มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1109

“นึกแล้วว่าต้องเป็นโซอี้ มินแชล” แวกเนอร์พูดขึ้นลอย ๆ ขณะที่หันไปมองเจอรัลด์

“อย่าประมาทเพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ดูสวยนะครับ ท่านคลอฟอร์ด…โซอี้เป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลมินแชล และใครต่อใครต่างก็รู้ดีว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สามารถรับมือกับสิ่งต่าง ๆ ได้ดี เพราะเธอมีจิตใจที่โหดเหี้ยมและอำมหิตมาก ท่านรู้ไหมครับว่า สุขภาพร่างกายของผู้นำครอบครัวแห่งตระกูลมินแชลนั้นทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผู้คนในเมืองฮาลิมาร์คต่างได้ยินมาว่า เธอได้ว่าจ้างให้คนปรุงยาตัวหนึ่งขึ้นมา ซึ่งน่าจะเป็นยาอายุวัฒนะ ผมจึงเดาว่ามันเป็นเหตุผลที่พวกมินแชลจัดงานเลี้ยงแห่งมนตราขึ้น และเชิญให้ผู้ผลิตสมุนไพรที่ทรงคุณค่าเดินทางมาที่นี่ล่วงหน้า เธอน่าจะกำลังมองหาสมุนไพรบางตัวอยู่เป็นแน่แท้!” แวกเนอร์พูดเสริม

“ฟังดูราวกับว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยจะดีนักกับพวกมินแชล พวกเขาเป็นพวกที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองฮาลิมาร์คใช่หรือไม่? เจอรัลด์ถาม ขณะที่มองกลับไปที่แวกเนอร์พร้อมกับหัวเราะอย่างขบขัน

เขาพยักหน้ารับด้วยท่าทีที่ขัดเขิน ก่อนจะตอบว่า “ความจริงแล้ว ตระกูลยาร์นยังคงเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมือง จนกระทั่งเมื่อสองสามร้อยปีก่อน…จนถึงตอนนี้ ตระกูลของผมได้ตกเป็นตระกูลที่มีอำนาจรองลงมาเป็นลำดับที่สองของเมืองอย่างน่าเสียดาย…ทุกวันนี้การหมุนเวียนทางเศรฐกิจของเมืองตกอยู่ภายใต้อำนาจการควบคุมของพวกมินแชลทั้งหมด…เนื่องจากเราไม่ได้ถูกรับเชิญให้เข้างาน ถึงแม้ว่าตระกูลของผมจะทำธุรกิจเกี่ยวกับยาโดยตรงก็ตาม ก็เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าพวกมินแชลคงจะจงใจเล่นงานผมโดยตรง! ผมต้องขออภัยกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยครับ ท่านคลอฟอร์ด…ผมจะรีบจัดการให้คนของผมส่งบัตรเชิญมาให้เราสองคนในทันทีทันใด!”

เจอรัลด์ยังคงนิ่งเงียบ หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด

เพียงชั่วครู่ โซอี้ก็เดินเข้ามาใกล้พวกเขาพร้อมกับจ้องมองทั้งแวกเนอร์และเจอรัลด์ด้วยสายตาที่เย็นชา ถึงแม้ว่าเธอจะมีสีหน้าที่ไม่ต้อนรับขับสู้ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาทั้งสองเลย เธอกลับมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดงานโดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเดินนำหน้า และคนอื่น ๆ อีกจำนวนหนึ่งเดินตามหลังเธอไป ที่เห็นได้ชัดก็คือ ชายวัยกลางคนที่ดูสง่างามคนหนึ่งได้เดินเคียงข้างเธอตลอดเวลา

เมื่อไปถึงด้านใน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนก่อนหน้านั้นก็เดินเข้าไปหาโซอี้ ก่อนที่จะรายงานเธอด้วยท่าทีที่นอบน้อมว่า “เนื่องจากผมไม่ยอมให้แวกเนอร์เข้ามาในงาน ดูเหมือนมันจะทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากครับ นายหญิง”

“เธอทำงานได้ดีมาก ฉันแค่อยากให้เขารู้ว่า ถึงแม้ตระกูลมินแชลจะเป็นแค่คนต่างถิ่น แต่พวกเราก็ได้เป็นใหญ่ในเมืองฮาลิมาร์คแล้วในตอนนี้ นักเลงหัวไม้อย่างเขาควรจะตระหนักถึงฐานะของตัวเองให้ได้ เขาควรจะรู้ว่าเขาไม่สามารถเข้ามาย่างกรายในถิ่นของมินแชลตามใจตัวเองอย่างนั้นได้ เขาคงจะทำได้หรอกนะ อีกอย่างครอบครัวฉันเคยบอกเขาไปแล้วว่าให้เสาะหาสมุนไพรที่คุณปู่ต้องการมาให้ได้ภายในระยะเวลาหนึ่งปี แต่เขากลับทำเหมือนไม่สนใจในคำขอของพวกเรา! ฉันคิดว่าฉันให้ความเคารพเขามากพอแล้ว ที่จะไม่สั่งสอนเขาเป็นการส่วนตัว ที่กล้าขัดคำสั่งพวกเราแบบนั้น!” โซอี้ตอบอย่างใจเย็น

เธอพูดต่อด้วยเสียงที่ค่อนข้างเบาลง “ฉันเพิ่งนึกได้… เธอได้ทำเรื่องที่ฉันสั่งให้ทำแล้วหรือยัง?”

“ไม่ต้องห่วงครับ นายหญิง… ผมไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน เราจะต้องได้ยาอายุวัฒะที่คุณหมายตาไว้ครับ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตอบกลับอย่างใจเย็น

หลังจากที่เห็นแขกคนอื่น ๆ เดินเข้างานไปอีกสองสามคน แวกเนอร์ก็ได้รับบัตรเชิญ ถึงแม้จะใช้เวลาค่อนข้างนาน แต่ในที่สุด พวกเขาก็ได้เข้างานจนได้

ที่ด้านในงาน เจอรัลด์ได้เห็นกับตาว่าสมุนไพรที่นำมาประมูลนั้นทั้งเก่าแก่และมีค่า เขาจึงคิดว่าเขาต้องการสมุนไพรบางตัวมาครอบครองเช่นกัน