกันเมื่อเขาอยู่ใกล้ ๆ!”

“ใช่! โปรดอย่าพาเขามาทานข้าวด้วยกันกับพวกเราในภายหลังเลย! ฉันหมายความว่า แค่เทียบสิ่งที่พวกเราสวมใส่กับสิ่งที่เขาสวมสิ! เนื่องจากเขาช่วยเหลือเธอไว้ แน่นอนว่าเธอจะไม่ต้องการให้เขารู้สึกต่ำต้อยต่อหน้าพวกเราหรอก ใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น มิสตี้จึงทำได้เพียงแค่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสลดใจเท่านั้น “พอได้แล้วน่า แม้ฉันเพียงรู้จักเขาเป็นเวลาสั้น ๆ เท่านั้น แต่ให้ฉันเตือนพวกเธอนะว่าเขาเป็นคนนิสัยดีคนหนึ่ง! ฉันจะยังคงเรียกให้เขามาทานอาหารในภายหลัง แต่โปรดทำดีกับเขาสักเล็กน้อยด้วยเถอะ ได้ไหม?”

“ก็ได้…” คนอื่น ๆ ตอบกลับ โดยรู้สึกถูกบังคับให้ตกลง

ในขณะเดียวกัน ในที่สุดเจอรัลด์ก็ไล่ตามทันชายชราที่ดูเศร้าซึม เขาเพิ่งจะตั้งแผงร้านของเขาอีกครั้งในบริเวณที่ค่อนข้างสันโดษ

เขาส่ายหัวของเขา ชายชรารู้ว่าแม้จุดใหม่จะค่อนข้างโดดเดี่ยว แต่อย่างน้อย ก็คงไม่มีใครพยายามที่จะขับไล่ชาวบ้านอย่างเขาที่นี่

โดยการรีบวิ่งไปที่ร้านของชายชรา เจอรัลด์ยิ้มให้เขาก่อนจะพูดขึ้นมา “นี่เป็นสิ่งของชิ้นเดียวที่คุณมีขายหรือเปล่าครับ คุณผู้ชาย?”

“แน่นอน รู้ไหม ผมไม่ได้ต้องการจะมาที่นี่ในวันนี้เลยจริง ๆ…ไม่ว่าคุณจะเชื่อผมหรือไม่ก็ตาม แต่จริง ๆ แล้วเป็นผู้จัดงานที่เชิญผมมาที่นี่เอง! หลังจากที่พวกเราคุยกันเล็กน้อย พวกเขาก็บอกผมว่าแผ่นเหล็กนี้จะขายได้ราคาสูงดังนั้นผมจึงควรเข้าร่วมงานอย่างแน่นอน! แต่ดูว่าเกิดอะไรขึ้นสิ! เมื่อคิดว่าผมถูกรังเกียจก่อนที่ผมจะทันได้ตั้งร้านที่นั่นก่อนหน้านี้! ฮึ่ม! คุณมีบุหรี่บ้างไหม หนุ่มน้อย? ถ้าคุณมี ผมจะไปเมื่อผมสูบบุหรี่เสร็จแล้ว! ผมจำเป็นต้องไปทำอาหารให้หลานสาวของผมอยู่ดี!” ชายชราตอบกลับพร้อมกับถอนหายใจ

“แน่นอน ผมมีครับ! เพื่อเป็นการยืนยัน ผู้จัดงานเชิญคุณมาที่นี่ เมื่อพวกเขารู้ว่าคุณเป็นเจ้าของแผ่นเหล็กนี้ ใช่ไหมครับ?” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขามองไปที่แผ่นเหล็กพร้อมกับยื่นบุหรี่ให้ชายชรา