มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1106

แวกเนอร์พูดพลางพยักหน้าตอบรับ

พอได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็คลี่ม้วนกระดาษที่ได้รับออกอย่างช้า ๆ และเป็นไปตามคำพูดของแวกเนอร์ ม้วนกระดาษโบราณที่ถูกคลี่ออก ได้เผยให้เห็นภาพวาดเสมือนจริงที่ดูมีชีวิตชีวาของนายพลท่านหนึ่ง

ในภาพวาด ท่านนายพลกำลังถือดาบยาวด้ามหนึ่งไว้ในมือ เขาดูน่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่เจอรัลด์เองก็ยังรู้สึกเกรงกลัวภาพวาดนั้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่เพียงสิ่งเดียวที่ดึงดูดความสนใจของเจอรัลด์ สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาเป็นพิเศษก็คือ ท่านนายพลในภาพวาดนั้นช่างมีลักษณะที่คล้ายคลึงกับเทพเจ้าในโลงศพอมตะ ซึ่งก็หมายความว่า บุคคลทั้งสองคนนั้นหน้าตาเหมือนกับเขาไม่มีผิด!

แม้แต่ดาบยาวที่ท่านนายพลกำลังถืออยู่ ซึ่งน่าจะเป็นดาบอาวุธที่สำคัญของเขา ก็ยังดูเหมือนดาบที่เจอรัลด์ถือติดตัวตลอดเวลา

“เขานั่นเอง!” หนังตาของเจอรัลด์กระตุก ขณะที่กำลังพูด

“ท่านรู้ว่าเขาคือใครใช่หรือใม่? นอกจากเรื่องที่ผมบอกกับท่านว่า ผมมีเหตุผลบางอย่างกับการกระทำของผมแล้ว ที่ผ่านมาครอบครัวของผมได้เฝ้ารอใครบางคนที่มีลักษณะคล้ายคลึงกลับบุคคลในภาพวาด และคนผู้นั้นก็คือท่าน!”

เจอรัลด์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะตอบเขาอย่างไร

เขาคิดไม่ถึงว่าจะได้มาพบกับเรื่องราวของท่านนายพลอีกครั้ง หลังจากที่ออกจากทะเลทราย… มันคงจะไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ เขาเป็นใครกันแน่…? เพราะเหตุใดเขาจึงมีความสามารถที่โดดเด่นเหนือคำบรรยาย? เขารู้ล่วงหน้าได้อย่างไรว่าเจอรัลด์จะมาประกฏตัวที่นี่?

“…ใครกันที่บอกให้นายรอฉันที่นี่? เขาผู้นั้นอยู่ที่ใดกัน?” เจอรัลด์ถามขึ้น หลังจากที่ครุ่นคิดสักพัก

อาจจะมีเรื่องราวอีกมากมายรอเขาอยู่ข้างหน้า แต่ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าหากเขาสามารถค้นหาบุคคลลึกลับผู้นี้เจอ เขาก็อาจจะหาคำตอบให้กับเรื่องลึกลับอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดายเช่นกัน

เป็นที่น่าประหลาดใจยิ่งนัก แวกเนอร์กลับส่ายหน้าก่อนจะตอบเขาว่า “เกรงว่าผมจะไม่ทราบอย่างแน่ชัดว่าคนที่พูดเรื่องนี้เป็นใคร…มีคนบอกกับบรรพบุรุษของผมเมื่อแปดร้อยกว่าปีที่แล้วให้เฝ้ารอคน ๆ นั้น ต้องขอบคุณเจ้าแห่งวิญญาณที่สามารถทำนายวันและเวลาเอาไว้ได้อย่างใกล้เคียงเหลือเกิน เขาทำนายว่าผมจะได้เจอกับคนคนนั้นในเร็ววันนี้ ถ้าท่านคือคนที่เรากำลังเฝ้ารอมาตลอดแปดร้อยปีที่ผ่านมา ภาระหน้าที่ของพวกเราก็คงใกล้จะเสร็จสิ้นเสียที!”

ขณะที่แวกเนอร์กำลังรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้น เจอรัลด์ก็กำลังบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกสับสน “ ป แปดร้อยปีที่แล้วเหรอ…?”

สิ่งที่แวกเนอร์กำลังบอกกับเขาก็คือ เมื่อแปดร้อยปีที่แล้ว มีใครบางคนบอกกับคนในตระกูลแวกเนอร์ให้รอที่จะพบกับเจอรัลด์ในวันนี้