มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1064

แต่อย่างชัดเจน มันไม่ได้แค่ดูเหมือนจะร้อน สิ่งนี้ได้รับการยืนยันเมื่อคริสโตเฟอร์เริ่มกรีดร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดในทันทีขณะที่เขาปล่อยกริชสั้นที่ร้อนจนลวกมือนั้น

ทันทีที่เขาทำแบบนั้น กริชสั้นจึงบินกลับเข้าไปอยู่ในมือของเจอรัลด์ทันที

“นี่คือ…นี่คือสิ่งประดิษฐ์วิเศษ?!” คริสโตเฟอร์ตะคอกออกมา ยังคงรู้สึกช็อกไม่หาย

ไม่นานหลังจากนั้น สายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายขณะที่เขาพึมพำ “เช่นนั้นรูปวาดดวงอาทิตย์ก็ไม่ใช่สิ่งประดิษฐ์วิเศษเพียงอย่างเดียวที่ตระกูลคลอฟอร์ดเป็นเจ้าของ…ช่างน่าประหลาดใจนัก…ถ้าฉันเอากริชสั้นนั้นมาได้ และเรียนรู้ที่จะควบคุมมันอย่างไร กำลังของฉันจะเพิ่มเป็นสองเท่าได้อย่างง่ายดายแน่! ฉันจะอยู่ยงคงกระพัน! เมื่อฉันได้มันมา ฉันจะสามารถแสดงทักษะและความสามารถพิเศษที่ดีเยี่ยมของฉันได้อย่างแน่นอน ในระหว่างการปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์!”

เมื่อเห็นว่าชายชราเริ่มพึมพำเหมือนคนบ้า เจอรัลด์จึงค่อย ๆ เริ่มก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว

“สวรรค์เมตตาฉันอย่างแท้จริงในคราวนี้…ไม่เพียงแต่ฉันควบคุมกระจกลึกลับได้แล้ว แต่ฉันยังจะได้ทั้งเจอรัลด์ที่มีร่างกายพิเศษ และสิ่งประดิษฐ์วิเศษอันใหม่ในไม่ช้านี้อีกด้วย! ฉันจะเป็นคนที่ไม่สามารถเอาชนะได้อย่างแท้จริง!” คริสโตเฟอร์กล่าวเสียงดัง ขณะที่เขาเริ่มเดินไปทางเจอรัลด์ ตอนนี้สายตาของเขาเป็นประกาย

อย่างไรก็ดี หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว แขนซ้ายของเขาก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ขณะที่ส่วนที่เหลือของร่างกายของเขาแข็งทื่อขึ้นมา!

เจอรัลด์เฝ้ามองขณะที่เส้นเลือดบนแขนของคริสโตเฟอร์เริ่มบวมขึ้น รอยสีแดงจาง ๆ ทำให้พวกมันดูคล้ายกับหนอนจำนวนมากมาย ในทางกลับกัน ใบหน้าของชายชราก็มีการแสดงออกถึงความเจ็บปวดยิ่ง ขณะที่ใบหน้าของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีม่วง

“…อาจเป็นผลย้อนกลับหรือเปล่า?” เจอรัลด์พึมพำเบา ๆ เมื่อตระหนักได้ว่าตอนนี้เขามีโอกาสที่จะหนีแล้ว

เขาปากริชสั้นของเขาใส่คริสโตเฟอร์ทันที ชายชราที่เจ็บปวดอย่างรุนแรง จึงใช้กระจกลึกลับเพื่อเบี่ยงเบนมัน

เมื่อเห็นแบบนั้น เจอรัลด์จึงรู้ว่ามันเป็นโอกาสเดียวเท่านั้นที่จะทำได้ โดยการฉวยโอกาสของผลย้อนกลับของคริสโตเฟอร์ เจอรัลด์จึงเริ่มวิ่งหนีไปในทันที

“ไอ้เด็กเลว! ไม่ว่าแกจะวิ่งไปไกลแค่ไหน ฉันก็จะจับแกได้แน่นอน! ฉันตั้งใจจะทดสอบร่างกายพิเศษของแก และได้รับสิ่งประดิษฐ์วิเศษนั่นมาให้ได้!” คริสโตเฟอร์ที่ยังคงเป็นอัมพาตแผดเสียงใส่ขณะที่เขาถลึงตามองใส่แผ่นหลังของเจอรัลด์ต่อไป

เจอรัลด์เองไม่ได้หยุดวิ่งเลยและในท้ายที่สุด เขาก็เข้าไปในป่าแห่งหนึ่ง เมื่อวิ่งผ่านมัน เขาก็ไม่รู้ว่าในเวลานี้เขาอยู่ที่ไหนแล้วหรือเขายังคงอยู่ไกลจากทะเลทรายแค่ไหนกัน

เมื่อรู้ว่าทะเลทรายอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ อย่างไรซะ เขาก็รวบรวมทิศทางที่แน่นอนและเริ่มวิ่งไปในทิศทางนั้น

สามวันต่อมาเมื่อเจอรัลด์บังเอิญพบกับลำธารแห่งหนึ่ง เมื่อรู้สึกกระหายน้ำอย่างมาก เขาจึงตัดสินใจที่จะหยุดดื่มน้ำ

“เช่นนั้นดูเหมือนว่าการเลือกนายก็เป็นการเลือกที่ถูกต้องแล้ว…ฉันคิดว่าในที่สุดนายก็ตัดสินใจเผยจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ในตัวนายซะที…” เจอรัลด์กล่าว มีร่องรอยของความสุขในน้ำเสียงของเขาขึ้นเขาหยิบกริชสั้นของเขาออกมา