มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 101

“คุณคลอฟอร์ด คุณมาที่นี่เป็นเพื่อนแฟนของคุณสำหรับการทดสอบการขับรถใช่ไหม?”

ในวันนั้น ฌอนก็ได้ค้นพบความจริงเกี่ยวกับเจอรัลด์แล้ว

คิดดูสิ… เงินสองล้านครึ่งดอลลาร์ เขาจ่ายทั้งหมดนั่นโดยไม่วิตกกังวลเลย

นั่นคือคนที่มั่งคั่งจริง

ฌอนยังได้รู้เกี่ยวกับข่าวลืออื่น ๆ อีกด้วย ถึงแม้ว่าข่าวพวกนั้นไม่ได้เกี่ยวกับคุณคลอฟอร์ดที่แสนลึกลับโดยตรง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าผู้จัดการของร้านตัวแทนจำหน่ายรถแลมบอร์กินีคือคนที่มีชื่ออยู่ในกลุ่มเมย์เบอร์รี่

แม้แต่เขายังแสดงความเคารพต่อเจอรัลด์มากขนาดนี้ มันชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ใช่ชายหนุ่มที่ธรรมดา!

“ไม่ ไม่ใช่… พวกเราทั้งคู่มาทำการทดสอบ!” ถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะหยาบคายต่อเขามาก่อน การที่ได้เห็นการต้อนรับที่มีมารยาทดีในตอนนี้ เขาก็ตอบกลับด้วยอัธยาศัยที่ดี

ไอรีนและเคนเนธรู้สึกสับสนอย่างที่สุดจากเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้

นี่คือฌอนที่พวกเขากำลังพูดถึงอยู่เหรอ?! ทำไมเขากำลังแสดงความเคารพนับถือต่อคนน่าเวทนาที่หมดเนื้อหมดตัวเช่นนี้อย่างเจอรัลด์ด้วย?!

พวกเขาจะไม่แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้อย่างไร?

“ในกรณีนี้ เอาอย่างนี้ไหมครับ คุณ? ผมบังเอิญจะมุ่งไปในทางของมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ ผมขอไปส่งคุณได้ไหมครับ?” ฌอนพูดอย่างเป็นมิตร

เขาต้องทำดีกับบางคนเช่น คุณคลอฟอร์ด มันคงจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับเขา

เอาล่ะ เนื่องจากเขาจะไปทางเดียวกันกับพวกเขา… เจอรัลด์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ และมีล่าก็ตกลงด้วยเหมือนกัน

ง่าย ๆ แค่นั้น ไอรีนและเคนเนธถูกทิ้งให้ยืนอยู่ที่นั่น จ้องมองพวกเขาด้วยท่าทางโง่ ๆ ขณะที่พวกเขาได้ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

“เจอรัลด์คนนั้น...นายคิดว่ามีล่าได้พูดความจริงหรือไม่? เกี่ยวกับที่เขาเป็นทายาทที่ร่ำรวยอย่างลับ ๆ? ทำไมฌอนถึงปฏิบัตกับเขาเช่นนั้น?” สีหน้าของไอรีนดูน่ามอง

นี่น่าจะเป็นโอกาสที่หาได้ยากที่จะล้มศัตรูของเธอให้ต่ำต้อยลงกว่าเดิม ให้เธอได้ลิ้มรสความพ่ายแพ้อันขมขื่นดูสักครั้ง ให้เธอรู้ถึงความอัปยศจนไม่สามารถจะภูมิใจได้

ถึงแม้ว่าจะต่ำช้ามันอาจจะเป็นการโอ้อวดแฟนหรือเงินของคนใดคนหนึ่ง ตราบใดที่มันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่มีล่าไม่มี นั่นก็เป็นเหตุผลที่เพียงพอ!

เจอรัลด์ไม่ได้โง่ขนาดที่เขาจะดีใจที่ได้เป็นแฟนหนุ่มตัวล่อ แต่สิ่งที่แปลกก็คือว่าเขารู้สึกกับเธออย่างแท้จริง และแต่ในช่วงเวลาสั้น ๆ เธอก็เป็นของเขา

ช่างเป็นอะไรที่ขัดแย้งกันเช่นนี้ เขาอยากจะมีความสุขกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่ควรจะมีความสุข แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่ได้ไม่รู้สึกไม่พอใจที่ถูกนำไปใช้

ยังไงซะ นั่นคือสิ่งที่เขากำลังรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้

“เจอรัลด์ ฉันขอโทษ...กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ฉันแค่เสียการควบคุมตัวเอง ดังนั้น ฉันจึงบอกพวกเขาไปว่านายเป็นแฟนของฉันโดยไม่แม้แต่จะขออนุญาตจากนาย!” มีล่ารู้สึกอับอายเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยตัวเอง

“ไม่เป็นไร นี่มันไม่ดี หรือไง? เธอได้ปกป้องความภาคภูมิใจของเธอ และเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมง ฉันได้แฟนสาวที่สวยบาดใจเป็นแฟนของฉัน!” เจอรัลด์พูดขึ้นอย่างแห้ง ๆ

มีล่าชำเลืองมองเขา “เจอรัลด์ นายเรียนรู้ที่จะปากหวานเช่นนี้เหมือนกับชายหนุ่มคนอื่น ๆ ทั้งหมดเหล่านั้นเมื่อไหร่กัน? ฉันเกลียดคนแนวนั้น!”

“นั่นหมายความว่าเธอเกลียดฉันด้วยเหมือนกันหรือเปล่า ตอนนี้?” ด้วยการพลิกผันไปมาที่น่าตื่นเต้นทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ เจอรัลด์จึงกล้าพูดอย่างกล้าหาญมากขึ้นในแต่ละช่วงเวลาที่ผ่านไป ความสงสัยที่มีก่อนหน้านี้หายไปแล้ว

“ฮึ่ม! แม้ว่าฉันจะเกลียดผู้ชายประเภทนั้น แต่ถ้าเป็นนายก็ไม่เป็นไร ฉันไม่สามารถเกลียดนายได้ถึงแม้ฉันจะพยายาม!”