มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1104

เจอรัลด์ยิ้มอย่างเย้ยหยัน แทนที่เขาจะถอยหนี เขากลับพุ่งเข้าหาคนเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว เขารัวทั้งหมัดทั้งเตะใส่พวกเขาไม่ยั้ง เสียงกระดูกหักและแตกร้าวดังกึกก้องไปทั่วในความมืด และไม่กี่วินาทีต่อมา เหล่าคนที่พุ่งจู่โจมเขาเมื่อสักครู่ก็ไปกองรวมกันบนพื้น ใกล้กับเด็กหนุ่มที่หักแขนตัวเองก่อนหน้านี้

พร้อมกับอาการฟันหักและกระดูกอวัยวะต่าง ๆ ในร่างกายแตกละเอียด พวกเขาเกือบจะหมดสติจากความรู้สึกเจ็บปวดทรมาน แต่ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังจ้องไปที่เจอรัลด์ด้วยดวงตาเบิกโพลง ราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง

“เขาเป็นใครกันแน่…? ทำไมเราถึงต้องมาสู้รบกับคนแบบนี้ด้วย…?”

เจอรัลด์ไม่คิดที่จะสนใจพวกที่นอนกองอยู่บนพื้นเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่ปัดทรายออกจากมือ และเดินต่อไปราวกับว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

ก่อนที่เขาจะเดินไปได้ไกล ชายวัยกลางคนที่ร่างกายยังคงเปียกชุ่มไปด้วยเลือดได้วิ่งตามเขาไป ก่อนที่จะโค้งคำนับด้วยความเคารพแล้วพูดว่า “ข ขอบคุณมากครับท่าน ที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้! ผมเป็นชาวบ้านในเมืองฮาลิมาร์ค และผมมีชื่อว่าแวกเนอร์ ยาร์น! ผมโชคดีมากที่ได้มาพบกับท่าน ในขณะที่พวกมันกำลังตามล่าตัวผม ไม่เช่นนั้น ผมคงเสร็จพวกมันไปแล้ว!”

แม้ว่าแวกเนอร์จะได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าเขาควรจะแสดงทัศนคติที่ดีต่อผู้ที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ก่อน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ตอบกลับ “ผมไม่ได้มีเจตนาที่จะช่วยชีวิตคุณ ไม่ต้องมาขอบคุณผมหรอก!”

หลังจากพูดจบแล้ว เจอรัลด์ก็หันหลังและเดินจากไปในทันที แวกเนอร์มองตามหลังไป เขาสัมผัสได้ว่าเจอรัลด์มีความพิเศษเหนือคนอื่น โดยเฉพาะพลังงานในตัวเขา และภาวะทางอารมณ์ของเขา

“ช้าก่อนครับท่าน ไม่ทราบว่าท่านตั้งใจจะมาที่ฮาลิมาร์คเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงแห่งมนตราที่จัดโดยตระกูลมินแซลหรือเปล่าครับ” แวกเนอร์เอ่ยถามด้วยความนอบน้อม

‘…ตระกูลมินแชล? งานเลี้ยงแห่งมนตราเหรอ?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง