มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1105

ในเวลาต่อมา ขณะที่เจอรัลด์กำลังมุ่งหน้าเข้าเมือง จู่ ๆ เขาก็หยุดเดินอย่างกระทันหัน

เขาหันหลังกลับพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ฟังนะ! ผมไม่ได้มีเจตนาจะช่วยชีวิตคุณ เพราะฉะนั้นคุณก็ไม่จำเป็นจะต้องติดตามผมไปทุกที่หรอก รีบไปซะตอนนี้ ตอนที่ผมยังอารมณ์ดีอยู่ ไม่เช่นนั้นคุณอาจจะจบไม่สวยเหมือนพวกนักเลงที่ชายหาดนั่นก็ได้!”

คนที่เขากำลังคุยด้วยก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากแวกเนอร์

“อย่าเพิ่งโกรธผมเลยนะครับ! ท่านแค่ดูคล้ายกับใครบางคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี! และคนผู้นั้นมีความสำคัญต่อตระกูลยาร์นเป็นอย่างมาก ท่านคงเข้าใจ… มันเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมอยากจะรู้จักท่านมากขึ้น!” แวกเนอร์ตอบเขาอย่างนอบน้อม

ก่อนที่เจอรัลด์จะได้พูดอะไรต่อ เขาก็รีบอธิบายเพิ่มเติม “คืออย่างนี้ครับท่าน ตระกูลยาร์นได้เฝ้ารอใครบางคนมาเป็นเวลานานแสนนาน มีใครบางคนเคยบอกกับเราว่า คนผู้นั้นจะปรากฏตัวในไม่ช้า และท่านก็มีลักษณะบางอย่างที่ตรงกับคนผู้นั้น! ท่านอาจจะคิดว่าผมน่ารำคาญ แต่ผมมีเหตุผลที่ตามท่านมาอย่างนี้!”

“…หืม? เฝ้ารอใครบางคนเหรอ?” เจอรัลด์กล่าว พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ใช่ครับท่าน! นอกจากผมจะสั่งให้คนรับใช้ของผมขับรถมาที่นี่แล้ว ผมอยากทราบว่าท่านพอจะมีเวลาตามผมไปที่คฤหาสน์ของตระกูลยาร์นไหม” แวกเนอร์กล่าว

ตอนแรกที่เจอรัลด์ได้เข้าไปช่วยชีวิตเขา เขาก็สัมผัสได้ว่าชายหนุ่มคนนี้ดูคุ้นเคย แต่ตอนนั้นเขาก็ไม่กล้าที่จะค้นหาคำตอบว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนั้น

แต่พอเขาได้เห็นหน้าของเจอรัลด์ชัดเจนยิ่งขึ้น เขาก็เริ่มเข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนั้น จะใช่เขาจริง ๆ หรือไม่?

เขาไม่อยากคลาดกับเจอรัลด์ เขาจึงรีบโทรเรียกให้คนรับใช้ของเขาเดินทางมาที่นี่ก่อนที่จะตามเจอรัลด์มาถึงตรงนี้

“คน ‘ผู้นั้น’ เขามีลักษะคล้ายกับฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” เจอรัลด์ถาม

“ใช่ครับ! คล้ายคลึงกันอย่างน่าประหลาด แต่เราอย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้ที่นี่เลยครับ ได้โปรดมาที่คฤหาสน์ของยาร์นกับผม แล้วท่านจะเข้าใจทุกอย่างที่ผมพูดตอนที่เราไปถึงที่นั่น!”