“ตกลง!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เจอรัลด์เองก็พอกันทีกับการช่วยเหลือผู้อื่น เพื่อจะให้ได้สิ่งที่เขาต้องการ เขารู้ว่าเขาต้องกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง อย่าลืมว่า ณ จุดนี้ ก็ไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ ที่เขาจะทำเรื่องต่าง ๆ ที่ไม่เป็นผลประโยชน์กับเขาอีกต่อไป
ทันทีที่เจอรัลด์ตกลงช่วยเหลือในที่สุด เคเลปและธีโอก็ถูกโยนมายังทิศทางของเขา และพวกเขาทั้งคู่ก็ล้มลงอยู่ตรงแทบเท้าของเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่า! แกพาคนโง่เหล่านี้มาเพื่อป้องกันแกจริง ๆ เหรอ แซนเดอร์? มีใครอื่นอีกบ้างไหมล่ะ? มาเลย เดี๋ยวนี้!” เดเมียนคำรามใส่ก่อนจะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็เริ่มเดินไปทางเขาอย่างใจเย็น
“…หืมม? งั้นนี่คืออะไร? เด็กน้อยคนหนึ่งเหรอ? แท้จริงแล้วมีใครอื่นจากตระกูลเลิฟเวลล์อีกไหม? นี่เป็นใครกันเนี่ย?” เดเมียนกล่าว ขณะที่เขาส่ายหัวของเขาในขณะที่มองไปที่เจอรัลด์
“ฉันได้ยินว่านายเรียนรู้ทักษะบางอย่างที่มีต้นกำเนิดมากจากเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือ! นั่นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขามองเดเมียนกลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้น เดเมียนก็ถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ อย่างไรซะ เขาก็รู้ว่าเขาได้ปิดบังตัวตนของเขาไว้อย่างดีมากแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ซ่อนตัวมาเป็นเวลานานที่สุดขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้น เด็กหนุ่มคนนี้ก็แทบจะฟังดูเหมือนว่าเขารู้สิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตลอดเวลามานี้
“…นายรู้เกี่ยวกับเรื่องนั้นได้ยังไงกัน?” เดเมียนถาม ขณะที่เขาเลิกคิ้วขึ้น
“ก็แค่ลางสังหรณ์ พูดถึงเรื่องนั้นแล้วก็ สเวน เวสต์มอร์ก็เป็นหนึ่งในบรรดาศิษย์ของนายใช่ไหม?” เจอรัลด์ถามอีกครั้ง
ตอนนี้เดเมียนเบิกตากว้างขึ้นด้วยความช็อก และตอบกลับทันที “ใช่! นายรู้จักเขาเหรอ?”
“แน่นอนสิฉันรู้จักเขา ฉันเป็นคนฆ่าเขาเอง” เจอรัลด์ตอบกลับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน